Precies een week geleden het vertrek uit Scheveningen, emotioneel door het afscheid van Anouk die nog een nachtje aan boord was. Het blijkt een valse start. Voor vertrek hadden we al een probleem met de dieselpomp. Op 20 mijl uit de kust gaat de motor aan bij gebrek aan wind, maar deze stopt met een duidelijke tekort aan diesel.

Wat te doen? Doorvaren de nacht in, met diverse drukke scheepvaartvaartroutes te gaan? We keren om en zijn na 12 uur varen weer terug in Scheveningen. Een heerlijk rondje gezeild dat wel, maar happy is anders.

De volgende dag zijn we in de weer met de dieseltanks, filters, anti bacteriespul etc. Maar de motor loopt nog steeds niet goed. Aan het eind van de dag ruikt alles naar diesel en voel ik me monteur in opleiding, wat ik wel leuk vind. 's Avond lopen we mogelijke oorzaken door en maken we een plan voor de volgende dag: alle dieselleidingen nalopen want er klopt iets niet, alle filters zijn schoon en we hebben nauwelijks iets van bateriedrap gevonden. Toch lijkt het haperen van de motor daar wel op. De eerste verbinding is gelijk raak! Er is, we kunnen het eigenlijk niet eens geloven, een krulsliertje rood plastic in de leiding geschoten die kleine vuiltjes verzameld heeft tot een dodelijk propje. Op de foto is het goed te zien. Hoe zoiets in de tank komt: geen idee! Zo onwaarschijnlijk is het.

Alles in elkaar gezet, de bakskist weer ingeruimd pff, we kunnen op pad.

Omdat Roel nog steeds voorzichtig is met zijn rug,  doe ik bijna al het tilwerk en krijg dus ook last van mijn rug. Ik kijk een beetje meewarig naar de foto met de zonnige,verre horizonnen die in de boekenkast staat. Als ik over reizen nadenk komen er altijd van die heerlijke beelden op, maar voorlopig kunnen deze twee kantoorwatjes beter op fitness gaan als we daar ooit willen komen.

Door al het dieselgedoe verlaten we zaterdag opgelucht de haven, erg blij eindelijk op pad te gaan.

We varen in twee dagen/nachten door naar Whitby, boven Hull aan de Engelse Kust.

De eerste middag zwemmen er dolfijnen achter de boot, duidelijk bezig met iets anders en toch geeft het een kick, zo ook de eerste Jan van Genten en stormvogeltjes. We hebben geluk met de wind: we kunnen vrijwel alles zeilen. Wel aan de wind (dus we gaan de hele tijd schuin) en de Noordenwind is koud. Ook waren we even "vergeten"  hoe druk de Noordzee is: wat komen we veel vrachtschepen, supertankers, vissersboten, ferries en boorplatforms tegen. De eerste nacht zijn we meerdere uren samen aan en onder dek om ze allemaal in de gaten te houden. Dit jaar hebben we een AIS ontvanger, waarmee we op ons navigatiescherm de schepen, hun koers, snelheid en mogelijk aanvaringsgevaar  kunnen zien. Beroepsvaart is verplicht om zo'n signaal uit te zenden en het is een gewedig hulpmiddel voor ons.

De tweede nacht is het rustiger om ons heen, we varen dan boven Hull. De temperatuur is gedaald rond de 6 graden met mistbanken: brrr, mijn koudste nachtwacht ooit en we zitten buiten met dekens en in een soort wintersportzeiluitrusting.

Het aanlopen van Whitby is spectaculair tussen de hoge pieren door, en het welkom hartverwarmend.  De Nederlandse toerzeilers hebben een clubtocht, van de 9 schepen zijn er maar 3 aangekomen door het slechte weer (?).  Iedereen is blij dat wij de Nederlandse equipe komen versterken, inclusief uitnodiging van de jachtclub voor een BBQ morgen. Met 6 graden??? Organisator Keith belooft ons beter weer, en dat is maar goed ook als we horen dat het zelfs in Schotland 20 graden is en aan de zuidkust 25!

We slapen heerlijk in de stille beschutte haven. De volgende morgen zorgt een korte woordenwisseling over iets onbenulligs als het opladen van een PC ervoor dat we een paar uur gescheiden doorbrengen. Het is heerlijk om even op mijzelf te zijn, na alle intensieve weken samen. Ook Roel geniet hiervan.

Het is een prachtige dag, zonnig, goede temperatuur: eindelijk. Whitby is een mooi stadje gebouwd op de hoge oevers van de rivier de Esk, waar ook de haven aan ligt.

Ook hier is de visvangst zo goed als verdwenen, maar toerisme is een dankbare vervangende inkomstenbron. Het jaar rond komen er veel mensen, met een top in de zomer.

De BBQ op de club is super gezellig. De leden hebben zelf van alles klaargemaakt en het komt warm en sociaal over. Leuke gesprekken over zeilen, wat vooral de mannen doen, en andere zaken erom heen op de club, waar vooral de vrouwen zich mee bezig houden.

De eertste oversteek zit erop en we genieten van het gevoel hier even te blijven om te wandelen en zo.

Jacomine

PS als je het leuk vindt om zelf de scheepsbewegingen  op de Noordzee (en de hele wereld) te zien met AIS  kan dat op www.marinetraffic.com/ais/nl