Land in zicht - 24 februari

Middagpositie 34º07'Zuid 078º14' West
Etmaal 149 mijl afstand Juan Fernandez 40 mijl

De eerste blik op Robinson Crusoe

We hadden een rustige nacht met zoveel bewolking dat de sterren en de maan niet te zien zijn. De zeewatertemperatuur blijft constant rond de 18º Celsius, een beetje koud om straks lang te zwemmen denk ik. De Humboldt stroom heeft ons nog niet verlaten.
Vandaag hoeft er niet gevist te worden, want de tonijn gaat ons nog wel enige dagen voorzien van eten. Gisteren hadden we rauwe tonijn bij het happy hour, helaas dat er op zee geen wijn of zo geschonken wordt, maar de tonijn smaakte prima. Verser kan bijna niet. Deze tonijn is niet zo donkerrood als we die kennen uit de viswinkel, maar je hebt er vast verschillende soorten in.
's Avonds tonijn van de gril en vanmiddag bij de lunch omelet met tonijn. Na vier dagen ben je misschien blij dat hij op is ;-)
Voor vanavond staat er Ceviche van tonijn op het menu, rauwe tonijn ingelegd in zout en citroensap met kruiden. We zijn benieuwd.

De mijlen naar de Juan Fernadez eilanden tellen langzaam maar zeker af. Vanmorgen hadden we eerst drie dolfijnen rond de boot, daarna met hun vrienden erbij zeker tien. Dan weten we al dat we dichterbij komen. Om 13.00 zag Roel voor het eerst de berg (915 meter hoog) op het grote eiland, Robinson Crusoe. Vanavond denken we daar voor anker in de baai te liggen en dan lekker lang samen slapen. De komende dagen wordt rustig, zonnig weer voorspeld, heerlijk!

de weg langs de kust, verderop het dorp

De eilanden zijn ontdekt in 1574 door, je raadt het al, Juan Fernandez. Maar ze zijn bekend vanwege de opstandige matroos Alexander Selkirk die er in 1704 aan land gezet is door de kapitein. Selkirk wilde niet langer op het schip meevaren. Selkirk heeft er ruim 4 jaar overleefd tot er eindelijk een schip langskwam om hem weer naar de vaste wal te brengen. Het verhaal van Selkirk was inspiratie voor Daniël Defoe om zijn boek Robinson Crusoe te schrijven. Ik ken het verhaal, maar het boek uit 1719 ben ik nu pas aan het lezen. Het is een hilarisch relaas van een man waarbij alles fout gaat, maar die wel de hele wereld overkomt. Nu lees ik over de episode in zijn leven dat hij een plantage heeft in Brazilië vlak bij San Salvador. De stranding op de Juan Fernandez eilanden kan dus nog wel even duren want het is een dikke pil. Destijds was het een enorm populair boek met vele herdrukken en navolgingen van andere auteurs. Het heeft het romantische beeld van de eenling op het eiland voorgoed in de literatuur en ons spraakgebruik geplaatst.

In het midden Tara, in de Cumberlandbaai

De Juan Fernandez is een kleine archipel zo'n 300 mijl uit de kust van Chili ter hoogte van Santiago. Het grote eiland het dichtst bij de kust heet Robinson Crusoe, het kleinere eiland 84 mijl verder naar het westen heet Alejandro Selkirk. Het laatste eiland is alleen 's zomers bewoond door Langoesten vissers, een soort kreeften die aan de kust van de vaste wal niet voorkomen. Of we daar ook aanleggen weten we nog niet, eerst is Robinson Crusoe aan beurt.
De hele archipel is een Unesco site vanwege de bijzondere flora en fauna die daar voorkomt. In sommige opzichten lijkt het iets van de Galapagos weg te hebben, maar dan veel minder bekend.
Zo weinig bekend dat er in onze pilot niet eens een kaartje staat en er maar een halve kolom tekst aan gewijd is. Ze zijn er nog, de plaatsen waar je niet makkelijk komt en wij zijn er bijna.