De laatste loodjes: en nu los!

Het wordt bijna een saai verhaal, maar dat hoort hopelijk bij de voorbereidingen! Afgelopen maand in Zeeland tussen de buien door veel gewerkt aan de boot. Anderhalve week op de kant gestaan om het onderwaterschip te verven met anti-aangroeiverf,  het "onderwater" lijstje weg te werken en gelijk de waterlijn wat hoger op het schip te zetten: kan er weer wat lading bij. Tot 15 ton weliswaar en daar zitten we al dichtbij.

 Hoe ziet een gemiddelde klusdag eruit? Vandaag: schroefas lager vervangen, maar dat wil er niet uit zoals wij denken. Dan de schroefas losmaken bij de motor, achterstevoren ondersteboven in de achterkooi. De schroefas kan er niet ver genoeg uit, het roer demonteren: Nu kan de schroefas eruit. Dan kan het schroefas lager eruit en vervangen en bouwen we alles weer in omgekeerde volgorde in elkaar. Weer twee dagen verder. Ik bespaar je de rest van de klusdagen, je snapt vast hoe het werkt. Als we in het water liggen is alles óók nog waterdicht en doet het weer. Mijn bewondering voor de klus-technische capaciteiten van Roel is inmiddels tot ongekende hoogte gestegen.

Zondag 6 mei zwaaien onze zeilvrienden in den Osse ons uit. We zijn op pad en komen helemaal tot de Stampersplaat, nog geen 2 mijl verder, waar we nog één laatste nacht genieten van de Grevelingen.

Na wat omzwervingen varen we alle bruggen van Rotterdam door, wat een feestje is het, al die bekende plekken nu vanaf het water te zien. De Erasmusbrug is het leukste. De laatste brug is de VOC brug in Delfshaven met het prachtige opschrift: Invia nulla via favente deo. Na wat zoekwerk blijkt het van een penning te komen ter gelegenheid van het 100 jarig jubileum van de VOC in 1702: "Geen pad is onbegaanbaar met de hulp van God".

De laatste dagen Rotterdam liggen we in Delfshaven, bijna waar we samen begonnen. De afhaal chinees zit er nog, verder is er veel veranderd. De unieke sfeer van Oud Delfshaven is gebleven en we genieten ervan. Roel heeft last van zijn rug, dus noodgedwongen doen we het rustig aan en dat is minder erg dan het klinkt, beetje wennen aan anders leven. We krijgen veel mail/post en sms-jes met wensen, erg bedankt allemaal, het is fijn om te lezen.

12 mei: nog één keer zien we familie en vrienden bij een Vaar-wel Party. Het is super gezellig en hartverwarmend. Ik zag er een beetje tegenop, maar het is gewoon fijn. Het moment dat we aan boord gaan en iedereen uitzwaaien op de brug heel bijzonder. We sluiten 37 jaar Rotterdam hier af en gaan op pad.

Gelukkig blijven Jeroen en Anouk nog een nachtje en hebben we samen een "day after"

Eigenlijk hebben we al dagen "day after" gehad en het is nu woensdag! Genoeg? Genoeg! Het is heel gek, we leven hier al jaren naar toe en nu het zover is, is er toch een drempel om te gaan.

We liggen te teuten: nog even dit en dat. Nog even het blog, filmpje is klaar maar komt later en ook de foto's volgen.

Het weer gaat om en wij gaan ook. Morgen op weg naar Engeland.

lieve groet voor allemaal.

Nog één afscheidsfeestje

Speech van Roel's moeder

14 afscheidslunches& etentjes, 3 dagen en 2 afscheidsweekeinden: deze maand is het raak. We belanden in de volgende fase van dit avontuur, het afscheid nemen van kinderen, familie en vrienden. En die laten dat niet ongemerkt voorbij gaan. Ze verwennen ons, speechen, zingen, komen de boot bewonderen, wensen goede reis en zeggen dat ze ons zullen missen. Als alle beloften dat ze ons onderweg komen bezoeken  ook uitgevoerd worden, dan hebben wij binnenkort een charter- annex  reisbureautje. Dat lijkt ons wel wat.

1e dag van de rest van ons leven.....

