Thimbleberry Bay Alaska - oktober

We vieren Roel's verjaardag in de haven van Sitka met heerlijke, verse Dungeness Krab en een lekkere witte wijn uit New Zeeland. Erik van Bagheera komt eten, we praten bij en bespreken wanneer we naar Thimbleberry Bay zullen varen.

De Snow Dragon en Bagheera bemanning heeft lange tijd geen 'thuis' gehad, anders dan de boot, maar drie jaar geleden is daar verandering in gekomen. Aan de Thimbleberry Bay, net buiten Sitka, hebben ze grond en een houten “log” huis gekocht met veel achterstallig onderhoud en op te ruimen troep. De eerste winter is het huis opgeknapt en hoe. Francis is (scheeps)meubelmaker, Erik kan van alles technisch en Krystina weer andere dingen, samen hebben ze keihard gewerkt. Een mooie vloer, gemaakt van een oude eiken schuur uit Oregon, keuken bladen van hout van eigen erf, muren weggehaald, dubbel glas, isolatie, badkamer, een mega project. Aan de muur hangen schilderijen van Francis en foto's van Erik en Krystina van hun reizen in het Noordpoolgebied. Het resultaat is een comfortabel, ruim en robuust huis, met uitzicht op Thimbleberry Bay. 

In de baai zwemmen bijna dagelijks walvissen, ook in de herfst en winter. Aan de rand van de baai woont een familie landotters, jonge adelaars krijgen er vliegles in het voorjaar, kortom het is lastig om je plekje bij het raam op te geven en aan het werk te gaan. Het huis wordt verhuurd als ze in de zomers zelf zeilen, “het beste van twee werelden” vinden ze.

Het fijne van de locatie is dat er een steiger voor de deur ligt waar de boten kunnen overwinteren en wij mogen daar ook afmeren dit jaar. De baai ligt erg beschut voor de heersende harde winden en deining komt er vrijwel niet binnen, een mooie plek dus. Zoals meestal met zulke grote projecten, gaat het in stappen. De steiger is er al, maar de definitieve palen moeten nog geslagen worden en pas daarna kan de loopbrug naar de kant gemaakt worden. We varen nu heen en weer met een bijbootje van de steiger naar de stenen aan de kant.

Het eerste winterproject van dit jaar is de werkplaats van Erik. Francis heeft al een houtwerkplaats op de eerste verdieping van de schuur, eronder komt Erik's domein. De werkplaats wordt groot genoeg om de komende jaren onderdelen voor een nieuw Noordpool zeilschip te bouwen voor hen drieën en nog 10 onderzoekers/chartergasten. Het volgende megaproject, de tekeningen zijn veelbelovend. Maar alles in stappen toch? Dan eerst de waterleiding vernieuwen, voor het beton van de vloer erin kan. De waterleiding is van dik plastic en moet ingegraven worden onder de hele oprit, zo'n 100 meter berg op. Het is een enorme klus, maar na twee weken heeft Erik de leiding erin en is de oprit weer berijdbaar. Roel en ik helpen met de klussen erom heen. Krystina en Francis komen in de loop van de weken ook terug, gezellig, en dan schiet alles nog sneller op. Fukimi – de hond – zit op een berg van boomstronken of als het regent op de trap van de werkplaats en houdt alles goed in de gaten, onze opzichter.

Als er een paar mooie (lees droge) dagen voorspeld worden gaan we nog even op pad met Tara voor het laatste tripje van dit jaar: Goddard Hot Springs. Ze liggen een halve dag varen van Thimbleberry Bay. Onderweg zien we vogels, zeeleeuwen en walvissen, dus we vervelen ons geen moment. Goddard Bay ligt lekker beschut, want op zee is het erg onrustig merken we. Er zijn twee houten huisjes met RVS baden en heet water uit de bron. We zijn er de enigen en kunnen kiezen, nemen we het bad boven of beneden? Vanuit beide baden hebben we uitzicht over de baai waar Tara ligt te dobberen. We struinen door de bossen, maar zonder paden is het moeilijk om echte wandelingen te maken, nog maar een bad dan? Lekker!

Naast het werk is er ook ruimte voor gezelligheid. Regelmatig schuiven er buren aan om te eten, en buren is een rekbaar begrip hier. Of er is iets te beleven in Sitka en dat gebeurt vaker dan wij gedacht hadden. Omdat we zover van alles af zitten zijn ze hier gewend om het met elkaar gezellig te maken. Er zijn regelmatig avonden in een café waar je kunt optreden, in het pizza restaurant met dansvloer treedt een band op, een shanty avond met zeemansliedjes door een oude zeebonk, een gevarieerde avond met schoolkoor, balletklasje, een duet van cello en trompet (!) en allerlei lokale artiesten, een klassiek pianoconcert van Franse componisten in het prachtige auditorium uit de rijke olie dagen, compleet met Steinway, bioscoop films en dan hebben we nog maar een gedeelte van het aanbod genoemd. 

We hebben hier in een paar weken meer gezien dan in de twee jaar ervoor.

Er is een lokale bierbrouwer, natúúrlijk, zou ik bijna zeggen, want bijna iedere plaats hier heeft een mini brouwerij, er is een koffiebrander met café, een uitstekende boekwinkel en ga zo maar door. We komen ook regelmatig dezelfde mensen tegen en hebben altijd aanspraak. Sitka is een grappige combinatie van een beetje stads en toch is er natuur en wildernis om de hoek. Van de wegen moet je het niet hebben, ik geloof dat de langste afstand die je kunt rijden 40 kilometer is. Maar eilandjes, steigers en snelle motorboten te over en daarmee gaan mensen op pad. Het is nu jacht seizoen en tijd om de vriezer te vullen met Stika deer, kleine herten die erg smakelijk en talrijk zijn in het gebied. De gesprekken aan tafel gaan vaak over jagen, en als aanvulling op het menu komt er stoofschotel, reerug of steak mee.

Het weer werkt soms mee en vaak tegen in deze tijd van het jaar, voor Sitka begrippen is het een milde herfst. Er ligt een klein beetje sneeuw op de bovenste toppen van de bergen, meestal is er al meer sneeuw half november. Dat betekent dus veel regen, want neerslag is er het jaar rond, maar af en toe is het goed wandelweer. Er zijn prachtige wandelmogelijkheden rondom Sitka, met trails die onderhouden worden. Dat is zeker nodig, want vaak gaat het pad steil omhoog of over rivieren en beken. Water te over en alles zit dik onder het mos. Fukimi gaat graag mee en houdt ons gezelschap als we gaan lopen. Ze ziet er van een afstandje een beetje vossig uit en past goed in de omgeving. Hier en daar zien we sporen van beren die wortels van skunk cabbage (stinkdierkool) uitgegraven hebben, de laatste loodjes voor ze zich terugtrekken in hun winter hol. De beren zelf komen we niet tegen, beter zo.

We zijn hier al bijna een maand, het voelt als een week!

foto's Eten met de buren, wandeling Beaver Lake en heart Lake, Mount Edgecombe De vulkaan tegenover Sitka die we in 1 maand sechts één keer gezien hebben, Gaddard Bay, Fukimi als opzichter en "vos"in het bos wandeling Indian River