zondag 28 maart 2021

De "Grote Vijf" van Isla Carmen - februari/maart 2021

Op safari in Afrika zoek je naar de 'Big Five': leeuw, nijlpaard, giraf, olifant en neushoorn, ten minste ik denk dat ze dat zijn. Wij zijn op zee safari maar zoeken net zo goed naar onze “Grote 5”. Deze week staat in het teken van onze zoektocht naar de grootste van alle dieren die leeft, of ooit geleefd heeft op aarde, de blauwe vinvis. Denk maat onderzeeĆ«r of vliegtuig: ze zijn meestal 20 tot 25 meter lang, de langste ooit gemeten was 33,5 meter. De tong van een volwassen dier is zo groot als een olifant, het hart zo groot als een VW kever, het hele dier weegt vele tonnen. De blauwe vinvis is een baleinwalvis, met zijn enorme uitvouwbare mond schept hij zeewater op en perst dan het zeewater met zijn tong door de baleinen weer naar buiten. De kleine zeediertjes die blijven hangen daar gaat het om en dan in de herhaling tot het dier 2 tot 3 ton vis (!) per dag binnen heeft gekregen.

De blauwe vinvis is zeldzaam en leeft in de grote oceanen, behalve als er kalfjes geboren moeten worden, dan zoeken ze een warme, rustige en voedselrijke plek, zoals hier de Zee van Cortez. Ze zijn tamelijk voorspelbaar want tussen half februari en half maart houden ze zich op rondom Loreto. De kalfjes zijn geboren, er is opnieuw gepaard en ze wachten op het voorjaarsseintje om weer naar open water te gaan. Ik droom er al weken van om de blauwe vinvis te zien, als het niet op eigen kracht lukt dan met een tourboot. Maar het eerste natuurlijk het liefst.

Tussen Loreto, het langgerekte eiland Isla Carmen en twee kleinere eilanden noord en zuid bevind zich een beschermde binnenzee. Iedere dag dat het rustig weer is trekken we erop uit, we kruisen zomaar een beetje heen en weer. We worden uitbundig begroet door een grote groep dolfijnen. Ze vermaken zich heerlijk rondom de boeg van Tara en blijven zeker een half uur mee zwemmen. Op een hele rustige avond ankeren we aan de zuidpunt van Isla Carmen. Ik hoor een walvis puf, gauw de verrekijker, maar nee, een 'gewone' bultrug. Nou ja, sinds wanneer is een bultrug in je voortuin “gewoon”? De walvis puft en duikt rustig verder, vlakbij de boot twee zeeschildpadden die hetzelfde doen.

Storm verwacht, dus naar een beschutte ankerplek, Bahia Balandra. Op dit eiland zijn vrijwel uitgestorven woestijn bighorn schapen uitgezet in de hoop dat ze hier overleven, maar om die te zien moet je geluk hebben. We proberen het natuurlijk wel en maken verschillende wandelingen in de heuvels. Eerste vinden we een dood dier, zo licht als een veertje, leeggegeten door de gieren en kleiner spul en daarna gedroogd in de zomerse hitte. Dan zien we twee levende dieren, vrouwtjes denk ik, wat een prachtige tekening. Later zien we een groepje van 8 jonge mannetjes, zij zijn minder bang en wij heel stil dus we kunnen ze goed bekijken tot ook zij de bergen in lopen. De schutkleur is zo perfect dat we ze alleen kunnen zien als ze bewegen. We vinden ook sporen op het strand, dus we hebben 'geluk' dat ze regelmatig rondom deze baai te zien zijn. Telt dit al als 3 grote?

We gaan eens even buurten in Loreto. Bij een touroperator informeer ik naar de walvis tours. Ze vertellen net genoeg om ons een nieuw idee te geven waar de walvissen te gaan zoeken: aan de andere kant van Isla Carmen. Als dat niet lukt kunnen we altijd nog een tochtje bespreken. We hebben beet! Het is alleen geen blauwe vinvis maar een sei walvis (of misschien een fin walvis?) , ook een baleinwalvis, tussen de 13 en 18 meter lang, de snelste van alle walvissen. De sei duikt af en aan rondom de boot, zelfs zo dichtbij dat het me benauwd! Maar gelukkig is hij de verstandigste en wijkt voor ons uit. Het dier is prachtig, glanzend zwart met een mooie puntige rugvin.
We drijven een hele tijd als ik verder weg een walvispuf zie die vrijwel zeker bij een blauwe vinvis hoort, kaarsrecht en meters hoog. We varen erheen, evenals het tourbootje in de buurt. Hij blijft ver weg voor ons, we kunnen niet zo snel varen, maar we krijgen een redelijke indruk van het dier. Het grootste verschil met andere walvissen is dat bij het duiken het zeker drie keer zolang duurt voor de walvis echt onder gaat. Het is bijna niet te bevatten hoe lang het dier is.

