De zuidelijkste bar ter wereld - 24-26 februari

Zeeluipaard of luipaard zeehond? Snel&gevaarlijk.

We hebben al drie dagen minder goed weer. Jammer! Dinsdag varen we richting Pléneau Eiland, aan de andere kant van het Lemaire kanaal. Het Lemaire kanaal is een van de mooiste van Antarctica met aan beide zijden hoge rotsen die loodrecht naar beneden komen. Het is15 km lang en op sommige plek is de doorgang maar 100 meter breed.
Onderweg worden we verrast door een groepje zeeluipaarden. Normaal zijn die erg op zichzelf, maar nu treffen we er 6 bij elkaar. Ze zwemmen rond een ijsberg, over het ijs wat onderwater zit en het is alsof ze in een tropische zee zwemmen. Door de reflectie van het licht op het ijs kunnen we ze goed zien. Twee spelen bij de boot, de andere vier, wellicht vrouwtjes en/of jonkies blijven op afstand.

Ingang Lemaire Kanaal

In de loop van de dag verslechtert het weer en van het prachtige Lemaire kanaal zien we alleen de zee voor ons, vol met ijs en ijsbergjes. Sneeuw, regen, laaghangende wolken en harde wind om ons heen. Als we bij Plénau aankomen ligt er al een andere boot en met de harde wind durven we daar niet achter te ankeren, de goede punten voor de lijnen naar de wal zijn dan al gebruikt. In de buurt is met deze wind geen goed alternatief en we besluiten terug te varen naar Port Lockroy op Wiencke eiland. Zeker 4 uur varen en het weer is nu ronduit slecht. De 5 Duitse mannen varen bij toerbeurt en staan niet makkelijk het roer af. De rest van de bemanning zorgt dat er warm eten gemaakt wordt en er koffie naar buiten gaat. Vlak voor donker komen we aan in Port Lockroy en het is er inderdaad erg beschut dus we hebben een goede nacht.

Wordie House, oud station van Engeland

We zijn met een rustige groep aan boord en het is grappig om te zien hoe iedereen zo zijn plekje vindt en er patronen ontstaan. Iedereen geniet van de omgeving. Er zijn een paar enthousiaste zeilers en die krijgen alle ruimte. Roel en ik houden ons wat meer op achtergrond, onze tijd om te varen komt wel weer. Ik bak taarten en de Italiaanse vriendinnen hebben al een paar heerlijke pasta lunches gemaakt. De Engelsman is werktuigbouwkundige en regelmatig met plezier in de machine kamer te vinden. Verder wordt er gelezen en gepraat. Hajo kookt lekker en dat is een plezier op zich. De lamsbout heeft eerst een week in de kou aan de reling gehangen en gaat nu de pan in.

Gezellig samen eten & natafelen

Het is gezellig om met meer mensen te zijn. Het nadeel van een groepsreis is dat iedereen weer op tijd terug moet zijn, dus in het programma zit niet zoveel ruimte. Als we met z'n tweeën zijn kunnen we makkelijker wachten op ander weer of, als het ergens fijn is, juist langer blijven.

Antarctische Duif

Woensdag is het weer rustiger, maar nog steeds buien en wolken. We varen terug door het Lemaire kanaal naar de Argentijnse eilanden waar de Ukrainse basis Vernadsky gevestigd is, voorheen de Engelse basis Faraday. Na het uiteenvallen van Rusland konden de Ukrainse onderzoekers niet op de Russische stations blijven met hun onderzoek. Engeland heeft toen in 1996 Faraday overgedragen aan de Ukraine voor £1.
Op de eilanden is nog wel Wordie house te vinden, de voorloper van de Faraday basis uit 1947. Het is zorgvuldig gerestaureerd en geeft een indruk hoe de Engelse onderzoekers hier leefden. Die oudste verhalen van de onderzoeken zijn heldhaftig, zonder communicatie-middelen en maanden afgesloten van de rest van de wereld. Er is zelfs een Antarctica kookboek in de hut uit 1957, met pinguïn en zeehond recepten, het enige wat hier "groeit". De ondertitel is: "hoe een dikke onderzoeker in goede conditie te houden"

