La Paz - februari 2021

Het weer is van slag, voor het eerst sinds we in Mexico varen hebben we een paar dagen achter elkaar flinke regenbuien. Daarvoor hebben we weleens wat miezer gehad, maar echte regen nog nooit. We zijn intussen weer een baai opgeschoven en willen toch graag wandelen. ''s Morgens ziet het er best redelijk uit dus we gaan op pad. De wandeling gaat weer door een droge rivierbedding. Al na een minuut of 15 vragen we ons af of het hoogteprofiel wel klopt met de wandeling waarover we gelezen hebben, maar het zal wel meevallen toch. We klauteren en klimmen, maken omwegen langs droge watervallen, tot we op een vlakker stuk komen waar we gewone rots-obstakels hebben. Hier staat nog water in de poeltjes en de struiken en cactussen zien er fris uit. Het laatste stuk naar boven gaat over granietblokken waar bijna niet over te lopen is.

Maar boven komen we! We hebben inderdaad iets fout gedaan, want in plaats van uitzicht over de zee van Cortez kijken we in de volgende baai. Op een vlak stuk nota bene val ik en schaaf mijn onderbeen gemeen open op de stenen, eindelijk komt onze ehbo set een keer van pas, maar het is toch dik en pijnlijk. De terugweg gaat goed tot het laatste stuk. We weten niet meer precies waar we naar de zijkant van de kloof geklommen zijn en nu komen we steeds bij een 20 tot 30 meter hoge steile wand uit. Na kijken en nog eens kijken vinden we de weg weer de kloof in, maar niet zoals we gekomen zijn. Vlak voor de regen weer begint zijn we terug op de boot, pff dat was geen makkelijke wandeling! Morgen maar even rustig aan.

Zo lopen we iedere dag wel ergens tussen de buien door en de boot is weer eens heerlijk schoongespoeld. Door de regen is het groener dan we het ooit gezien hebben. In het vochtige zand vinden we ook allerlei dierensporen, geit, “mink”, hond/wolf, maar we betwijfelen of die hier zijn en de dieren zelf zien we natuurlijk niet. We hebben een brochure over de wandelingen op het eiland, maar die blinkt uit in het weglaten van alle interessante details over wat er te zien zou kunnen zijn, jammer!

Onderweg kunnen we via de boordradio weerberichten, wat mail én de koppen van nu.nl ontvangen. Dat laatste is meestal genoeg om de grote lijn te volgen, maar … lezen we: “Vliegverbod Nederland, KLM staakt lange vluchten” Ik ben helemaal in de stress, dat we hier in quarantaine zitten wil niet zeggen dat we nooit terug willen! We varen net zolang richting La Paz tot we een spoortje telefoonverbinding hebben en zitten als echte internet junks naar onze telefoon te staren tot er wat binnen komt. “Het is een politiek spelletje” zegt Roel, maar voor mij is de rust even weg. Ik wil naar la Paz en tickets boeken en weten wat er speelt. 

Het weekend dat we in la Paz aankomen wordt er weer code rood afgegeven. In Nederland klinkt dat onheilspellend, hier betekent het dat naast de maatregelen die er al waren (mondkapjes, afstand, scholen, kerken, musea dicht en evenementen afgelast) dat de boulevard aan de zeekant dicht is. Niet essentiële winkels zouden ook dicht moeten zijn, maar dat wordt soepel toegepast vinden wij, kledingwinkels zijn open evenals bouwmarkten en warenhuizen.

Voor de lokale bevolking is het trouwens wel erg! De kinderen hebben geen school gehad sinds de lockdown vorig jaar maart! Van middelbare school tot en met universiteit is alles digitaal. Als we het goed begrijpen krijgen leerlingen van de lagere school les via de televisie en, indien mogelijk, extra ondersteuning van de leerkracht via whats-app. Dan moet je wel telefoon hebben en geld om een data verbinding te kopen. Ook het gebrek aan de jaarlijkse toeristen uit Canada en de US is een ramp voor veel bedrijven en hun werknemers.

Voor ons is de code rood wel een reden om extra voorzichtig te zijn. We ankeren buiten de jachthaven en gaan beperkt de stad in. Na een week went het ook weer, het is hier gewoon relaxter omdat iedereen buiten leeft. Mondkapjes en afstand houden wordt vrijwel 100% toegepast, ook buiten op straat, door kinderen en op de fiets.

We gaan een paar keer uit eten of halen eten af zonder problemen. Omdat we dit seizoen toch geen plan hebben doen we ook onderhoudsklussen die tijd vragen, onder andere de lagers in de stuurkolom vervangen. In la Paz zijn veel bedrijven rondom de haven en op het ochtend-netje via de marifoon geeft iedereen advies. Er is een groep zeilers die hier al jaren (soms tientallen) hun boot hebben als thuisbasis. De club Cruzeros wordt door hen onderhouden. 's Morgens om 10 uur koffie (maar nu niet), wifi, activiteiten en een vraagbaak voor wat je maar nodig zou kunnen hebben op hun website. Dat maakt zoeken wel een stuk makkelijker.

De dagen vliegen voorbij. Voor zover het iets zegt boeken we tickets om eind april weer naar Nederland te vliegen, het is een gepuzzel om de goede combinatie te vinden van tijden en prijzen, maar er gaan nog steeds meerdere vluchten per week naar Amsterdam. Boodschappen, de was, een paar yoga lessen onder de palmen, na bijna twee weken zijn we toch weer blij om de stad te verruilen voor de eilanden. We hebben in la Paz koude dagen gehad, maar de laatste dagen schijnt de zon en gaan de temperaturen naar boven de 25 ºC, het begint voorjaar te worden!

Foto's van de wandelingen in Ensenada 

Grande en El Cardonal, kleine dieren komen we wel tegen, een soort pissebed ( wie het kleine niet eert) en ghost krabben met maar één schaar. De diepte op de "waterval" foto is moeilijk te zien, maar té diep voor ons! Onderweg naar La Paz vangen we voor het eerst sinds lange tijd een tonijntje, smullen. Het waait bij tijd en wijle flink, ons schepnet doet dienst als windvaan, de oude kathedraal van La Paz, Spaans sfeertje hier.