Oversteek Golf van Alaska - september

Met de scenic bus terug naar Seward, maar de buschauffeur is iets minder “scenic”. Hij vindt stoppen voor de Beluga walvissen die we onderweg zien in de Cook Inlet niet bij de “tour” horen. We mogen er al uit in het wildlife centrum en daar moeten we tevreden mee zijn. De rit is gelukkig wel scenic, het blijft verbazen: de ruimte, bergen, meren, sneeuw en gletsjers in de verte.

In Seward zien we de bemanning van Dione, Sagata en Wings & Strings weer, allemaal vrienden uit Tannowa en met dezelfde agenda onderweg. Eerder zagen we Brother Wind en Arpatas al hier. Ook al varen we in hetzelfde gebied, we zijn elkaar nauwelijks meer tegengekomen de afgelopen zomer. We pakken moeiteloos de draad weer op in veel gezellige uren. Drie boten blijven aan boord in Seward, de anderen gaan naar huis en wij hebben nog een etappe te gaan voor onze winterstop. Tussen de sociale afspraken door is het even hard werken. Gas, diesel, boodschappen, was, achterstallige internet zaken en blogs bijwerken in de bibliotheek. We zijn aan onze derde telefoon-maatschappij toe, hebben inmiddels twee nieuwe telefoons en als we geluk hebben doet nu één van de 3 telefoons het waar we een simkaart van hebben. Met de nadruk op 'als', de uitdagingen die we in ieder nieuw land hebben, lijken hier extra lastig.

We varen uit met een weerbericht zonder wind de eerste dagen en iets teveel wind – maar geen storm - aan de andere kant van de Golf van Alaska. We slaan helaas Prince William Sound over. De weerberichten voor de komende weken laten steeds sneller opeenvolgende depressies zien waardoor de golven niet meer tot rust komen en we willen onze oversteek niet in zulk weer varen. De herfststormen naderen en we zijn met nadruk gewaarschuwd voor de Golf van Alaska door lokale vissers. Het lijkt een beetje op de Golf van Biskaje, lagerwal bij veel wind, diep water die in een korte tijd oploopt van kilometers naar honderd meter of minder diepte en bij de kust zorgt voor enorme golven en grondzeeën bij de ingangen van de sounds.

Nu is er geen vuiltje aan de lucht. We varen nog een keer door de Eldorado passage, horen de tour boten in de buurt over “big fins” oftewel orka's, een laatste blik op de prachtige Bear Gletsjer en dan zijn we de Ressurection baai uit. Nog uren daarna zien we de puntige, besneeuwde bergtoppen en daartussen het Harding ijsveld glinsteren. Het Harding ijsveld voedt alle gletsjers van het Kenai schiereiland en aan de andere kant in de Cook Inlet. Dit ene ijsveld is al bijna 10.000 km2 groot, ter vergelijking Nederland is 33.000 km2. Alaska heeft bij benadering 10.000 gletsjers, getallen die bijna niet te bevatten zijn.

Yan(mar motor) en Ray (de autopilot) zijn een ijzersterk, zij het een lawaaierig team en we varen over een spiegelgladde zee. Wij spelen “alleen op de wereld”, de zon en de maan verstoppertje en kiekeboe achter de wolken. Als de maan het opgeeft is er vrij spel voor de sterren. We verwonderen ons dat we in het oosten het sterrenbeeld Orion zien. Op onze oversteken in de Zuid Pacific zagen we Orion aan de westelijke hemel, maar wel in een ander jaargetijde en misschien ook op een andere tijd. We varen nu onder de Poolster, Seward is het noordelijkste punt van onze reis met 60º noorderbreedte.

Midden in de golf ligt een verraderlijk laag eilandje: “Middleton”. Met onze kaarten geen probleem, maar juist afleiding. We moeten opletten en overdag zijn er tientallen zeevogels om ons heen. Een paar keer zien we een Black Footed Albatros, met een spanwijdte van 2 meter scheert hij over het water.

Na bijna twee dagen op de motor komt eindelijk de beloofde wind. Ik maak Roel wakker om 05.00 om te hijsen. Lekker, zo uit bed in het donker de regen in. Het grootzeil gaat redelijk vlot omhoog, maar toch nog 1 binder vergeten. De genua wil niet uitrollen, slipsteek in de reeflijn vergeten, nog niet uitrollen, te veel spanning op de val, nee? We kunnen het even niet oplossen. Dan de kotter maar bij tot daglicht. Wil ook niet uitrollen, weer de slipsteek vergeten. Nog niet uitrollen, zit het bandje er nog om? Ja, bandje eraf. Ik trek aan de schoot en de kotter rolt uit terwijl Roel nog op het voordek staat. Niet fijn. Dan blijkt dat op de genua ook nog het bandje zit, even vergeten, het zit er zelden of nooit om. Dus de kotter weer in en de genua uit. Als alles staat kijken we elkaar aan, we hoeven het al niet meer te zeggen, dit was gepruts! Te weinig gezeild de laatste maanden. Tara en Sara (de windvaan) trekken zich er niets van aan en vinden moeiteloos het ritme tussen de golven en de wind. Roel kruipt snel terug voor een laatste uur slaap en nu zijn het de dames die genieten van de stilte, het eerste daglicht en de snelheid die we maken, ons zeilende bestaan.

De wind draait gaandeweg meer naar het westen, bijna voor de wind. De harde wind is wat vertraagd, we houden zo rond kracht 4, heerlijk zeilen. De laatste dag op zee met steeds meer blauw en zon. De wolken boven land trekken langzaam weg. Eerste zien we een paar puntjes uitsteken en langzaam aan komen de hoge toppen van de Fairweather range een voor een te voorschijn. Aan de besneeuwde toppen te zien hebben zij de regen als sneeuw ontvangen. Het is prachtig om ze dichterbij te zien komen, we zien zelfs La Perouse gletsjer door de bewolking verschijnen, een enorme rivier van ijs helemaal tot het water. Een prachtige zonsondergang kleurt de avond, mooi op de zee en de besneeuwde bergen. 

We hebben Cape Spencer al in het zicht, maar het zal toch net donker zijn voor we de zeer beschutte Elfin Cove in gaan lopen. We zijn rond doodtij bij de ingang van Cross Sound en surfen met dik 7 knopen naar binnen. Daar krijgen we toch een poosje aardig hoge, onverwachte rollers. Dat is niet fijn voor de wind en we kunnen hier ook niet strijken. Op de hand sturen we erdoor heen en dan wordt het rustiger. We strijken het grootzeil en op de motor varen we verder. Met radar en digitale kaarten komen we veilig in Elfin Cove. Ze hebben gelukkig de verlichting op de pier en om kwart over negen liggen we vast. Dit was een goede oversteek, nu hebben we opeens drie weken vakantie in Oost Alaska waar de beroemde Glacier Bay ligt en andere prachtige plekken. Morgen eerst Elfin Cove verkennen.

foto's van dieren uit het Wildlife Conservation Centre: zwarte & bruine beer en muskos, Seward haven met Holland America line cruise schip, rest spreekt voor zich.