Aialik Fjord Gastblog van Helma - augustus - september

Terwijl het brooddeeg rijst en Jacomine en Roel met de dingy naar het strandje in Thumbcove, één van de baaien van de Kanai-fjorden, zijn geroeid, heb ik mooi tijd om te schrijven over de afgelopen week aan boord van Tara.

Na een fantastische treinreis van Anchorage naar Seward, waarin ik vast een indruk kreeg van het landschap in Alaska, werd ik zo gastvrij en lief ontvangen op Tara! Mijn pantoffels stonden klaar, in mijn hut was speciaal een kastplank vrijgemaakt, het bed was opgemaakt. Maar het meest heerlijke was het weerzien met Jacomine en Roel en te ervaren, dat we de draad zo weer oppakten en dat het leek alsof we elkaar 2 weken daarvoor nog gezien hadden.

Na de lunch zijn we naar het aquarium in Seward gelopen en hebben ons daar prima vermaakt. 

Voor mij een 1^e indruk van alles wat in Alaska rondvliegt en zwemt: puffins en mures, zeehonden, walvissen, zalm en heilbot in soorten en maten. Otters waren er niet, maar die zwommen wel in de haven. Daar hebben ze een heerlijk bestaan met al het afval van de zalmen, die er direct na de vangst worden schoongemaakt en gefileerd.
Ik ben dol op zalm, dus dit belooft een prima week te worden!

Wat slaap je heerlijk aan boord! Je wordt echt letterlijk in slaap gewiegd.

Woensdag besloten we nog in de haven van Seward te blijven. We maakten een prachtige hike bij de Excit glacier, 500m klimmen. Voor mij ploeteren over ongelijke trappen van rotsen, maar het schitterende uitzicht maakte alles goed. Stralende zon en een prachtige gletsjer. Wat een kleurenschakeringen!
De afdaling was peanuts vergeleken met de klim omhoog en nu had ik ook tijd om wat te zien van wat er groeit en bloeit. Jacomine deed ’s avonds boodschappen voor een week, Roel haalde de laatste weerberichten binnen: alleen maar stralend was de voorspelling en zo konden we donderdagmorgen op pad, nou ja…..op zeiltocht naar Aialik in de Kenai Fjords.

Een deel van de dag voeren we op de motor, maar gelukkig kon het zeil ook gehesen worden. Wat prachtig om vanaf het water de onregelmatige rotspartijen te zien. Tot de boomgrens begroeid met Alaska Spruce en daarboven kale rots met grotere en kleinere gletsjers. Sommigen lopen door tot in het water en bij een aantal daarvan zijn we in de afgelopen week met Tara of met de dingy geweest. Indrukwekkend wat je dan ziet: metershoge ijsmuren, onderbroken door diepe spleten. Het ijs is constant in beweging en dat hoor en zie je. Af en toe vallen er enorme brokstukken naar beneden, wat gevolgd wordt door een luid gerommel. Ongeveer zoals onweer klinkt, behoorlijk dreigend.
Vóór de gletsjer drijven prachtige ijsschotsen in het water, een aantal keren in beslag genomen door zeehonden.
Met de dingy voeren we naar de uitstroom van de Pedersonglacier en met Tara lagen we onder Bearglacier. Wat indrukwekkend! En wat voel je je dan nietig!

Iedere dag ankerden we in een andere cove en iedere avond was daardoor een belevenis. Met de dingy konden we vaak naar een “strandje”( bestaand uit grit en grotere en kleinere keien) om even de benen te strekken of een kampvuur te maken. Jacomine en Roel zijn keien in het met weinig organiseren van iets leuks, waardoor je een onuitwisbare indruk overhoudt aan bepaalde coves. Soms ook iets minder leuke avonturen…..we hebben namelijk een record gevestigd van twee keer omslaan met de dingy in de branding in Bulldogcove, eer we terug konden varen naar Tara. Daar is geen regenbroek en waterdichte jas tegen bestand….

Op weg naar Thumbcove, de laatste prachtige baai waar we zouden overnachten, kregen we een melding dat er orka’s waren gespot en wel vlak in de buurt waar wij voeren. We hebben onze koers verlegd en met resultaat: we hebben verschillende groepen orka’s gezien, soms met jongen erbij. Fantastisch!
De steller- zeeleeuwen vonden het duidelijk minder fantastisch. Zij zaten op een rots, omringd door orka’s, in paniek te brullen. Niet voor niets heten orka’s ook wel killerwhales……
Voor Jacomine en Roel was dit ook de eerste keer dat zij orka’s en stellerseals zagen in Alaska, dus onze dag kon niet meer stuk!

Maar ik heb goede hoop, dat Jacomine en Roel nog een zalm aan de haak zullen slaan, voordat het visseizoen voorbij is.

Terug in de haven van Seward hebben Jacomine en ik de laatste dag besteed aan het oefenen in snagging: zalmen vangen vanaf het rotsstrand met een werphengel en (akelig grote) haak, zonder aas. De vissers uit Seward staan dan soms tot hun middel in het water en halen 5 à 6 zalmen in een half uur uit het water. Deze worden ter plekke gewassen en gefileerd. Wij zijn niet verder gekomen, dan de werptechniek oefenen op een rustiger stukje rotsstrand, op veilige afstand van iedereen. Met onze hengeltechniek maakten we namelijk niet echt vrienden…..onze haak bleef hangen aan de lijnen van de buurman en ik heb zelfs bijna een chinees vissers-mevrouwtje aan de lijn gehaakt. Levensgevaarlijk!

Roel heeft tijdens ons visavontuur in Anchorage een huurauto opgehaald, waarmee we morgen op pad gaan. Heerlijk vooruitzicht, nog 10 dagen rondtrekken. Morgen beginnen we met het maken van de oversteek naar Valdez per ferry, daarna door naar Fairbanks en als slot nog een paar dagen Denali natuurpark en een dag in Anchorage.Vanaf daar vlieg ik terug en gaan Jacomine en Roel met de bus naar Seward om vanaf daar over te steken naar Sitka, waar de boot klaar zal worden gemaakt voor de winter.

Het waren bijzondere dagen aan boord. Meemaken hoe het toegaat al zeilend is toch echt anders, dan de verhalen er over horen.
Ik heb grote bewondering voor Jacomine en Roel, hoe zij zch al jaren redden in de beperkte ruimte die een zeilschip biedt. Maar de ruimte die er is, is maximaal benut en de gastvrijheid is enorm!
Héél veel dank dat ik bijna 10 dagen mee mocht varen en genieten bij en met jullie en behouden vaart tijdens alle oversteken en reizen, die jullie al in gedachten hebben voor de komende jaren!!

Liefs, Helma.