Tokyo - april

De laatste weken in Tannowa gebruiken we om onderhoud te doen. Sommige dingen lukken en andere kosten heel veel moeite! Wij kennen de gangbare werkwijze niet, spreken de taal niet en dan krijg je niet veel gedaan. Zelfs Takeda san van de haven loopt tegen een muur als we een monteur willen om naar onze Yanmar te kijken voor nieuwe motorsteunen en een nieuwe uitlaat. Ze hebben het razend druk en kunnen niet komen. We stellen de motorsteunen uit tot Alaska. Een nieuw RVS mengstuk van hete uitlaatgassen en koelwater lukt uiteindelijk wel. Het ziet er prachtig uit en het prijskaartje is navenant, maar de lekkage is verholpen, dat geeft een rustig gevoel!

Misschien is het klussen de oorzaak of toch gewoon pech, maar Roel gaat door zijn rug en kan bijna een week lang nauwelijks uit de voeten. Dat is lastig op een boot vooral het op en afstappen is een obstakel. Met hulp uit Nederland voor de oefeningen en een lokale dokter voor medicijnen en een heupband komt het langzaam weer in orde.

Onze trip naar Tokyo stellen we uit tot het lopen weer redelijk gaat. Nóg langer in Tannowa dus!

In Tokyo worden we opgehaald door Wout, een oude studie vriend van Roel en zijn Japanse vrouw Mayumi. We hebben heerlijke dagen met hen, het is zo fijn om met vrienden te zijn. Het gesprek begint op een ander punt door de gezamenlijk achtergrond en we schuiven zo aan bij hen aan tafel. In Nederland hebben we elkaar regelmatig gezien bij de jaarlijkse reünie, maar dit is anders. Tussen neus en lippen door krijgen we een ander stukje van Japan te zien en te horen. Mayumi neemt ons 4 dagen op sleeptouw naar allerlei plekken in en om Tokyo en door haar uitleg zien we veel meer dan we zelf ontdekken als we met onze reisgids op pad gaan en begrijpen we meer van de toch wel complexe Japanse cultuur en samenleving.

Vlakbij Narita Airport is het dorpje Narita en we bezoeken de Narita San, een groot tempel complex. We hebben geluk, het is een feestdag met een vuur ceremonie in de tempel. De gebeden murmelen, de slagen op de grote trommel galmen door de ruimte en het vuur laait in de vuurschaal. De mensen om ons heen lopen naar voren en laten hun handtas of rugzak door de rook halen, een zuiverend ritueel waarna je die zuiverheid weer mee naar huis neemt. Ik houd het bij een stempel in mijn tempelboekje. Achter deze boeddhistische tempel ligt een park met daarin een grote shrine voor de oorlogsgod, het beeld in de binnenruimte is groot en angstaanjagend met blauw en rood en een woeste uitdrukking. Het is wel een contrast met de mediterende boeddha beelden die we meestal zien.

Aan de voorzijde van de tempels ligt een leuk straatje met winkeltjes en restaurantjes. Er zijn zelfs aanbiedingen gericht op vliegtuig crews, een populair uitstapje zo dicht bij het vliegveld. Narita is beroemd om zijn paling en dat lunchen we dan ook in een van de oudste herbergen van de streek.

In Tokyo staan de kersenbomen in bloei, de sakura, en het bekijken daarvan is een groot festijn, Hanami genoemd. De bloesems bloeien maar een paar dagen, in Japan vieren ze met de Hanami zowel de schoonheid van het leven als de vergankelijkheid daarvan. We rijden naar het Ueno park in Tokyo om het mee te maken. Mayumi vertelt dat ze als universiteitsstudente hier 's morgen al zat om een plek te reserveren voor de groep vrienden die in de loop van de middag bij elkaar komen. Het is een drukte van vanjewelste onder de bomen. Mobiele “huiskamers” met tafels van kartonnen dozen, eten, drinken en muziek. Het voelt feestelijk en we worden aangestoken door de sfeer die er hangt. We lopen door het park en genieten mee. 

