SY – TARA NL: De winter is begonnen 27 februari

Station Port Lockroy al in wintersferen

We ankeren een tweede nacht in Port Lockroy. Het bezoek aan het station is verrassend, omdat goed te zien is hoeveel verschil er zit tussen Wordie House en dit station. Port Lockroy is gebouwd als onderdeel van een geheime missie om de claim van Engeland op dit deel van Antarctica kracht bij te zetten. Net zo goed als de andere stations die het hele jaar door bemand zijn. Argentinië had namelijk begin '40 een grote punt van Antarctica voor zich opgeëist en ook Chili had zich gemeld voor hetzelfde gedeelte. 3 Eigenaren dus! Ook andere delen van Antarctica zijn geclaimd door verschillende landen. Het is een kwetsbaar politiek evenwicht, vastgelegd in een verdrag met veel goede voornemens en weinig plichten.

Pinguïns tussen de walvisbotten op de basis

Maar het zorgt ervoor dat er wordt samengewerkt. De kansen dat er waardevolle grondstoffen verborgen zijn is groot. Nu nog onbereikbaar en zolang dat zo is blijft iedereen erbij.
De tweede dag maken we en fijne wandeling naar de pinguïn kolonie van, alweer, Gentoo pinguïns. Het is heerlijk om te lopen en het uitzicht als we boven op de rotsen staan is zo mooi. De kuikens zijn alweer groter geworden en sommigen krijgen zwemles. Een zeeluipaard is ook al gesignaleerd in de baai: de zwemmende kuikens zijn lekkere hapjes zonder al te veel moeite.
Het weer is snel aan het veranderen. Vanmorgen werd ik wakker van ijs naast de boot. Toen ik naar buiten keek lag de baai helemaal vol drijfijs en kleine ijsbergen.

IJs in de baai, voorzichtig manouvreren dus

Voor enkelen wijken we toch maar even uit. Het sneeuwt en het is flink koud. De mensen van Port Lockroy gaan volgende week naar huis, het seizoen loopt op zijn einde. Ook de laatste paar boten om ons heen maken zich op om terug te gaan naar het vaste land of de Falklands. Het weer lijkt dit in ijltempo te volgen. We kwamen met drie dagen zomer, daarna drie dagen herfst en nu is de winter begonnen.
We varen richting een ankerplaats bij Melchior eiland door het Neumayerkanaal, links en rechts grote ijsmassa's en granieten rotsen met sneeuwlagen zó dik. En dit zijn de weken van het jaar dat er het minste sneeuw en ijs ligt! Het sneeuwt licht en de zon komt soms even door, het is prachtig.

Neumayer kanaal

In het kommetje op Melchior liggen we met drie zeilboten en de grote vraag is: wanneer kunnen we gaan? Het weer is verre van stabiel en hoe we ook puzzelen en is geen weerraam waarmee we prettig naar Kaap Hoorn terug kunnen. Ook de langere termijn berichten laten niet veel goeds zien, dus wachten is gelijk láng wachten en dan nog met een onzekere uitkomst. Langer dan de retourvluchten van meeste passagiers in ieder geval. Er is druk overleg tussen de schippers met nieuwe weerberichten, afwegingen en scenario's. We gaan 1 maart toch maar op weg en hebben waarschijnlijk ergens in de passage meer wind dan ons lief is en een gedeelte tegenwind, maar het schip en de bemanning kunnen het hebben.
Ankerplaats:
27 februari: Port Lockroy
28 februari: Melchior eiland 64º19,2' Zuid 62º55' West

Buurman Vaïhéré in het kanaal Neumayer

2 maart middagpositie 61 34,8'Zuid 65 56,4'West
Inmiddels zijn we al weer bijna halverwege. Bij het vertrek uit Melchior sneeuwt het en staat er weinig wind. De wachten zitten op hun knietjes voor het raam van de buiskap op uitkijk naar ijs en ijsbergen. Iedere minuut moet het raampje schoongeveegd worden van sneeuw. Brr. Als we uit de beschutting van Flanders Eiland komen trekt we wind aan uit Zuid-West, de goede richting. Helaas zijn we even vergeten dat de kachel niet tegen wind op de bakboords kant kan en een valwind uit het zeil blaast hem uit door de schoorsteen. De diesel die nog in de kachel zit wordt dan zo'n 10 minuten in grote rookwalmen uitgebraakt in de kajuit. Daar is niets aan te doen en de bemanning die toch al geplaagd wordt door zeeziekte komt een voor en naar buiten. Daarna blijft de kachel uit en wordt het knap koud binnen, wie geen wacht heeft ligt meestal te kooi. Langzaam stopt het sneeuwen en maken we een goede snelheid. Na een nacht met 8 beaufort, vlagen van 10 en de bijbehorende golven hebben we het eerste etmaal toch zo'n 170 mijl afgelegd van de 530. Vandaag is het weer veel beter en we zeilen heerlijk in de zon op het helder blauwe water. Het is nog steeds geen Grevelingen maar prima te doen. Gelukkig is ook het weerbericht flink verbeterd en we verwachten dinsdag weer bij Kaap Hoorn te zijn.