We ankeren in de buurt op Isla Carmen bij Salinas, want morgen gaan we het weer proberen. Een prachtige windstille dag. Eerst wandelen we door de zoutmeren waar tot 1985 zout geproduceerd werd wat over de hele wereld verkocht werd. Van het dorpje voor de werkers zijn de meeste gebouwen vervallen. Het kleine kerkje wordt door de beheerder wel liefdevol onderhouden. In het midden is een lodge waar jagers welkom zijn om..... op de bighorn schapen te jagen, dat kan alleen in Mexico denk ik. Voor veel geld hoop ik, want daar wordt het programma gedeeltelijk van betaald. Het is een aparte plek, je voelt en ziet het verval overal, maar het heeft ook iets wilds en onaards over zich. Van het weggetje achter de lodge maken ze een landingsbaan voor kleine vliegtuigen. Toeristen kunnen dan makkelijker komen, met de boot ben je hier wel erg weersafhankelijk. We zijn benieuwd of het veel mensen zal trekken.


Wij gaan weer op walvisjacht met onze camera. Dit keer zien we een blauwe vinvis die rondom de boot rustig zijn rondjes zwemt, geen spectaculaire duiken, maar een soort relax zwemmen met af en toe een hapje kril. Het is een prachtig dier, zijn huid gevlekt grijs, zilver en lichtblauw, zijn adempuf tot wel 10 meter hoog en de lengte ongelofelijk, meer dan 2 keer zo lang als Tara. Zijn rugvinnetje is dan weer erg klein in vergelijking met de anderen. Ik kan er geen genoeg van krijgen. De sei (of fin) walvis zien we in de verte ook nog een paar keer opduiken, wat een dag! We varen terug naar Salinas voor de nacht als we nog een onverwachte super show krijgen van enkele Bultrugwalvissen. Ze doen staartplonsen, ik tel een serie van 19 keer achter elkaar! Dan nog enkele breach's, waar de walvis helemaal uit het water springt, nog wat staart plonsen en dan duiken ze met een hun mooie staarten uit het water naar de diepte. Ze mogen dan niet zo lang zijn als de blauwe, maar qua acrobatiek zijn ze de meesters van alle walvissen.


Bultrug, dolfijn, bighorn, sei, en blauwe vinvis, onze 'grote vijf' van Isla Carmen, dagen met een gouden randje.

In de Zee van Cortez hebben we de Dappere Dodo ontmoet, een catamaran met een leuk jong Nederlands gezin aan boord. Zij hebben een drone opname gepost van een blauwe vinvis, echt spectaculair, dus die link voegen we graag toe, zo zien wij hem in het water nooit!




dolfijnen
De zuidpunt van Isla Carmen, fijn om te wandelen
vrouwtje desert bighorn

Zoek het bighorn schaap tussen de struiken
Dierenpaadjes nabij Bahia Balandra
Het kerkje van Salinas
Wilde passievrucht

Visarend in Salinas

Weer een dinghy regie foutje, de vloed kwam snel op en golven slaan in de dinghy. Net op tijd!



2 opmerkingen:

  1. Wat een spectaculaire show. Bedankt. Toevallig was "3 op reis" deze week op zoek naar de big 5 van Zeeland. De zeehond, bruinvis, zeearend, flamingo. Wat het damhert daar als 5e bij doet weet ik niet. Overigens niet de moeite om terug te kijken want program was erg oppervlakkig. Interessanter was de aflevering van "de Waterman" over zilt en zoet op Schouwen Duiveland.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank je wel Wilma, 'de Waterman' aflevering gaan we zeker kijken. Ik las onlangs ook over "de vijf" van de Biesbosch, waar je ook bent het blijft leuk om op ontdekking uit te gaan!
    Hartelijke groet van ons beiden, Jacomine

    BeantwoordenVerwijderen