Op de terugweg naar Yokohama zien we om ons heen de wolkenkrabbers en neon reclames, auto-, metro en spoorwegen die op grote hoogte over elkaar heen lopen, het gekrioel van al die mensen, auto's en treinen. Wat een enorme stad! Stel je voor: Amsterdam, maar dan met auto-, metro en spoorwegen op 10 tot 30 meter hoogte over Dam, Damrak, Heren-, Keizers- en Prinsengracht:-)

De volgende dag nemen we de trein naar de binnenstad. In Tokyo lopen we door Ginza en Nihombashi met zijn prachtige winkels en warenhuizen. Om 10.00 gaan de winkels open en staat al het personeel bij de ingang om je met een diepe buiging te verwelkomen in hun winkelpaleis. Alle grote dure merken zitten hier en nog talloze andere merken die we niet kennen. De prijzen zijn ongelofelijk. We kijken onze ogen uit in een groente en fruit winkel waar een meloen 100 euro kost en doosjes aardbeitjes 60 euro. Ze zijn dan wel prachtig, allemaal even groot en even rood. Het is moeilijk te bevatten hoe groot Tokyo is. In groot Tokyo (inclusief Yokohama, Kawasaki en de voorsteden) wonen 36 miljoen mensen, een kwart van de Japanners! We zien dan ook aar een paar flintertjes van de stad.

Een hoogte punt voor mij is de Kabuki voorstelling waar we met z'n drieën heen gaan. Een gestileerde vorm van toneel spel wat al honderden jaren nauwelijks veranderd is, behalve dan de tablet met Engelse ondertiteling die we meekrijgen. De spelers zijn allemaal mannen ook voor de vrouwen rollen. Ze komen vaak uit dezelfde families waar het vak van vader op zoon overgedragen wordt. Er spelen twee kinderen mee in het tweede stuk, ook uit de familieclans, jong geleerd is oud gedaan!

Het eerste stuk is een hommage aan de Meiji overdracht 150 jaar geleden. De macht werd toen weer opgeëist voor en door de Keizer, na het eeuwenlange Shogunaat waarin de Tokugawa familie het voor het zeggen had en de Keizer slechts een formele rol had. Twee politieke kopstukken zorgden ervoor dat de overdracht zonder groot bloedvergieten gebeurde. Zoals meestal in de politiek, een langzaam en behoedzaam proces met veel praten.

Roel valt na 10 minuten al in slaap en besluit de tweede akte even een koffie rondje te doen. Dat kan makkelijk want de hele voorstelling duurt van 11.00 tot 16.00. Vooraf hebben we Bento boxjes gekocht, mooie doosjes gevuld met sushi en andere hapjes die we tussen de bedrijven door opeten te midden van de Japanse bezoekers die hetzelfde doen. Het tweede gedeelte van de voorstelling is een intrige aan het hof van een plaatselijke Daimo en een moord in het dorp. De decors en kostuums zijn prachtig en vooral de hofscenes spreken tot de verbeelding. Ik vind het verhaal ook ontroerend en de acteurs halen alles uit de kast om te spelen. Zó anders dan ik ooit gezien heb, fascinerend!

We bezoeken Kamakura de hoofdstad van Japan van 1185 tot 1335. Vooral de tempels hebben het overleefd en een enorm ruim 11 meter hoog beeld van Boeddha, de Daibutsu van Kamakura. De grote houten hal erom heen is eeuwen geleden weggevaagd in een vloed, maar het standbeeld staat prachtig tussen de kersenbloesems. Zijn hoofd is een beetje topzwaar en verwacht wordt dat dit ooit voorover zal vallen. In mijn tempelboekje komen weer een paar nieuwe bladzijden met stempels en de mooie kalligrafieën. Tussendoor lunchen we in een traditioneel Japans eethuisje, wij zouden er voorbij gelopen zijn. We bezoeken nog een Shinto shrine en de Bamboe tempel, allemaal zo verschillend. De bamboe tempel wordt omgeven door een Bamboe bos en vanuit het theehuis heb je een mooi uitzicht over het bos. Het is druk en dan komt efficiënt Japan weer boven. Ieder wacht netjes achter de bankjes aan de voorkant van het paviljoen, als er een plaatsje is schuif je op de voorste bank en daar komt de matcha thee met zoet rijstsnoepje en heb je je minuten in “stilte” met privé uitzicht op bos en beekje.