De laatste dag in werkpak

We kijken elkaar een beetje beduusd aan op donderdagmorgen 1 maart: dit is het dan, die eerste dag, maar het voelt iets anders dan we ons voorgesteld hadden.....We dachten aan iets feestelijks, nu voelt het meer als een enorme sprong in het diepe.

De week hiervoor hebben we afscheid genomen van ons werk. Voor Roel is het geleidelijk gegaan omdat hij de laatste maanden al minder werk had en hij sluit 17 jaar Cap af met een aantal collega's. Voor mij is het tot het laatst druk. Het is een geweldig afscheid met veel collega's van MEE en de scholen. Leuke woorden, inventieve én praktische cadeaus, super om mee te maken! Ik mag mijn telefoon en token nog een week houden om af te kicken, maar dan is het echt afgelopen.

Het is wel duidelijk dat we even om moeten schakelen. Zonder werk valt een groot deel van ons ritme weg en zijn we aangewezen op onze eigen kracht.

Blog van start

Dit is het eerste blogbericht, weer een stap gezet! 

De voorgaande berichten zijn mailberichten die we eerder verstuurd hebben

Jacomine

Nazomer 2011 Leiden-Amsterdam

Met zwager Chiel op weg naar Alphen

Gaan we terug naar Spaarndam? Nee, het wordt Leiden en wat was dat leuk! We liggen vlakbij het centrum, het weer is heerlijk. Wij maken het warmste 3 oktober feest ooit mee tijdens de viering van Leiden's Ontzet en genieten met vele anderen van de festiviteiten. De familie van Roel woont in en om Leiden en ook dat maakt het fijn. 

We halen ons duikbrevet tussendoor en de eerste buiten duiken zijn in ijskoude meertjes rondom Eindhoven: brrr. Het uitbreiden van onze duikervaring stellen we onmiddellijk uit tot warmer oorden.

De laatste week van oktober varen we naar Alphen aan de Rijn, waar de mast eraf gaat om voorzien te worden van nieuwe verstaging (de draden die de mast overeind houden) en een rolsysteem op ons tweede voorzeil zodat we met zwaar weer niet meer naar voren hoeven. Nu mast er toch af is vervangt Roel alle bedrading, verlichting, antennes, etc etc.

Herfst 2011 mei - september Scheveningen/Engeland/Noorwegen

Half mei vertrekken we glimmend en wel naar Scheveningen en dromen van avonden aan het strand, zeilen op de Noordzee etc. Het weer werkt niet mee en we krijgen aardig wat kou, wind en regen over ons heen. Het strand hebben we niet veel gezien en als we er waren werden we gezandstraald.

Deben haven bij laag water: een en al modder!

Met Hemelvaart varen we met Frans naar Woodbridge aan de Deben rivier in Oost- Engeland. Een oefentocht en dat wordt het ook: Op de heenweg varen we in recordtijd naar de overkant. Helaas voor ons maar in het donker de Deben rivier opvaren is echt niet verantwoord. Van 12 uur ’s nachts tot 6 uur ’s morgens "liggen we bij" voor de aanloop naar de Deben. "Bijliggen" wil zeggen dat je de zeilen en het roer zo zet dat je bijna op dezelfde plek blijft liggen op het water.1 nacht in Woodbridge en dan weer terug. Nu ander oefenweer: harde wind uit het Oosten, 24 uur lang heel hard werken en laveren (zigzag koers) varen we tegen de wind in. Veel geleerd over wat we nog moeten doen aan het schip!

Zomer 2011 april – half mei Spaarndam

Na ons winterverblijf in Amsterdam zijn we vertrokken naar Spaarndam, vlak bij Haarlem. We hebben 6 weken zomers stralend weer gehad en de omgeving had geen groter contrast kunnen zijn. In Spaarndam barstte de lente de grond uit en we hebben avonden in de polders en duinen gefietst en zelfs in zwempak op het strand gelegen! Het leven was ook erg dorps. Een naam of borg voor de te huren fiets natuurlijk niet nodig en binnen de kortste keren kenden we er mensen.

De haven was een allegaartje van bedrijfjes, mensen die er wonen, willen vertrekken maar nooit zo ver komen etc.  Hier hebben we ook de boot uit het water hebben gehaald, geschilderd, gepoetst, radar mast geplaatst en boekenplanken laten maken. We zijn klaar voor de zomer!

Weer in het water