SY – TARA NL: Kelefasia, het laatste Ha'apai eiland

Kelefesia vanaf het hoogste punt, het blijft prachtig!

Wordt je nu nooit moe van al die idyllische eilandjes met strand en palmbomen? Eh, nee eigenlijk niet, vooral niet als de zon schijnt.... en dat doet hij volop op Nomuka eiland. Het grappige is dat we ons wel afvragen of al die palangi's (witte mensen) die op deze eilanden hun heenkomen zoeken, op den duur wel gelukkig zijn. Wij moeten er niet aan denken om in een hutje op het strand te wonen van een vrijwel onbewoond eiland en iedere 2-3 jaar na een orkaan weer overnieuw te moeten beginnen. Maar ook op het strand van Nomuka woont een Australisch gezin die het hectische leven in Fremantle ingeruild heeft voor Tonga. Hun catamaran ligt nog voor het strand en gaat straks naar Vava'u om veilig te zijn voor het orkaan seizoen. In de Lonely Planet staat een verhaaltje dat de bewoners van Tonga zeggen dat op ieder strand van Tonga een palangi's droom begraven ligt, ik snap nu een beetje wat ze bedoelen. Voor ons blijft een zeilend huis het optimum van reizen en wonen.

Kelefesia Eiland vanaf de ankerplaats

Don van de tweemaster verderop komt langs. Hij heeft de naam Bounty gezien op de boot van René en Paulien en hij is "Muiterij van de Bounty" expert. Hij heeft zelfs in een sloep de geuzenreis van kapitein Bligh gevaren van deze eilanden naar Timor in Indonesië. Vrijwel zonder eten, water of navigatiemiddelen. Hij vertelt van het rif naast de ankerplaats en dat ze bezig zijn met een wrak wat er ligt. Hij wil ons de locatie wel aanwijzen, normaal doet hij dat nooit! Zelfs met de goede plek zien we met alle wil van de wereld alleen maar een stuk wrakhout wat uit het zand steekt. Kennelijk zijn we niet erg geschikt voor schatgravers. Maar het koraal is wel mooi met prachtige vormen en kleuren. Vissen zijn er niet zo veel helaas.

Lekker zeilen met onze genaker

We maken nog één oversteek in de Ha'apai eilanden naar het meest zuidelijke eiland Kelefesia. De ankerplaats is spectaculair tussen twee rifformaties in, waar de branding fanatiek op stukslaat. Ook vrij open, dus alleen prettig met rustig weer. Het weer is kalm en we varen heerlijk van Nomuka naar Kelefesia. Roel haalt zelfs de regenboog genaker te voorschijn, die is lang niet bovendeks geweest! De wind is er goed voor, er is geen swell van betekenis en met twee boten in de buurt is er altijd iemand om eindelijk die mooie foto's te maken. Na een paar uur ratelt de hengel alweer! Nu zijn we er sneller bij en we halen een mooie Mahi Mahi binnen. Ook het schoonmaken gaat aanzienlijk beter dan de eerste keer. Iedere vis heeft toch zijn eigen anatomie die ontdekt moet worden. Ik denk wel eens dat als iedereen zelf moest vissen/dieren vangen je veel bewuster met het eten omgaat. Hoe blij we ook zijn met de vangst, het moment om de vis dood te maken blijft moeilijk en we gebruiken dan ook alles wat eetbaar is.

Kalefesia, wat kan ik hier nog aan toevoegen?

Kelefesia is een erg mooi eiland en de ingang valt reuze mee, het is een eitje vergeleken bij sommige Tuamotu's of Maupiti. Het eiland is totaal anders dan de andere motus: witte,gele en rossige kalksteen formaties in lagen tot 125 meter hoog. Daar bovenop groeien palmbomen en eromheen is een prachtige lagune van donkerblauw/lichtblauw/turkoois water, branding en het witte strand. Het eiland is onbewoond, er is wel een vissershut maar de visser is vast gaan vissen.
We maken een verkenningsrondje en klimmen naar boven voor mooie foto's. Het bevalt zo goed dat we nog een dag blijven. Eerst snorkelen op het rif om de boten heen, prachtig koraal en hier en daar ook vissen. Bij onze ankerketting hangt een hele rij pijlstaart inktvissen te wapperen. Prachtig!!! Niels en René maken een kampvuur voor de Mahi Mahi van gisteren. Iedereen neemt wat mee en zo hebben we een koningslunch op een van de mooiste plekjes waar we tot nu toe gelegen hebben. De wind trekt wat aan en die nacht liggen we aardig te klotsen, dus we gaan vroeg anker op voor de 45 mijl naar Tongatapu.
Weer vangen we een Mahi Mahi van 9 kilo! We hebben een briefje aan de haak gedaan: "Wahoo", want dat lijkt me ook wel eens lekker, maar de vis kan helaas niet lezen. Later bedenk ik me dat de vis wel kan lezen, maar dat ík de goede taal niet spreek. Het is overduidelijk dat op dit aas met koeienletters staat: lekker hapje voor Mahi Mahi!

Op de ferry van Big Mama naar Nuku'alofa

Weer een koelkast vol vis en soep! De Unwind vangt een blauwvin tonijntje en de Bounty ook een Mahi Mahi. We eten heerlijke sashimi als we bij Pangaimotu voor anker liggen. De Nederlandse Betty Boop ligt er ook dus het is bijpraten met z'n achten. Zij liggen er al een week te wachten op goed weer voor de oversteek naar Nieuw Zeeland. Na drie dagen is het aantal boten aangegroeid tot bijna 30. De oversteek is het gesprek van de dag. De weermodellen en gribfiles vliegen je om de oren zodra je voet aan wal zet bij Big Mamma. Ook zij doet goede zaken want ze weet wat zeilers nodig hebben. Gasflessen, diesel, water, benzine, de was, alles wordt zonder problemen en snel geregeld in ruil voor paanga's. De kleine ferry zoeft heen en weer van Pangaimotu naar het dorp. De bemanningen brengen halve dagen door onder het schip, want de boodschap van de Nieuw Zeelandse Bio Security is duidelijk: Als het schip niet schoon is, gaat het daar de kant op en maken zij het voor je schoon. Je krijgt dan alleen de rekening gepresenteerd.

Mahi Mahi nummer twee gaat al een stuk beter

De zin om nog wat sight seeing te doen is weg, alles staat nu in het teken van "de" oversteek. Voorlopig is er hier géén wind en boven Nieuw Zeeland te veel, dus we wachten even af. In de tussentijd ruimen we de boot op, geven weg wat je niet mee mag nemen (alles wat kan kiemen onder andere), gaan we lekker koffie drinken bij café Friends en struinen we de markt af.
Roel is nu naar de kant om uit te klaren, het luistert hier niet zo nauw en als er dan een weervenster komt zijn we ook gelijk weg. Zo bouwt de spannig zich langzaam op al liggen we heerlijk in de zon achter ons anker. Hopelijk heet het volgende blog: "onderweg".

Voor Don's verhaal van de reis in de voetsporen van Kapitein Bligh: www.taliskerbountyboat.com