De bar op Vernadsky

's Avonds worden we uitgenodigd op Vernadsky. Het station ziet er erg goed uit. Eerst een rondleiding langs de onderzoeksruimtes, onder andere meteorologie, ozon en geofysica. Onze gids leidt ons wat plichtmatig rond en als er geen vragen zijn zegt hij stralend: zullen we dan maar naar boven gaan? Het hoogtepunt is namelijk op de eerste verdieping: de bar. Het is gezellig, een soort jeugdhonk, met bar, darts, biljart en hapjes op de bar. De mannen die hier in winter zitten stoken natuurlijk hun eigen wodka, maar dan driemaal gedestilleerd en donker van kleur. Je kunt in deze bar niet afrekenen maar in ruil koop je iets in de souvenir-winkel en neemt iets anders mee, bij voorkeur een paar flessen wijn. Achter de bar een verzameling trofeeën, waaronder een grote tros bh's. Als je je glaasje op de bar zet wordt het prompt volgeschonken, dus het is zaak het zolang mogelijk vast te houden. Er is nog een bemanning van een zeiljacht en we hebben een gezellige avond. De communicatie met de Vernadsky mensen is wat beperkt maar samen darten gaat altijd.

Even lekker uitleven op de biljart

Voor ons is het echt vakantie. Het is zo'n verschil of we zelf verantwoordelijk zijn voor de ankerplaatsen, navigatie en het weer, of dat we meevaren. We zien bij Wolf, de schipper, dezelfde afwegingen en gepuzzel om alles veilig en passend te krijgen. We zijn namelijk al aan het kijken voor de terug weg, maar er komt slecht weer aan.
We varen donderdag terug door het Lemaire kanaal met nóg meer ijsbergen naar de beschutting van Lockroy om op beter weer te wachten. Het weer is nog steeds erg matig met regen en sneeuw en de komende nacht veel wind.

Ankerplaatsen:
24 februari Lockroy (oude UK basis) Wiencke eiland 64º49,3 Zuid 63º29,2 West
25 februari Basis Vernadsky 65º14,9' Zuid 64º15,2'West, watertemperatuur 1,4 ºC
26 februari Lockroy

Nog een keer de rotsen langs het Lemaire kanaal

Mooie kleuren rondom de ijsschotsen

Siesta op een ijsschots

In de rij om de dieren te bewonderen & foto's te maken

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Het ijspaleis 21-23 februari

het ijspaleis in volle glorie

Voor we af kunnen meren bij Enterprise eiland varen we door de Wilhelmina baai. De baai is in kaart gebracht door de Belg Gerlache in 1898 en vernoemd naar onze Wilhelmina. Een prachtige zonsondergang kleurt de enorme gletsjers, sneeuwwallen, bergen en drijvende stukken ijs goud, roze en paars. Het water is vrijwel vlak en ook daar tovert de zon haar kleuren. Als we dieper de baai invaren komen we keer op keer bultrugwalvissen tegen in groepjes van 4 tot 6 bij elkaar. Iedereen is aan dek want het is een geweldig schouwspel. We dobberen meer dan dat we varen.

zoveel keuren blauw en wit

Een walvis waagt zich vlak bij de boot en draait net voor de boeg langs om op zijn zij even te kijken wat voor vlees hij in de kuip heeft. Hij is enorm groot en erg dichtbij, wat een kop en zijn staart! Het gaat allemaal goed, maar Roel is blij dat het onze boot niet is, want hij zou er erg zenuwachtig van worden. Ook duiken ze regelmatig onder de boot door, bang zijn ze in ieder geval niet van ons. Zou het kunnen zijn dat ze spelen? Bij dolfijnen is dat goed te zien, maar de walvissen bewegen zich zo langzaam dat het niet te duiden is. In ieder geval blijven ze keer op keer rond de de boot.

De zonsondergang weerkaatst op de bergen

We kunnen er geen genoeg van krijgen en tot de ankerplaats wordt er gekeken en talloze films en foto's gemaakt in de ondergaande zon. De walvissen bewegen heel langzaam, soms liggen ze minuten lang alleen maar aan de oppervlakte. Als ze onder water gaan is het één sierlijke lange beweging en als laatste komt de staart uit het water. Eén keer gaan er drie tegelijk naar beneden en we houden onze adem in, zo mooi.
Het begint hier ook al druk te worden: we willen afmeren naast de Guvernøren, een in 1915 gezonken walvisboot, maar er ligt al een zeilboot. Het is de Spirit of Sydney en dat is te horen ook als Mathew de schipper zich voorstelt.