In een poging om toch een glimp op te vangen van Mount Fuji reizen we naar Hakone. Het lijkt mooi weer tot we met de kabelbaan naar boven gaan, de andere kant heeft mist en harde wind. Onder ons zien we de zwavelgroeves en de eitjes gekookt in het water komen er met een pikzwarte schil maar toch smakelijk uit. Geen Mount Fuji en we gaan snel terug want de kabelbaan dreigt te sluiten door de harde wind. In het dal is een prachtig museumpark met moderne kunst en een Picasso Paviljoen waar we nu tijd voor hebben. We genieten van de combinatie van kunst en natuur en met deze mooie beelden in ons hoofd gaan we toch tevreden terug naar Yokohama.

's Avonds zijn we met z'n vieren en eten in verschillende Japanse restaurantjes. Vis zo vers dat de tentakels van de inktvis nog bewegen als ze op tafel komen, een aanbeveling voor Japanners, maar ik vind het toch een beetje té. Superverse oesters en visjes die wij niet thuis kunnen brengen. 

Een biefstuk restaurant waar ze niets anders serveren en waar het vlees op verzoek afgesneden en gegrild wordt. Koreaanse BBQ, de BBQ in een gat in de tafel met veel groentes en allerlei dingen die we voor het eerst eten. Je moet hier echt wonen om op deze plekjes te komen, soms gaan we met een lift een paar verdiepingen omhoog, of in een klein hoekje van een straat. Het is ons al eerder opgevallen dat veel restaurants hier heel klein zijn, maar wel tientallen in sommige straatjes, dan moet je een beetje weten waar je naar toe gaat.

Het is alweer tijd om afscheid te nemen helaas, dank Wout en Mayumi we hebben genoten van onze tijd samen!

De laatste dag lopen we samen door de Tsukiji vis markt, de grootste van het land. Tegen de tijd dat wij er zijn is er al geen vis meer te bekennen, ruim voor 10 uur is de verhandelde vis al op weg naar zijn bestemming. Het is een echte markt, geen toeristen ding. De straatjes erom heen zijn dat wel en er staan lange rijen voor de sushi en sashimi tentjes. De winkeltjes verkopen van alles wat we niet thuis kunnen brengen, maar een sushi tentje vinden lukt nog wel! We zijn de enige buitenlanders hier en erg vriendelijk zijn ze er niet. Ze zijn ook immuun voor mijn pogingen in het Japans, het zij zo, we wijzen gewoon een combinatie aan. Sushi maken kunnen ze uitstekend, maar foto's laat ik even achterwege. Misschien hoort dat wel bij een grote stad en (te) veel toeristen.

We lopen nog een stukje door de stad om weer uit te komen in het Ueno park voor het Nationaal Museum. Ook dit is groot, verschillende gebouwen, meerdere tentoonstellingen. We kiezen voor een overzichtstentoonstelling van Japanse kunst. Interessant, ik denk een rode lijn te zien met andere culturen die we kennen. De eerste gebruiksvoorwerpen, dan begrafenis rituelen, “kerkelijke' kunst, wereldlijke kunst voor rijke mensen en uiteindelijk geïllustreerde boeken en prenten voor groot publiek. Behalve de rode lijn is alle kunst anders dan die wij kennen. De handschriften kunnen we niet lezen, boeken met meterslange getekende verhalen zitten op rollen. De voorwerpen, tekeningen of houtdrukken zijn enorm gedetailleerd en fijntjes, mooi om te zien. Er hangen ook prachtige geborduurde kimono's, zó veel om te zien.

Als we aan het eind van de dag door het park naar het station lopen zijn de plaatsen onder de bomen alweer ingenomen. De bloesems zijn bijna allemaal al weggewaaid maar Tokyo geniet nog even na. Het lijken nu meer op kantoorborrels aan de kleding en entourage te zien. Vol van alles wat we gezien hebben en alle gezelligheid gaan we terug naar Tannowa.

Mayumi is fotografe en bijna alle foto's hier zijn van haar hand. Sinds ons trouwalbum 33 jaar geleden hebben we nog nooit zoveel foto's van ons samen gehad ;-) 

De Pagoda en Shrine in Narita San,   een winkelpaleis in Tokyo, De oude Nihombashi brug gaat schuil onder de snelweg eroverheen, theeceremonie in de Bamboe tempel, jonge bamboescheut, schoolmeisjes in Kimono, Tempel stempel in de maak, zwavelmijn, moderne kunst, Tsukiji vismarkt, heerlijke verse oesters,