Suwarrow 7-15 augustus

Samen iets eten en drinken aan het eind van de dag

Het valt niet mee om een interessant verhaal te schrijven over Suwarrow. Het is een enorm natuurreservaat, met heel weinig land en heel veel water. Het is dus vooral veel niets, een paradijs voor zeevogels en waterleven. Als gast ervaar je dat vanaf de boot, want wij mogen niet naar de andere eilandjes. De dagen op Suwarrow hebben een eigen, relaxed ritme. Wandelen op Anchor Island, snorkelen tussen het koraal in de lagune, lezen, beetje klussen en aan het eind van de middag verzamelen op het strand voor een drankje en vaak ook pot luck (=samen eten). Uitzicht op de zonsondergang over het azuurblauwe water en daarna kampvuur van kokosnoten. Geen winkels, geen internet of telefoon die afleiden.

Zonsondergang vanaf het strand

De enigen die op Suwarrow komen zijn zeilboten, er is geen enkele reguliere verbinding. Een combinatie van ongerepte natuur en de exclusiviteit van een resort, maar dan met do it yourself luxe. Er zijn 13 boten in de week dat wij er zijn met in totaal 14 kinderen aan boord. Het maakt de sfeer speels en bijna iedere avond komen de gitaar, ukeleles en songteksten mee en zelfs een saxofoon. Een paar fanatieke vissers gaan naar de pas en de oogst ligt 's avonds op de bbq. Een heerlijk simpel leven.

Muziek maken en kampvuur

Harry en Vaïna, de parkrangrs

De dag na aankomst ontmoeten we Harry, de park ranger en zijn vrouw Vaïna. 6 maanden per jaar wonen zij op Suwarrow in de natuur en hun enige aanspraak zijn de zeilers die langs komen. Zij zijn beiden tegen de zestig. Harry is vaak bezig, maar Vaïna heeft wel tijd voor een praatje. Hun 3 kinderen en de kleinkinderen wonen op het hoofdeiland Raratonga, in de zuidelijke Cook eilanden. De Cook eilanden zijn onafhankelijk, maar ook vrijwillig onderdeel van Nieuw Zeeland. Ze hebben allemaal een Nieuw Zeelands paspoort en kunnen daarmee in NZ & Australië wonen en werken. Veel kinderen gaan in Nieuw Zeeland naar school, sommigen komen terug, maar lang niet allemaal. Volgens de Lonely Planet wonen er 72.000 (=80%) Cookers buiten de Cook eilanden. Vaïna vertelt dat haar kleindochters van rond de 20 eigenlijk alleen Engels spreken en haar kleinzoon speelt liever met zijn spelcomputer dan buiten. Op de zuidelijke eilanden is het Westerse leven dichtbij. Zij vindt het jammer dat een gedeelte van de cultuur veranderd, maar tegenhouden kan ze het niet.

De Starry Puffer, wat een schutkleur hè!

Als ik naar buiten kijk zie ik een prachtige lagune, op zwemafstand van de boot kunnen we snorkelen. Een nieuwe aanwinst in ons lijstje "vissen gezien" is een 1 meter lange Starry Puffer. Hij is zwart-wit gestippeld en valt nauwelijks op op de zanderige bodem. Zwemmen kan hij bijna niet, dat is ook niet nodig want hij is erg giftig, dus iedereen laat hem met rust. Een minuscule hoeveelheid van het gif is al dodelijk voor mensen. De laatste ochtend snorkel ik nog even als afscheid en zie ik een prachtige schildpad, met een mooie beige en bruine tekening op zijn schild en kop. Het is nog erg rustig in het water, hij is nieuwsgierig en komt bij me kijken wat er nu weer rondzwemt. Niet interessant en hij zwemt weer weg en wij halen het anker op na bijna een week Suwarrow.

Een prachtige zonsondergang als we door Suwarrow varen

510 mijl hemelsbreed naar West Samoa, onze volgende bestemming. De eerste dag is er weinig wind, maar prachtig weer en net bezeild en zo zeilen we rustig door de Suwarrow Archipel tot we op open zee zijn. Om ons heen tientallen zeevogels. Dan 8 uur op de motor de nacht in. De tweede dag is zwaar met regen, veel wind en bokkige golven. Alles bezeild dus niets te klagen, maar voor mij is het een slechte dag: de hele dag tegen zeeziek aan. Vandaag, de derde dag, is het weer een prachtige dag, de wind neemt af en de golven ook, we zeilen nog steeds halve tot ruime wind. Net zag ik een eerste randje van de nieuwe maan en zo'n 30 mijl ten zuiden van ons zie ik de lichtjes van American Samoa langs glijden. Nog 72 mijl te gaan, dus morgen komen we aan op West Samoa.