Tahanea, puur natuur - 31 mei tot 2 juni

Roel aan het strandjutten, boeitjes voor de ankerketting

"Nu je weet dat je het alleen kan, hoef je mij de volgende keer niet meer wakker te maken" bromt Roel om kwart over drie 's nachts en kruipt weer in bed. Roel slaapt overal doorheen en ik heb altijd nachtwacht. Niet dat er 's nachts zoveel gebeurt, dus meestal slaap ik ook. Maar in het atol liggen heeft weer heel andere geluiden. Ik wordt wakker omdat de ketting staat te trekken en de boot schokt op de golven. Ondanks dat we gisteravond de ankerketting nog achter een paar koraalhoofden hebben weggehaald is hij op de wind weer ergens om heen gedraaid. De bodem is hier letterlijk bezaaid met van die koraalpukkels.

De strand schatten van Jacomine

Ik kan niet meer goed slapen en lig te wachten op de volgende ruk. Een kettingbreuk is wel het laatste wat we willen. Een mogelijkheid is de ketting zwevend maken door er een of meer drijvers aan te hangen tussen de boot en het anker. De ketting zweeft dan letterlijk over de koraalhoofden heen en houdt vrije ruimte om te bewegen. Niet iets om in het donker te doen. Dan maar een paar meter ketting erbij zodat we weer kunnen bewegen? Ik maak Roel wakker om even te overleggen, waar hij niet erg blij mee is. Ik ga meer ketting te steken en de beweging van het schip verbetert onmiddellijk. Daar moeten we het maar even mee doen voor de nacht.

versteend koraal

's Ochtends, na 2 koppen koffie, is Roel weer een beetje coöperatief en doen we de zweefoperatie. Het is nog een puzzel hoe lang de lijn moet zijn tussen de drijver en de ketting en op welke afstand van het anker de drijver moet komen. Roel doet de bootkant en ik snorkel heen en weer tussen het anker en de boot om het resultaat van de verschillende combinaties te beoordelen. Het is grappig om te doen en het water is erg helder. Er komen tientallen vissen voorbij, twee zwartpunt haaien komen even polshoogte nemen en een grote vis maakt dankbaar gebruik van de wervelingen die we om het koraal maken. Nog even in zijn achteruit of het anker wel goed blijft liggen en als ook die test geslaagd is kan ik het water uit. Nu verheugen we ons natuurlijk op een rustige nacht!

Bloemenplant en Bloemenkoraal 

Het Tahanea atol is onbewoond en eigenlijk is het bijna niets. Het rif aan de overkant kunnen we niet zien, voor ons is het net of er wel een dijkje is met hier en daar wat duinen, maar dat ze vergeten zijn om het meer leeg te pompen. Zo zouden we dat in Nederland doen. Het grote verschil tussen binnen en buiten is dat aan de buitenkant de golven kapot slaan, zodat je binnen rustig water hebt. De grote attractie van Tahanea is snorkelen in

De volle maan is er al vroeg

de pas waar duizenden vissen profiteren van de stromingen. Maar dat laten we bij deze wind (4 á 5 beaufort) wel uit ons hoofd. Er staat de hele dag zoveel stroming dat we er niet eens met de dinghy in de buurt durven komen.
Toch hebben we het fijn. We wandelen over de motu, zwemmen, klaverjassen bij het licht van de volle maan om de irritante nono mugjes niet aan te trekken en hebben tijd om lekker te koken en te lezen.

palmennest

Zodra we over de rand van de boot kijken komen er direct een stuk of 20 vissen naar boven, ze wachten op ons om te kijken wat er nu aan eetbaars in het water belandt. Ons afbreekbaar afval wordt uitgezocht voor het een paar meter van de boot is. Pompelmoes schillen lusten ze niet, maar voor de rest bijna alles. Er zijn ook vogels om ons heen die vissen. Ik heb schelpen gezocht en schrik me een ongeluk als er één begint te lopen op tafel: er zit een baby heremietkreeftje in. Er is eigenlijk altijd wel wat te zien! We leven in de dag met wat er om ons heen is en van wat we bij ons hebben.

Met goed licht zijn de koraalbanken goed te zien

Na een paar dagen bij de pas varen we naar het oostelijke puntje van het atol. Er blijft veel wind uit die hoek en het schijnt daar prachtig te zijn. Onderweg oefenen we in het ontdekken van ondiepe plekken. De kaart lijkt gelukkig redelijk nauwkeurig. We varen door 40 meter diep water en dan een meter of 100 verderop zien we het koraal door het water schemeren: minder dan 2 meter diep. Daar nog een en verderop nog een. Geconcentreerd varen dus.

Onze droomplek in het zuidoosten van Tahanea

Fregatvogel

Waar we ankeren is het geweldig, de motu's zijn hier dik begroeid met palmbomen en witte koraal stranden. We liggen uit de wind en de bodem is grotendeels zand, geen zwevende ketting dit keer. We lopen om de motu heen in een lange wandeling. Lang slaat op de tijd, want lopen over het scherpe dode koraal is precies werk en gaat langzaam, maar de uitzichten zijn geweldig. Er is zijn veel verschillende koraal formaties zowel boven als onder water en aan de zeekant ringen van koraal die net boven water komen met daartussen rustiger water. We zien nu ook hoeveel water er over het rif het atol instroomt. Geen wonder dat er bij de enige uitgang de hele dag een uitgaande stroom is. Vanaf de boot kunnen we snorkelen naar een paar onderwater koraalformaties in de zandbodem. Niet zo spectaculair als wat in de pas mogelijk is, maar wie het kleine niet eert.... en het is dichtbij! Er zwemmen talloze kleinere vissen met enkele grote eromheen, blauwe, zebravisjes, geel en wit gestreepte vlindervissen, teveel om op te noemen. En dat vóór het ontbijt of zo vaak we willen! Het water is 28 graden, de zon schijnt meestal, 's nachts de volle maan. Het ziet er onaangetast uit, puur natuur.
Eigenlijk is dit net zo woest als de kanalen door Patagonië, maar door de zon, de palmen, de blauwe kleuren van water en lucht en het wit van zand en wolken oogt het anders. Het kost tijd om de grootsheid van dit platte waterlandschap te ervaren en te waarderen. We nemen die tijd maar en blijven nog even hier in het blauw en witte niets.

Voor de Google Earth enthousiastelingen onze positie: 16º57,4' S 144º34,9' W.

Navigatie: de geweldige Tuamotus Compendium van het jacht Soggy Paws te vinden op: http://svsoggypaws.com/files/