Eerlijk
is eerlijk, Roel doet het merendeel van het onderhoud aan de boot.
Maar deze weken staat ONDERHOUD met hoofdletters in de agenda en dat
betekent dat ik ook mijn deel mag doen. Over de jaren hebben we een
manier gevonden om dat te laten werken. Ik houd meer van beginnen,
maar niet van afmaken, dus ik krijg mijn eigen klussen en breek die
in kleine stukken, zodat iets snel af is en ik vaak opnieuw kan
beginnen. Op deze manier ben ik baas over mijn eigen weerstanden en
heeft Roel geen last van mijn tempo. Eigenlijk is het best leuk, als
ik eenmaal begonnen ben. Het houtwerk in de kajuit moet opnieuw
gelakt worden. Vooral de keuken en de ingang hebben het zwaar te
verduren gehad. Tijdens de verbouwing blijft de winkel natuurlijk
gewoon open, dus klussen binnen is vooral afdekken en weer opruimen
om 's avonds te kunnen eten en leven.
De ingang is door de vorige
eigenaar rood gebeitst, wat we altijd erg lelijk gevonden hebben.
Maar nooit aangepakt, omdat we er vanuit gingen dat hij dat met reden
gedaan heeft. Nu moet het eraf en wonder boven wonder blijkt er goed
mahonie onder te zitten. Het knapt zienderogen op. Roel doet klussen
buiten en we beginnen met de voorbereiding van Tara op de winter.
Sommige klussen zijn vooral uitzoekwerk: waar laten we het anker
zandstralen en opnieuw galvaniseren en hoe krijgen we het daar? Wat
zijn de opties voor de ankerketting? De vloer in de kajuit moet
vervangen worden, waar vind je geschikt materiaal en hoe krijgen we
het hier en in de juiste maten gezaagd? Alles gaat via internet en
zonder auto begin je bijna niks. Roel wordt vaak wanhopig van de
maten in inches, voeten - 5/16e of toch 3/8e - en de slechte
documentatie, alles is afwijkend! Bouten, moeren en schroeven nemen
we altijd al mee uit Nederland, zodat we in ieder geval dat allemaal
in millimeters houden, maar we willen zo min mogelijk slepen met
bootonderdelen. De prijzen vinden we schrikbarend hoog hier, zeker in
vergelijking met Nieuw Zeeland, dat betekent dus veel zelf doen. Dat
is niet erg, we liggen goed in de Emery Cove Marina aan de oostkant
van de baai, een fijne plek aan een klein recreatie schiereiland.
Dicht bij de stad en toch in de natuur. Vrijwel ieder dag zonnig,
fijne temperatuur en 's avonds een prachtige zonsondergang als
afsluiting. We fietsen veel en om de dag lopen we hard om de
wandelconditie op peil te houden, met uitzicht op het centrum en de
Golden Gate Brug en voelen ons rijk.
Werkdagen
wisselen we af met leuke dagen. Paul en Cathy, onze aardige
kampeerburen uit Yosemite, wonen niet ver van de boot en komen een
dag meevaren in de baai. Zij kennen de omgeving goed en sturen ons
door de baai. We hebben een prachtige dag met in de loop van de
middag zelfs voldoende wind om te zeilen. De Golden Gate Brug hangt
te blinken in de zon en we varen een stukje naar buiten en weer
terug. We genieten er alle vier van.
In
de Sonoma Valley hebben we Lynne en Pierre uit Montreal ontmoet, met
hun camper zijn ze iedere zomer 4-5 maanden onderweg. Zij komen ook
een dagje buurten en met hen verkennen we het centrum van San
Francisco. Deels met een historische tram, veel te voet.
De straten
in dit oudere deel van de stad lopen omhoog en omlaag,
conditietraining op zich. Veel hoge, mooie huizen, Jugendstil en
Italiaanse invloeden. Chinatown springt eruit met de kleurige façades
en lampionnen over de straten gespannen. De oude vissershaven met nu
vooral toeristen restaurants en winkels, en overal een mooi uitzicht
over het water. Als laatste lopen we door het bank district met
moderne hoge glanzende torens. Het camper leven van Lynne en Pierre
lijkt in veel opzichten op ons zeilleven, dus we hebben van alles uit
te wisselen en weer een gezellige dag.
Op
zoek naar een watersportwinkel (het mag de naam niet hebben) fietsen
we door de wijk Berkeley en een stukje van de Universiteitscampus.
Berkeley doet erg vriendelijk aan, kleurige, houten huizen,
vrijstaand op een klein stukje grond aan straten met veel bomen en
fietsroutes.
