Doorsnee dag op Tara? - januari 2021

Hoe ziet een doorsnee dag eruit aan boord van Tara tijdens een pandemie? Het zal geen verrassing zijn dat we veel tijd samen doorbrengen, ver weg van steden en andere plaatsen waar groepen mensen zijn. Toch vult de dag zich moeiteloos.

Om iets voor 7 uur gaat de wekker, zodat ik net op tijd ben om af te stemmen op het radionetje van Amigo, de zendamateurs op boten aan deze kant van Mexico. Vorig jaar was dat een lange lijst, dit jaar zijn het er beduidend minder. Iedere boot meldt zich aan volgens het protocol met scheepsnaam, locatie en bijzonderheden. Soms komen we boten tegen van het netje, dat is leuk omdat je al een verbinding hebt. Ook de informatie die gedeeld wordt is waardevol, praktische zaken en iedere ochtend het weerbericht. Ook dat is fijn, want telefoonbereik hebben we hier vrijwel nergens. Kop koffie erbij, daarna lezen en ontbijt.

Vandaag is het broodbak dag en als ik toch bezig ben ook een cake? Omdat we weken geen winkel tegenkomen maak ik bijna alles aan boord zelf van basis ingrediënten. Ik vind dat leuk om te doen en het is gezonder dan lang houdbare pakken en zakken. Het betekent wel dat we vaak moeten improviseren. Nu is de boter bijna op, maar is er nog wel roomkaas. In de cake? Waarom niet? Nog wat rum-rozijnen en pistaches die te taai zijn om zo te eten: niets gaat overboord. Het ruikt lekker in de boot en het resultaat is heerlijk! Ik wordt daar helemaal blij van, zo'n ochtend.

Roel vaart intussen van het eilandje waar we voor anker lagen naar twee kleine rotseilandjes waar veel vogels en zeeleeuwen leven. We horen ze al van ver blaffen, maar het is té diep om er goed te ankeren. Een mijl verder is een kleine baai waar we normaal niet liggen omdat het open is voor de gebruikelijke noorden en westen winden, maar nu zijn er twee dagen zuid en zuidoost voorspeld, dus liggen we uit de wind.

Na de lunch met vers brood gaan we in de dinghy terug. Het water is net boven 20ºC en ik heb mijn wetsuit al aan. De dieren zijn beschermd, dus grote boten en vissers mogen er niet komen, maar ze krijgen regelmatig bezoek van kleine panga's uit La Paz die een dagtocht doen met gasten. De zeeleeuwen zijn dan ook absoluut niet bang en blijven lekker op hun rotsen liggen als je in de buurt snorkelt. Het is nog geen geboorte- of paarseizoen, want dan zijn ze wel territoriaal. Een moeder met een paar jonge zeeleeuwen komt kijken en ze zwemmen zo elegant en snel om mij heen dat ik moeite heb om hun bewegingen bij te houden. Dan duiken ze weer op aan de andere kant. Prachtig! Wat ik verrassend vind is dat ze onder water lijken te kroelen met de moeder en er veel interactie is tussen de jonge dieren, ze spelen de hele tijd met elkaar. 

Er zijn scholen kleine zilveren visjes die als een grote groep bewegen en nog veel meer vissen, zeesterren en zee-egels tussen de rotsen. Ik kijk mijn ogen uit! Er is een smalle grot waar je een meter of 10 in kunt zwemmen. Aan de zon kant groeien mooie fel oranje en rode anemonen in groepjes bij elkaar. Achterin de grot zijn nog twee zeeleeuwen, dus ik ga niet ver naar binnen, zodat ze zich niet opgesloten voelen. Meer voor mijn veiligheid dan die van de zeeleeuwen trouwens. Het is heerlijk zonnig weer en door de zuidenwind is de lucht temperatuur vandaag ook erg lekker. Roel heeft foto's en filmpjes gemaakt van de kolonie, maar de dinghy is nogal wiebelig op de golven, dus het is afwachten wat het resultaat is. Op de terugweg, als we een eindje bij de zeeleeuwen vandaan zijn, even lekker scheuren met de dinghy, altijd leuk en we zijn zo weer bij Tara.

Op de eilanden zijn veel wandelingen, ook in deze baai. We proberen iedere dag te lopen, soms is dat gewoon het strand op en neer, maar hier kunnen we naar boven door de droge rivierbedding, die overigens vol ligt met grote rotsblokken, dus het is meer klauteren dan een wandeling. Zoek Roel tussen de blokken op de foto. Aan de andere kant hebben we uitzicht op een droog binnenmeer en verder weg de Zee van Cortez zelf. Het is te steil om af te dalen naar het binnenmeer, dus we lopen terug naar onze privé baai.

Het strandje ligt bezaait met aangespoeld hout, je kunt zo zien dat hier weinig boten komen. Dat vráágt natuurlijk om een kampvuurtje. Het hout is kurkdroog en het duurt niet lang voor we een bergje hebben klaarliggen. We halen onze zitkussens, wat te drinken en de boeken, met het vuur en de ondergaande zon erbij zijn we dik tevreden. 
We eten makkelijk vanavond, een roerbak met pasta. 's Avonds lezen we, doen we een spelletje of kijken een aflevering van een serie of een halve film of zo. Jammer genoeg is onze harde schijf met de grote filmverzameling kapot, dus de mogelijkheden zijn beperkt.

Het puzzelen op “welk vogeltje vliegt daar” heeft gezelschap gekregen van “welke cactus of plantje groeit daar”. Nu nog een boek over de geografie van deze omgeving en ik kan weer een paar maanden vooruit. 
Lezen is belangrijk aan boord. Hier komen we toe aan de boeken waar we in Nederland niet altijd geduld voor hebben. We hebben een Kobo/Bol.com abonnement en kunnen voor 10 euro per maand onbeperkt boeken downloaden uit hun bibliotheek. Niet alle boeken staan daarin, maar meer dan genoeg om ons bezig te houden. Ik lees graag over de landen waar we zijn, geschiedenis, historische romans, natuur en klimaat, beetje zware kost maar erg interessant. Tussendoor heerlijke lichte boeken zoals “Japan in honderd stukjes” van Paulien Cornelisse en het kinderboek de Ickabog van J.K. Rowling. Erg leuk vonden we alle twee “De ontdekking van Urk” door Matthias Declercq.

Tussen 10 en 11 uur is het gedaan, deze dag. We hopen altijd op een rustige nacht, maar de winden zijn hier onvoorspelbaar en de hoge bergen om ons heen kunnen voor verrassingen zorgen en felle rukwinden de baai in sturen. Het anker ligt goed, we zullen zien wat de nacht brengt.
Als ik het blog nog eens teruglees is het een toch weer een gevarieerde dag geworden, deze doorsnee dag. Iets om dankbaar voor te zijn, dat realiseren we ons maar al te goed!

Foto's van de wandeling. Een haas eet cactus, bij gebrek aan ander water, zie hoe het dier eerst de stekeltjes er afhaalt! en nog een cactus in de overleef stand door de droogte. 's morgens ligt er een vis in de dinghy, aan de jager ontsnapt, maar toch helaas einde vis.