17 juni Zonnige dagen vol herinneringen

17 juni Zonnige dagen
middagpositie 50 54 N 00 43 O afgelopen 2 dagen 263 mijl gezeild nog 100 mijl tot Vlissingen

Een pleziertochtje dacht ik, maar het is iets ingewikkelder. Er zijn weer serieuze getijden en het is koud! maar het regent niet;-) Wat een scheepvaart, ook buiten de shipping lanes. We navigeren behoedzaam tussen alle schepen door en hoeven niet een keer onverhoeds van koers te veranderen. Lang leve AIS! Wat betreft het zeilen is het wel een pleziertochtje, wind van achteren tussen de 4 en 5 beaufort, soms een rif eruit, soms erin en zo zeilen we 2 volle dagen langs de Engelse Zuidkust. Wat hebben we een geluk. Vanmorgen om 6:00 kruisten we de 0 graden meridiaan van Greenwich, ook wat halfrond betreft zijn we weer een stap dichterbij Nederland. De wind is nu zwak uit uit zuiden en valt later vanmiddag helemaal weg. We hebben ook tij tegen dus de motor is nu aan zet voor de laatste mijlen, diesel genoeg.
Wat dieren betreft onderweg is het rustig. De eerste Jan van Genten zijn gesignaleerd en de grote witte meeuwen. De Witte Kliffen bij Eastbourne zagen we in de opkomende zon, wat een prachtig gezicht, later ook die van Dover, maar die zijn een stuk grijzer.

De stemming aan boord is goed. We zijn weer bijgekomen van de storm en voelen ons fit. Het schip is gelucht, droog en opgeruimd, ook fijn. Roel heeft net een broodje gebakken en we gaan lunchen in de zon. Wel verlangen we naar de wal. We zijn nu 13 dagen onderweg en het lijkt ons heerlijk om een stukje te lopen, groen te zien, vogels te horen en ergens wat te gaan eten en te drinken.

Deze dagen komen veel herinneringen boven. We varen in het gebied waar we onze eerste internationale zeezeil ervaringen opgedaan hebben. Iedere naam op de kaart heeft een betekenis. De eerste keer naar België, van Breskens naar Blankenberge, Jeroen was een half jaar. Ik hing constant spugend over de reling, Jeroen stond in de maxi cosi in de kuip. Toen hij een poepluier had is Roel omgekeerd. Een regenvakantie aan de Belgische kust waarin we de kinderen in het café hebben leren kaarten, Anouk was een jaar of 5 maar weerde zich prima. De eerste keer dat we Engeland bereikten met buddyboot Fellowship, de kinderen rond de 6/8 jaar, lagen we dagen in Ramsgate met storm te wachten op een weergaatje terug. Meerdere heerlijke gezinsvakanties met de Fellowship in de Solent en Frankrijk. De eerste keer kwamen we zeiknat in St Valerie en Caux aan, iedereen behalve Roel was zeeziek geweest en ook de boot bleek niet waterdicht, maar wat waren we trots dat we daar waren. Vakanties naar België, de Normandische en Bretonse kust, Kanaal eilanden, Zuid- en Oostkust Engeland, naar Londen, aangemeerd aan de voet van de Tower, ieder jaar werd ons gebied een stukje groter. Richting het Oosten, geweldige vakanties naar Denemarken, Noorwegen en Zweden. Op zijn 20e verhuizen we Jeroen met de boot naar Edinburgh. Anouk maakt ook andere plannen, het einde van het varen als gezin. Bij ons begint het te kriebelen om onze droom werkelijkheid te laten worden. Als de kinderen op zichzelf kunnen staan gaan we stappen zetten, we gaan het doen. Eerst nog uitgesproken met een gevoel van hoogtevrees en gaandeweg met meer vertrouwen. De rest is geschiedenis.

In dat opzicht zijn deze laatste dagen niet alleen het einde van onze wereldomzeiling maar ook van 44 jaar samen en als gezin zeilen, daar krijg ik wel een brok van in mijn keel. Kunnen wij wel zonder boot? Voor Tara gaan we een waardige nieuwe eigenaar zoeken met ver weg plannen, dat is geen boot voor binnenwater, en wij? Nu denken we genoeg zeewater gezien te hebben, tijd voor andere dingen. De tijd zal het leren….

Wordt nog één keer vervolgd….