De campus is enorm – vanaf de ingang is het 15 minuten
fietsen naar het bezoekerscentrum – en heuvel op, dat halen de
vouwfietsjes niet. We fietsen door het lage deel en natuurlijk
Telegraph Avenue. Vroeger was dit het hart van progressief Berkeley,
met boekwinkels en koffiehuis Mediterranum. Een aanplakbiljet kondigt
een avond aan over klimaatproblemen, dat zou wel eens interessant
kunnen zijn. De avond wordt gehouden in een zaaltje van een
bejaardencentrum en is georganiseerd door Speak Out Now, een
socialistische groep. Er komen zo'n honderd mensen op af. Op de
partijtafel liggen pamfletten en de boekentafel (alles $5,-) ligt vol
met boeken van Marx, revolutie, economie en omwenteling. De
presentatie met wetenschappelijke cijfers over klimaatverandering en
bedreigingen is indrukwekkend en zorgelijk.
Het tweede deel van de
avond gaat over de 'oplossing'. Het kapitalisme heeft maar één
doel: winst. Het systeem van politici steunt rijken en bedrijven in
dit streven ten koste van slecht betaalde werknemers en milieu. Een
totale omwenteling is het enige wat dit kan doorbreken aldus Speak
Out Now, want het vertrouwen in de politici en de democratie is erg
laag. De vragenronde gaat in onze ogen chaotisch, want iedere
vragensteller is minuten aan het woord en er worden eerste een aantal
vragen gesteld en dan pas komt er een antwoord. Geen touw aan vast te
knopen! Ook wordt de vraag gesteld hoe het dan toegaat na de
omwenteling? Daar is geen antwoord op want dat wordt te zijner tijd
democratisch met elkaar besloten. Daar zou ik me dan weer zorgen om
maken en ik hoop dat ze goed kijken wat er in de landen gebeurt waar
zo'n omwenteling al heeft plaatsgevonden. Ik denk aan Nederland, waar
Rutte recent bedrijven uitgedaagd heeft om de lonen van de werknemers
te laten stijgen, dat we uitkeringen hebben, betaalbare
gezondheidszorg, opleidingen en zo meer. Veel van de speerpunten van
Speak Out Now!
Want de cijfers voor de Amerikaanse bevolking liegen
er ook niet om. Nergens is het verschil tussen arm en rijk zo groot
als hier, terwijl Californië qua bruto nationaal product groter is
dan Duitsland, met minder dan de helft van de inwoners! Het geld
klotst dus op veel plekken uit de zwembaden. En toch groeien iets
meer dan 20% van de Amerikaanse kinderen op onder de armoede grens,
van alle geïndustrialiseerde landen is het alleen in Roemenië nog
slechter gesteld1.
Het verschil tussen privé onderwijs en openbaar onderwijs is
gigantisch, vervolgopleidingen schreeuwend duur en er wordt in
Californië bijna twee keer zoveel geld uitgegeven aan de
gevangenissen als aan het hoger onderwijs2.
Het is dus zeker een interessante avond en progressief Berkeley is er
nog steeds.
Deze weken lees ik ook “Reizen zonder John” van Geert
Mak. Hij volgt vijftig jaar na dato de reis uit 1960 van de latere
Nobelprijs winnaar John Steinbeck en zijn hond Charley. “Om te zien
hoe Amerika er nu voor staat”. Ieder hoofdstuk belicht een ander
deel van de Amerikaanse samenleving. Mak is een geweldige historicus
en schrijver en het helpt mij om iets meer te begrijpen van de
maatschappij waar wij tijdelijk in 'wonen'. Hoe de immigranten
mentaliteit en de burgeroorlog standpunten gevormd hebben die nog
steeds doorwerken in de maatschappij. Hoe verdeeld het land is over
de oplossing van vraagstukken. Als je niet voor jezelf op kunt komen
heb je het lastig hier....
1Speak
Out Now pamflet Fall 2015
Mooie verhalen weer! En een inspiratie voor systematisch en preventief onderhoud en ook mooie wandeltochten. Aan de slag! Groeten van Hans
BeantwoordenVerwijderenHa Hans, dank je wel voor je reactie en je aanmoediging voor het onderhoud. In Chili kregen we te horen dat alleen Nederlanders en Duitsers preventief onderhoud doen, maar het bevalt ons goed. Als we volgend jaar weer in de Pacific varen waar niets te krijgen is zijn we blij met het werk wat we nu doen.
BeantwoordenVerwijderen