Toverkleuren

 Alles gaat heel relaxed en we liggen rustig naast elkaar in het kommetje met rondom enorme ijswanden.
De volgende morgen heb ik al 5 walvissen gezien voor het ontbijt. Met de dinghy erheen is echter geen succes (ze gaan weg) dus we gaan wandelen bij de waterboten die achter gelaten zijn door de walvisvaarders. Met deze boten werd water gehaald bij smeltende gletsjers of waar ze het maar konden vinden. Ze liggen er al meer dan een eeuw, maar zien er nog verrassend goed uit. De stootrand van touw om de boot zit er zelfs nog gedeeltelijk op.

Waterboten, letterlijk om zoetwater te halen voor de walvissers

Het is een prachtige dag en we varen in de stralende zon tussen de mooiste ijsbergen door naar de Cuverville baai. Het is lastig om te oriënteren op het water. Overal zijn eilandjes, bergen met sneeuw en inhammen, maar ook ijsbergen die in de verte lijken op bergen met sneeuw. Afstanden zijn moeilijk te schatten en een doorgang opent zich soms pas op het laatste moment. We hebben bewondering voor de schipper en de ontdekkers die dit gebied stukje bij beetje in kaart hebben gebracht.
Wij genieten en kunnen zelfs een poosje zonder dikke jassen buiten zitten. De walvissen en een enkele zeehond of zeeleeuw zorgen voor de nodige afleiding aan boord, er is steeds iets nieuws te zien.

Verstilde natuur

Wat ik ook schrijf, het is bijna onmogelijk om iets over te brengen van het ontzag wat in mij opkomt als we zo door dit ijspaleis varen. De kleuren blauw in lucht en water in zoveel tinten, het wit maar ook blauw en groen in de ijsbergen en de gletsjers, de dieren, de heldere lucht, alles bij elkaar is het echt vorstelijk. Het is een prachtig maar ook hard en onherbergzaam landschap. Onverbiddelijk komt in mij op, je kunt hier geen fouten maken. Misschien dat de foto's en filmpjes er iets van laten zien, ik hoop het. 's Avonds eten we, helemaal in de stijl van het ijspaleis, een koningsmaal. Champagne, een enorme rosbief met alles erop en eraan, appelcake en Laprohaig whisky toe. Een geweldige dag.

Op een beschutte  noordhelling vinden we een moedig mosje

Gentoo Pinguïn kuikens boven op de rots

Naast de ankerplaats is een grote Gentoo pinguïn kolonie en daar wandelen we een paar uur. Gentoo's worden ook wel Ezelspinguïns genoemd en hun roep lijkt inderdaad verdacht veel op ezelgebalk. Sommige pinguïns zitten hoger op de rots, wel 100 meter boven het water. Wij lopen er naar toe en komen in de crèche van de kolonie. In groepjes van een kuiken of 20 zitten ze daar met steeds drie volwassen pinguïns om de skua's op afstand te houden, die er niet voor terug deinzen om een kleine pinguïn te doden en op te peuzelen. De andere dieren zijn op zee om te vissen.

Smeltende gletsjer bij de waterboten 

Sommige kuikens zijn al bijna net zo groot als de volwassen dieren en verliezen hun bruine kuiken pluis om als zwart witte Gentoo door het leven te gaan. Andere kuikens zijn vrij klein en moeten nog heel wat groeien. De rotsen en de sneeuw zijn diep roze van de garnalenpoep, dus met het eten zit het wel goed. De pinguïns blijven hier tot begin april voor ze weer naar het noorden gaan. Voor die tijd moeten ze dik en rond zijn om dat allemaal te overleven. Het blijft koddig om ze rond te zien scharrelen op land. Als we ze in het water tegen komen zijn ze supersnel en springen ze elegant uit het water. Zo snel dat het nog steeds niet gelukt is er iets van de filmen. Voor ik de camera aan heb zijn ze alweer weg.

