De fjorden van Kenai - augustus

Zoals altijd is het weer even omschakelen als we met z´n tweeën zijn. Brad helpt ons nog een keer met de boodschappen voor een paar weken, gas tank en diesel gevuld, we kunnen er weer even tegen. Met een warm gevoel nemen we afscheid van Brad, Marsha en Kodiak. We varen niet ver, terug naar de beschutte Kitoi baai. Dagen van storm en veel regen zijn voorspeld, dus we zetten zelfs de wintertent op om wat extra droge ruimte te hebben.

We genieten van de beren rondom de kwekerij, dit keer zien we een moeder met een drieling en een moeder met een tweeling. De 5 cubs zijn ongeveer een jaar oud en schattig. Er is ook nog een moeder met twee hele kleintjes, maar ze vindt het te druk en scharrelt heen en weer met vissen naar het bos, waar de kleintjes zijn achtergebleven. Er zijn ook een paar mannetjes, maar de cubs lopen voorzichtig om ze heen terwijl ze staan te vissen. Het stuk vlakbij de kwekerij wemelt werkelijk van de vis, dus geen wonder dat de beren het zo goed doen hier. 

We genieten daarna van het gezelschap van Genelle, Nate en de kinderen. Het is zo fijn om weer even ergens ´thuis´ te zijn. Samen eten, spelletjes doen met de kinderen, voorlezen en luisteren naar alle verhalen. We gaan bessen plukken met z´n allen en lopen naar Little Kitoi meer, varen een stuk over het meer en komen met een aardige oogst bosbessen weer terug. Nate had de beren gezien en beren zijn dol op alle bessen en naast vis is het een belangrijke voedingsbron voor ze. Het gezin komt ook op bezoek om Tara te zien, voor hen toch een vreemde wereld. De boot ziet er van buiten niet zo groot uit, maar binnen valt het ze enorm mee, je kunt alles wat je in huis ook kunt! Ik neem de oudste mee terug in de dinghy naar de kwekerij, eerst spuiten we full speed tot de afscheiding van de kwekerij en daarna mag hij rustig verder varen. Hij straalt als hij uit de dinghy stapt.

Het weer ziet er niet erg aanlokkelijk uit: regen, geen wind en vervelende golven, maar we gaan toch op weg voor een overnachter naar het vasteland. We raken er aan gewend dat het hier óf stormt óf windstil is, en dus veel motoruren maken. Het Kenai Schiereiland is onze volgende bestemming. Zo'n 750 mijl kust met diepe fjorden, enorme gletsjers tot in de zee en veel zeedieren zoals walvissen, orka's en zeeleeuwen. Aan de westkant wordt het schiereiland begrensd door de Cook Inlet – die tot Anchorage loopt - aan de oost kant door de Prince William Sound. Als we McCarty fjord invaren wordt het eindelijk droger. McCarty is het langste fjord hier, de gletsjer is nog wel 20 mijl verder het fjord in. Roel slaapt bij en ik vaar een eind het fjord in tot we een goed zicht op de gletsjer hebben. En zo gaan we een paar dagen van de ene prachtige gletsjer en ankerplaats naar de andere. 

We zien otters, zeehonden, een enkele Steller zeeleeuw en Roel komt in Thumb cove uit het niets op 50 meter afstand een beer tegen. Roel maakt zich groot en roept naar de beer, en de beer is de verstandigste en loopt weg.

