De zuidelijkste bar ter wereld - 24-26 februari

Zeeluipaard of luipaard zeehond? Snel&gevaarlijk.

We hebben al drie dagen minder goed weer. Jammer! Dinsdag varen we richting Pléneau Eiland, aan de andere kant van het Lemaire kanaal. Het Lemaire kanaal is een van de mooiste van Antarctica met aan beide zijden hoge rotsen die loodrecht naar beneden komen. Het is15 km lang en op sommige plek is de doorgang maar 100 meter breed.
Onderweg worden we verrast door een groepje zeeluipaarden. Normaal zijn die erg op zichzelf, maar nu treffen we er 6 bij elkaar. Ze zwemmen rond een ijsberg, over het ijs wat onderwater zit en het is alsof ze in een tropische zee zwemmen. Door de reflectie van het licht op het ijs kunnen we ze goed zien. Twee spelen bij de boot, de andere vier, wellicht vrouwtjes en/of jonkies blijven op afstand.

Ingang Lemaire Kanaal

In de loop van de dag verslechtert het weer en van het prachtige Lemaire kanaal zien we alleen de zee voor ons, vol met ijs en ijsbergjes. Sneeuw, regen, laaghangende wolken en harde wind om ons heen. Als we bij Plénau aankomen ligt er al een andere boot en met de harde wind durven we daar niet achter te ankeren, de goede punten voor de lijnen naar de wal zijn dan al gebruikt. In de buurt is met deze wind geen goed alternatief en we besluiten terug te varen naar Port Lockroy op Wiencke eiland. Zeker 4 uur varen en het weer is nu ronduit slecht. De 5 Duitse mannen varen bij toerbeurt en staan niet makkelijk het roer af. De rest van de bemanning zorgt dat er warm eten gemaakt wordt en er koffie naar buiten gaat. Vlak voor donker komen we aan in Port Lockroy en het is er inderdaad erg beschut dus we hebben een goede nacht.

Wordie House, oud station van Engeland

We zijn met een rustige groep aan boord en het is grappig om te zien hoe iedereen zo zijn plekje vindt en er patronen ontstaan. Iedereen geniet van de omgeving. Er zijn een paar enthousiaste zeilers en die krijgen alle ruimte. Roel en ik houden ons wat meer op achtergrond, onze tijd om te varen komt wel weer. Ik bak taarten en de Italiaanse vriendinnen hebben al een paar heerlijke pasta lunches gemaakt. De Engelsman is werktuigbouwkundige en regelmatig met plezier in de machine kamer te vinden. Verder wordt er gelezen en gepraat. Hajo kookt lekker en dat is een plezier op zich. De lamsbout heeft eerst een week in de kou aan de reling gehangen en gaat nu de pan in.

Gezellig samen eten & natafelen

Het is gezellig om met meer mensen te zijn. Het nadeel van een groepsreis is dat iedereen weer op tijd terug moet zijn, dus in het programma zit niet zoveel ruimte. Als we met z'n tweeën zijn kunnen we makkelijker wachten op ander weer of, als het ergens fijn is, juist langer blijven.

Antarctische Duif

Woensdag is het weer rustiger, maar nog steeds buien en wolken. We varen terug door het Lemaire kanaal naar de Argentijnse eilanden waar de Ukrainse basis Vernadsky gevestigd is, voorheen de Engelse basis Faraday. Na het uiteenvallen van Rusland konden de Ukrainse onderzoekers niet op de Russische stations blijven met hun onderzoek. Engeland heeft toen in 1996 Faraday overgedragen aan de Ukraine voor £1.
Op de eilanden is nog wel Wordie house te vinden, de voorloper van de Faraday basis uit 1947. Het is zorgvuldig gerestaureerd en geeft een indruk hoe de Engelse onderzoekers hier leefden. Die oudste verhalen van de onderzoeken zijn heldhaftig, zonder communicatie-middelen en maanden afgesloten van de rest van de wereld. Er is zelfs een Antarctica kookboek in de hut uit 1957, met pinguïn en zeehond recepten, het enige wat hier "groeit". De ondertitel is: "hoe een dikke onderzoeker in goede conditie te houden"

De bar op Vernadsky

's Avonds worden we uitgenodigd op Vernadsky. Het station ziet er erg goed uit. Eerst een rondleiding langs de onderzoeksruimtes, onder andere meteorologie, ozon en geofysica. Onze gids leidt ons wat plichtmatig rond en als er geen vragen zijn zegt hij stralend: zullen we dan maar naar boven gaan? Het hoogtepunt is namelijk op de eerste verdieping: de bar. Het is gezellig, een soort jeugdhonk, met bar, darts, biljart en hapjes op de bar. De mannen die hier in winter zitten stoken natuurlijk hun eigen wodka, maar dan driemaal gedestilleerd en donker van kleur. Je kunt in deze bar niet afrekenen maar in ruil koop je iets in de souvenir-winkel en neemt iets anders mee, bij voorkeur een paar flessen wijn. Achter de bar een verzameling trofeeën, waaronder een grote tros bh's. Als je je glaasje op de bar zet wordt het prompt volgeschonken, dus het is zaak het zolang mogelijk vast te houden. Er is nog een bemanning van een zeiljacht en we hebben een gezellige avond. De communicatie met de Vernadsky mensen is wat beperkt maar samen darten gaat altijd.

Even lekker uitleven op de biljart

Voor ons is het echt vakantie. Het is zo'n verschil of we zelf verantwoordelijk zijn voor de ankerplaatsen, navigatie en het weer, of dat we meevaren. We zien bij Wolf, de schipper, dezelfde afwegingen en gepuzzel om alles veilig en passend te krijgen. We zijn namelijk al aan het kijken voor de terug weg, maar er komt slecht weer aan.
We varen donderdag terug door het Lemaire kanaal met nóg meer ijsbergen naar de beschutting van Lockroy om op beter weer te wachten. Het weer is nog steeds erg matig met regen en sneeuw en de komende nacht veel wind.

Ankerplaatsen:
24 februari Lockroy (oude UK basis) Wiencke eiland 64º49,3 Zuid 63º29,2 West
25 februari Basis Vernadsky 65º14,9' Zuid 64º15,2'West, watertemperatuur 1,4 ºC
26 februari Lockroy

Nog een keer de rotsen langs het Lemaire kanaal

Mooie kleuren rondom de ijsschotsen

Siesta op een ijsschots

In de rij om de dieren te bewonderen & foto's te maken

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com