Prachtig helder water

We varen op ons gemak naar de Chileense basis Gonzales Videla in Paradise baai, te midden van een Gentoo kolonie. We worden hartelijk ontvangen en rondgeleid. 12 mannen zitten 4 maanden op de basis, van december tot en met maart. Er is ook ruimte voor onderzoek, maar dit jaar is er geen project. Het ziet er goed uit en de sfeer is plezierig, in ieder geval voor ons als bezoekers. Ze hebben een geweldig uitzicht vanuit hun uitkijkpost over de baai en de pinguïn kolonie. De stank nemen ze vast op de koop toe. Er lopen hier ook twee albino Gentoo pinguïns, erg zeldzaam. We krijgen een mooi stempel in ons paspoort en worden uitgenodigd om nog eens te komen. De wind staat niet goed om er te ankeren, dus een tweede bezoek zit er niet in. We varen verder de baai in en ankeren tussen veel ijs en ijsbergjes aan de voet van de gletsjer in water van 1,2 º C. We liggen heel beschut en het wordt nu mistig en koud buiten. Ik ben benieuwd of we morgen zo weg kunnen varen, het zou best eens kunnen vriezen vannacht.

Santa Maria Australis bij Cuverville eiland

Ankerplaatsen:

21 februari Enterpise Eiland 64º33 Zuid 62º00 West aan wrak van Gobanoa
22 februari Cuverville Eiland 64º41 Zuid 62º37 West
23 februari Paradise Baai 64º54.15' Zuid 62º51.94'West

Gletsjer in Paradise Baai

rust

Videla Basis met links de albino Gentoo pinguïn

Bedelen om eten stimuleert voedreflex bij moeder

Wilhelmina baai

Wilhelmina baai, de walvissen staan op de video: kijken!

Enterprise eiland, noord helling

Enterpise eiland in het midden het gezonken schip

Ik ben al bijna een echte pinguin!

Goede whisky met gletsjer ijs......mmmm

IJs om de boot in Paradise Baai vroeg ochtendlicht

Deception 21 februari 2014

Eiland in zicht, maar ook heftige golven

De nacht van 19 op 20 februari liggen we een aantal uren stil voor de Zuid Shetland eilanden, het is te donker om er tussen door te varen in verband met het gevaar voor ijsbergen. De grote ijsbergen kan je zien op de radar, de kleine, even zo gevaarlijke, meestal niet. Het is erg oncomfortabel, koud en nat buiten en van slapen komt niet veel.
20 februari om 13.00 uur varen we na ruim 600 mijl/100 uur de krater van Deception binnen, een van de eilanden van de Zuid Shetland's. Het is een vulkaan, maar de kraterwand is aan de zuidkant ingestort en daardoor is er een prachtige natuurlijke haven ontstaan.

De ingang in de kraterwand van Deception

De walvisvaarders hebben hier jarenlang een station gehad wat uiteindelijk in 1931 gesloten is. De enorme roestige tanks voor de opslag van walvisolie zijn nog steeds op het eiland te vinden. Daarna werd het onderzoeksstation. In 1969 is de vulkaan weer actief geweest en heeft een gedeelte van de gebouwen en het kerkhof verwoest. Nog steeds is er enige activiteit, de laatste uitbarsting was in 1991/1992 en er zijn op verschillende plekken heet water bronnetjes te vinden. Een aantal jaren geleden kon je daar zwemmen, maar nu is de hete bron zover afgekoeld dat het daarvoor te koud is.

Mooie contrasten op de lava hellingen

Dat vinden we niet zo héél erg, de zeewatertemperatuur is rond de 2 en de lucht een graad of 8. Vanaf de ingang van het eiland naar de achterwand van de krater is het zo'n 5 mijl, best groot nog. Het walvisstation is direct aan de rechterkant en daar ankeren we. De afgelopen uren hadden we harde wind, fijn om te zeilen. Met alleen een genua uit liepen we al ruim 6 knopen. In de krater is het iets rustiger, maar met de dinghy naar de kant is toch wel even hobbelen. Het doet ons een beetje denken aan Lanzarote maar dan met heel veel sneeuw op het zwarte lavasteen. Het geeft erg mooie contrasten op de berghellingen. Er liggen een paar zeeleeuwen en een paar Gentoo pinguïns lopen over het zwarte strand.