De omgeving is werkelijk prachtig! Hoge kliffen met sneeuw, tientallen watervallen en gletsjers, de meesten tot in het water. De afgelopen 100 jaar zijn de meeste gletsjers wel in lengte en dikte afgenomen. Waar ze zich teruggetrokken hebben, ontstaat een meer achter de grindbank die de gletsjer voor zich uit duwde. Het Northwest fjord is zo'n prachtig gebied met 8 of 9 gletsjers die grenzen aan het binnenmeer. We scharrelen daar een paar dagen rond. Hier zien we voor het eerst rondvaartboten uit Seward die 's middags een poosje door het Northwest fjord varen. Wij hebben er geen last van, al snel keert de rust weer en zijn wij de enigen. 's Nachts horen we het donderende geluid van brokken ijs die van van de gletsjers breken en 's morgens zien we hier en daar nog het ijs drijven. Het is ook opvallend hoe verschillend de gletsjers zijn. Sommigen zijn helemaal blauw/wit tot ze het water bereiken. Anderen hebben zwarte strepen van grind die aangeven dat de gletsjer zijstromen heeft gehad in de bovenloop. Sommige gletsjers zijn bijna helemaal zwart en waar ze bijna gesmolten zijn komt hoe langer hoe meer grind naar boven. 

De ene heeft een soort puntige kantelen als een ijspaleis, de andere een verticale wand van ijs. Op de wanden waar vroeger de gletsjer langsschuurde zijn de rotsen geëtst met krassen van stenen die in de gletsjer zaten. We kunnen precies zien hoe hoog de gletsjer was aan de afgeschuurde rotsen en de puntige piekjes die daarboven uit steken. Vlakbij de voorkant van de grote Northwest gletsjer leven zeehonden op de ijsschotsen met hun jongen van dit jaar. De Orka's kunnen het binnenmeer niet in en hier liggen ze lekker veilig. In 1985 waren het er nog duizenden, nu zijn ze blij als het er enkele honderden zijn. Nog steeds weten ze niet precies waarom hun aantal zo afgenomen is, ze zijn al jaren beschermde diersoort.

De kleuren veranderen met het uur om ons heen. Het wordt al merkbaar later licht en de avondschemering zet eerder in. Het licht is ook zachter, zonsopkomst en ondergang kleuren rotsen en ijs in gloedvolle tinten. Er zijn niet veel loofbomen om ons heen, dus er zijn nog geen herfstkleuren maar alleen het donkere groen van de spruce bomen. Ook veel dode boom stompen van bomen die na de grote aardbeving van 1964 onder water gekomen zijn en daardoor afgestorven zijn. We varen in een oerlandschap wat al duizenden jaren gevormd wordt door de natuurkrachten om ons heen. Tekenen van menselijke bewoning zijn hier niet.

Er komt weer een regengebied aan en we varen met nul zicht door de Resurrection baai naar Seward. Aanlegplaats en eindpunt van talloze cruiseschepen, eind van de spoorlijn en grote weg. Te zien aan alle souvenirwinkels en restaurants lijkt het stadje vooral te draaien op toeristen. We lopen lang de waterkant naar het 'centrum', het is een kilometerslange parkeerplaats voor campers. En het zijn geen kleine Europese campertjes, dit zijn slagschepen die aan de zijkanten uitgeschoven kunnen worden voor kamerbreed tapijt. Wat doen al die mensen hier? Die vissen op de zalm die de baai in komt om naar hun respectievelijke paaiplaatsen te zwemmen boven aan de rivieren. De zalmen eten niet meer, dus aas heeft geen zin. Met grote werphaken aan hun hengel slaan ze de vissen in het lijf en halen ze binnen. Wintervoorraad! De haven heeft speciale schoonmaakplekken voor vis en bij de winkels in Seward kan je ze laten vacumeren, invriezen of op laten sturen naar huis.

We zijn opeens weer in de bewoonde wereld!

Foto's gletsjer hierboven Mc Carty, Tara in Thumb Cove, NorthWest Glacier, hieronder beren ;-), "kip uit het woud" paddestoel, enorm en erg lekker, Loon op Little Kitoi Lake, Dinglestad Glacier met top en de voet van de glacier (Mc Carty Fjord), IJsdak in Ottercove (NW Fjord), Sneeuw en ijsval vanaf NW glacier, Ogive Glacier (NW Fjord) Tara voor anker in Southwestern arm (NW Fjord)