Drake passage & Beagle kanaal 3-7 maart

3 maart Middagpositie Drake Passage 58º35' Zuid 67º01' West
4 maart 09.30 Kaap Hoorn 55º17' Zuid 66º50' West

Kaap Hoorn, wat is het groen hier!

Het weer tijdens de oversteek van de Drake Passage is gelukkig veel beter dan de weerberichten waarmee we op pad gingen. Windkracht 10 in de vlagen wordt 8 en gelukkig halve wind. Het etmaal tegenwind met 6-7 halveert, daarna draait de wind weer meer naar het westen en kunnen we zeilen. Zolang we op zeil genoeg snelheid hebben zeilen we, maar de schipper laat de passage niet aan het toeval over: we zeilen met de motor bij om een snelheid van boven de 7 knopen te houden en de verwachte windkracht 10-12 bij Kaap Hoorn voor te blijven. Net ten zuiden van de Kaap zit een plateau waar de diepte snel terugloopt van 1.500 naar net 100 meter en juist daardoor ontstaan die beruchte golven. In combinatie met de wind geen aantrekkelijke gedachte.

Bezoek aan de vuurtoren en het Chileense gezin

Gelukkig dat het wat beter is dan verwacht, omdat het zelfs met redelijk weer een zwaar stuk is. Als we zeilen moet er met de hand gestuurd worden. De golven zijn erg onregelmatig en de Santa Maria bokt soms als een weerbarstig hobbelpaard. Het maakt het slapen lastig omdat je alle kanten op wordt geschud en soms gesmeten en het dreunen van de golven tegen de huid van het schip maken het er niet beter op. De zeeziekte is gelukkig veel minder, de wachten worden trouw gedraaid, maar er wordt ook afgeteld. Nog zoveel dagen, of vooral: nog zo vaak een nachtwacht.
De spanning over het weer is voelbaar en lost maar langzaam op. Als duidelijk wordt dat we ruim voor het front bij Kaap Hoorn zijn, is iedereen opgelucht.

Santa Maria Australis rechts te zien in de baai bij Kaap Hoorn

De laatste nacht op zee genieten we en zijn er zelfs sterren, het Zuiderkruis staat hoog boven ons aan de hemel. Roel en ik hebben de wachten van 0-2 en 2-4 uur in de nacht. We slapen dan ook nog als Kaap Hoorn op de ochtend van de 4e maart in zicht komt. 530 mijl gevaren in precies 3 etmalen! Het weer is zelfs zo rustig dat we aan land kunnen om een bezoek te brengen aan de Chileense basis op de Kaap. Iedereen is opgetogen. Het is onverwacht en het doorbreekt gelijk de hangerige sfeer. Wolf houdt de boot in de baai, want ankeren is bijna onmogelijk. De rest gaat naar boven. Wat een overgang!

Iedereen staat aan de vaste wal nog na te schudden en we zijn véél te dik gekleed. Het is hier warm met een graad of 10 en zó groen! We worden hartelijk ontvangen door het gezin wat dit jaar op de vuurtoren woont. Vader van de Chileense Marine, met vrouw en zoon van een jaar of 12. Ze hebben ook een Kaap Hoorn winkeltje en de zoon zet stempels in onze paspoorten. Op zich is de vuurtoren niet bijzonder, er te staan is dat wel voor ons. We kijken uit over het water waar eens Schouten en Lemaire voeren in de Eendracht. Het feit dat we terug gezeild zijn uit Antarctica geeft het nog extra glans. Op het hoogste punt staat een eerbetoon aan alle omgekomen zeelieden in de wateren rondom de Kaap in de vorm van een Albatros.

Wandelen op Lennox Eiland, links zee, rechts meer

Weer aan boord varen we nog 46 mijl door naar Lennox eiland. We varen door de Nassau baai en passeren daarbij de Barnevelt eilanden: we voelen ons gelijk thuis. Het is heerlijk om te zien hoe groen de eilanden zijn en hoe beschut we hier varen. Als we de ankerplaats van Lennox eiland indraaien zijn er zeker 10 dolfijnen rond de boot, die met ons mee zwemmen en springen tot we uiteindelijk het anker laten zakken in de mooie baai. Een van de zeilboten waarmee we tegelijk vertrokken vanaf Melchior Eiland ligt hier ook en ze zingen en dansen een welkom voor ons. Het glaasje wijn en de rosbief smaken heerlijk na dagen "zee-eten". Wat verheugen we ons op een nacht zonder wachten en gebonk.

Prachtige kleuren in het veen gebied

De laatste 3 dagen van de reis maken we lange wandelingen op de eilanden en varen we terug aan de Chileense kant van het Beagle kanaal. In Puerto Torro hebben we geluk en kunnen we verse Koningskrab ruilen voor een heerlijke pasta. De ''koers'' van 4 krabben is een pak wijn en 2 pakjes sigaretten. De sfeer aan boord is ontspannen, we zijn naar elkaar toegegroeid deze weken. We zijn nu bijna in Puerto Williams voor het afscheidsdiner op de jachtclub. Morgen gaat ieder weer zijns weegs en wij zoeken Tara weer op. Het is fijn weer naar "huis" te gaan.

We hebben bijna 1.600 mijl gevaren in drie weken in één van de moeilijkste passages van de wereld met 10 mensen aan boord die elkaar bij aanvang niet kenden. Wat een ervaring! Antarctica lijkt nu al een andere wereld, alsof we teruggekomen zijn van een ruimtereis. De lange dagen op zee, de pracht en onherbergzaamheid van het ijspaleis. De dieren die we overal zijn tegengekomen, de kleuren. Gelukkig hebben we foto's en film om er iets van weer te zien en het gevoel vast te houden.

Op Lennox verblijft ook een verdwaalde Koningspinguïn

Ankerplaatsen:
4 maart Lennox eiland 55º17,8' Zuid 66º50,3' West
5 maart Caleta Banner Picton eiland 55º01 Zuid 66º 55,7' West
6 maart Puerto Torro – Navarino eiland
7 maart Puerto Williams – Navarino eiland

 Steltlopertje, Playero Ala Blanca/Willet?

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com