Resten van de walvisolie fabriek en opslagtanks

Het is heerlijk om weer even rond te lopen na de dagen op zee. De gebouwen die er nog staan zijn gedeeltelijk ingestort en nu een monument, zoals bijna alle oude nederzettingen uit de walvistijd.
Later varen we naar de overkant en ankeren we bij het Spaanse onderzoeksstation, maar ze zijn alweer naar Spanje vertrokken en de alles is dicht: te koud of het geld was op. Verschillende landen hebben op Antarctica een onderzoeksstation, van China tot Amerika en van Rusland tot Nieuw Zeeland. Het land is "van niemand" maar iedereen wil erbij blijven. Argentinië en Chili hebben aan deze kant verschillende basissen, waar ook leger en marine zit, meestal alleen bemand in de zomer. Misschien dat er aan de andere kant iets van Nieuw Zeeland of Australië zit? De meeste activiteit is te vinden in dit stukje, het Antarctische schiereiland, omdat het een bereikbare afstand heeft vanaf de vaste wal en er ook qua klimaat wat meer variatie is.

Prachtige ijsbergen

Deze avond is het ontspannen, voor het eerst komen de flessen wijn op tafel en wordt er uitgebreid samen gegeten en gepraat. Iedereen kijkt uit naar een nacht zonder geklots en gebonk en heerlijk rustig slapen.

Om 04.00 gaan we alweer verder, vandaag is het nog goed weer voor de volgende stap, daarna krijgen we een dag of 4 zuidwesten wind en dat is precies de richting waar we heen willen.
We hebben tot 12.00 heerlijke wind om te zeilen en er komt ook steeds meer zon. We varen dicht langs een ijsberg, maar nog altijd met gepaste afstand. Midden op de ijsberg zit 1 pinguïn, grappig om zich heen te kijken. Later klauteren er nog een paar aan boord via een soort afhangend glijbaantje, we vroegen ons al af hoe die ene erop kwam: zo dus.

Een indrukwekkend landschap

De afstanden zijn hier enorm, veel groter dat we op grond van de kaarten gedacht hadden. Van Deception naar Enterprise Island is het 100 mijl/16 uur varen en op de kaart is het maar een mini stukje. We varen door de Gerlache Straat, vernoemd naar de Belg die hier rond 1900 baanbrekend onderzoek gedaan heeft.
Soms zien we groepjes pinguïns uit het water springen en elegant weer wegduiken. Net zwom er een walvis langs die twee keer boven kwam. We varen langs het vaste land en met de zon erop is het prachtig. Enorme sneeuw- en ijswallen, met daarachter bergpunten en de zee is een onwerkelijke heldere kleur marine blauw.
Indrukwekkend landschap waarin wij dwergen zijn.....

Deception eiland op de kaart, we zijn er bijna

De koelkast is nooit ver hier

processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Antarctische cirkel 60 zuid en de eerste ijsberg 19 februari

19 februari middagpositie 61º 40,8' Zuid 63º20,1' West, watertemperatuur 2,1º C

Wij zijn de blauwe boot, groen en rood waren eerdere reizen

De eerste ijsberg, deze zien we al uren van te voren.

We zijn lekker opgeschoten de afgelopen dagen en dicht bij de sub-antarctische eilanden waar we het eerst aankomen. Het leven aan boord heeft zijn ritme gevonden. Na de eerste dagen draait nu iedereen zijn twee uur wachten, maar het is niet makkelijk voor een enkeling. Naar Antarctica varen klinkt romantisch, maar de werkelijkheid is koud en soms hobbelig. We varen onder zeil als het kan, maar regelmatig gaat de motor bij om de snelheid op peil te houden. We hebben geen stormen, eerder wind te weinig, maar een paar uur per dag waait het ook flink en bouwt de golf zich snel op. Als de wind vanuit het oosten waait gaat hij de schoorsteen in en gaat de kachel uit. Het wordt dan knap koud binnen en diegenen die geen wacht hebben, zijn dan in hun kooi te vinden.

Soms kunnen we lekker zeilen!

Gisteren zijn we de Antarctische cirkel 60 zuid overgevaren. Er was niets van te zien, want het was de hele dag miezerig en regenachtig weer. Gelukkig zitten we buiten onder een flinke buiskap lekker droog, maar wel koud.
Vannacht had ik voor het eerst sneeuw en ijs op het raam van de buiskap en tegen de ochtend ontdekte de wacht een flinke ijsberg op 61º23' Zuid. Dat is ver noordelijk, eigenlijk verwachtten we nog geen ijsbergen. Dus het is opletten geblazen van nu af aan.

De wacht zit goed beschut onder grote buiskap

Vandaag is de eerste zonnige dag en dan ziet de wereld er gelijk anders uit. Er zijn wat Kaapse duiven rond de boot, met een prachtige tekening van de veren. Op wat vogels na is het met de dieren nog rustig. In de loop van de dag kan dat nog veranderen als we steeds dichter bij de Zuid Shetland eilanden komen.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Antarctica here we come 17 februari

Middagpositie 17 februari 57º27,6' Zuid 66º44,1' West, watertemperatuur 5,7 ºC

Dientes de Navarino vanuit de Micalvi jachtclub

Het weekend is heerlijk in Puerto Williams, de zon schijnt, de lucht is strak blauw en er is vrijwel geen wind. De temperatuur loopt op tot tegen de 20 graden, genieten dus! We maken nog een paardrijtocht in de buurt en dat gaat alweer beter en de omgeving is geweldig om in te rijden. We eten met leuke zeilers van de Searay uit de USA in het slechtste restaurant ooit. Wat een geluk dat de wijn in afgesloten flessen zit, daar kunnen ze weinig aan bederven. 28 euro voor 4 personen inclusief 2 flessen wijn geeft de prijs/prestatie goed weer.
Op zaterdag stappen we over op de Santa Maria Australis. "We" zijn twee Italiaanse vrouwen, een Engelsman, drie Duitsers en wij zelf, maakt 8 opstappers. Wolf is de schipper en Hajo bemanning. Hij kookt en is daarmee een belangrijke persoon aan boord.

Nelson en Roel met de paarden

Op de valreep komt de Necton de haven binnen varen met aan boord 2 zeilers die we kennen uit Den Osse. Wat is de wereld toch klein! We wisselen even snel hoogtepunten uit, maar dan gaan de trossen los. Het is al eind van de middag en we varen naar Puerto Torro op de noordoost punt van Isla Navarino, 25 mijl varen. We zijn onderweg!
Zondagmorgen vertrekken we al vroeg, maar het weer is nu heel anders. Een kille zuidenwind en mist. Omdat er erg weinig wind is varen we een toeristisch rondje door de Wollaston Archipel om een glimp op te vangen van Kaap Hoorn. De tocht tussen de rotseilanden door is erg mooi, wat een indrukwekkende maar desolate natuur. Onderweg komen we veel Nederlandse namen tegen: Barnevelt Eilanden, Paso Goree en Bahia Orange.

Vissers in Puerto Torro 

We varen in de schemering langs de beroemde Kaap Hoorn, vernoemd naar het in Puerto Deseado afgebrande schip, het is nog net licht. Maar het animo om buiten oh en ah te roepen is verdwenen. Er staat veel stroming en koppige golven en de een na de ander verdwijnt naar het toilet, de railing of de emmer. Ook ik moet er weer een keer aan geloven, maar voel me verder niet echt ziek. We kunnen een stuk zeilen en dat is fijn. Het merendeel van de bemanning is plat. We hebben een wachtschema met een combinatie van ervaren en onervaren zeilers. Twee uur op zes uur af, het wordt echt vakantie voor ons! Wel doen we de meeste wachten zonder de onervaren zeilers en zo leren ze het nooit.

In de avond passeren we Kaap Hoorn

 In de loop van de nacht gaat de motor weer aan en varen we alsmaar in min of meer dichte mist. Het enige gezelschap bestaat uit enkele vogels, waaronder de Wandering albatros en het Wilson's stormvogeltje.
Het is al een stuk kouder geworden, maar het schip is aangenaam en beweegt rustig op de zee.
De kop is eraf en de weerberichten voorspellen een rustige oversteek, het is maar goed dat er zoveel diesel aan boord is.

Wordt vervolgd.

In Puerto Williams komen  ibissen overvliegen

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com