Ons vertrek naar Guam wordt even uitgesteld. Eerst volgen we Tropische Storm W31, die later uitgroeit tot de Typhoon Lan en rond 22 oktober in Tokyo voor veel overlast zorgt. Nu ontstaat er een nieuw vlekje tussen Chuuk en Guam op de weerkaartjes die W27 heet. Het systeem van de nummering blijft voor ons en beetje vaag, maar vlekjes onrust krijgen eerst een nummer dan kunnen ze TS (tropische storm) worden en later, als ze echt doorzetten en op typhoon sterkte zijn, krijgen ze pas een naam. De weerkaartjes verschillen erg van dag tot dag, dus we wachten nog even. De krul van W27 ligt over Chuuk en we hebben dagen veel regen en wind in het vooruitzicht. Bij Weno eiland lig je dan onbeschut. De Shangri La is ook gearriveerd en samen varen we naar de oostkant van Fefan eiland in de luwte van de zuidwesten en westen winden.
We hebben het anker nog niet in het water of er komt een motorbootje op ons af. Er zitten twee mannen, een vrouw en een jongetje in. De voorste man telt voor twee en hij voert het woord, beter gezegd hij schreeuwt ons toe dat we in overtreding zijn, dat het water bij het eiland hoort en van wie wij toestemming hebben? Dit komt toch als een verrassing en we zijn even met stomheid geslagen. We leggen uit dat we weg moeten bij Weno, dat we zondag naar de kerk willen op het eiland en dat we geen kwaad in de zin hebben. De anderen in het bootje zeggen al snel "ok, ok jullie kunnen bijven liggen", maar de voorste man moet eerst nog op al zijn strepen staan voor hij ook overstag gaat. Roel begrijpt dat ze zich ook zorgen maken over onze veiligheid en dat als er iets gebeurt zij verantwoordelijk zijn. We krijgen een telefoon nummer wat we moeten bellen als er 's nachts mannen komen om ons lastig te vallen. Geeft dit nu een fijn gevoel? Nou nee. We besluiten toch dat het wel mee zal vallen en dat de luiken open blijven vannacht.
De volgende dag komen er af en toe bootjes langs, maar eigenlijk alleen om een praatje te maken of kokosnoten te verkopen. Roel en ik gaan naar de Protestante kerkdienst en we worden op de aanlegplaats hartelijk ontvangen door de talrijke kinderschare van het dorp. Hier komen niet veel jachten, dat is duidelijk. Als we binnen komen zijn er alleen vrouwen en kinderen, we geven alle vrouwen een hand, maar ze zijn erg verlegen en spreken vrijwel geen Engels. Ze zijn allemaal kleurig aangekleed en ook de kinderen hebben duidelijk hun zondagse kleren aan. Roel was de enige in korte broek! De meeste mannen zitten in het kerkbestuur en komen later binnen op het podium. De vrouwen en kinderen zitten op de grond. De jonge mannen ook maar apart. De rest van de mannen en wij krijgen een stoel en zitten achterin. Voor ons zit de koster en hij turft trouw alle volwassenen die in de loop van de dienst binnen komen in een schriftje, want halverwege de dienst binnenkomen is schering en inslag.
De indeling lijkt per familie, en er zijn er twee die eruit springen. Aan het eind van de dienst heeft hij 151 zielen geteld en 2 white men. De koster vertelt ons met enkele woorden wat er gebeurt tijdens de dienst en heet ons namens de predikanten welkom. De dienst duurt erg lang en tijdens de vier preken knikt er wel eens een bolletje. Er wordt hier jammer genoeg weinig gezongen, een liedje van het kinderkoor en van het grote koor. De buurman heeft ons zijn waaier aangeboden waar we dankbaar gebruik van maken en een vrouw komt met een zakje stof en legt dat in mijn schoot. Na de dienst ga ik naar haar toe. Ze heet Ettina en het blijkt dat ze me een zondagse jurk gegeven heeft. Ik ben even van mijn stuk, wat hiermee te doen. Een andere vrouw vertaalt voor haar dat ze me graag iets wil geven en dat dit het enige was wat ze kon bedenken. Ik kan de jurk onmogelijk terug gegeven, maar voel me ook een beetje opgelaten. Ik zeg dat ik de jurk zal dragen als ik weer naar de kerk ga, daar lijkt ze helemaal tevreden mee. Dus nu ben ik in het bezit van een kleurrijke, syntetische en dus warme zondagse jurk naar vormeloos missionaris model.
Later in de middag lopen we via een omweg terug naar het dorp. Ik breng Ettina een afdruk van onze foto, een Delfts Blauw beeldje en een leesbril als bedankje. Ze is net zo overdonderd als ik was, maar vindt het leuk dat we terug gekomen zijn voor haar. De hele weg hebben we gezelschap van tig kinderen die steeds vragen "What is your name"? Ze kennen wel iets meer woorden, maar het verschil met Vanuatu is groot. Jammer want zo blijft het contact erg beperkt. Frank en Christine hebben ons uitgenodigd voor een Duitse zondagse maaltijd: schnitzel, yam banaan kroketjes, doperwtjes en fruit met vanille saus toe. Lekker en gezellig!
Maandag nog een wachtdag, W27 treuzelt een beetje, maar de verwachting is toch dat zij wegtrekt naar het westen en later deze week noordwest boven Guam langs zal gaan. Dinsdag dan!
Helaas pindakaas, het blijkt een feestdag voor overheidsdiensten (behave winkelpersoneel zo'n beetje de hele bevolking) dus betalen we overtime voor customs en het duurt werkelijk een hele dag voor immigratie ons uit wil stempelen. Ze hebben wel twee vliegtuigen vandaag! Gelukkig alleen maar vracht, want anders raken ze overwerkt..... Ik ga met met de paspoorten naar het vliegveld, maar nee "Mevrouw, dat gaat echt niet, wij moeten dat bij de boot doen". Als ze om 4 uur eindelijk bij de boot komen zijn ze de stempels vergeten! Ze zeggen dat ze een mail zullen sturen naar Guam dat we echt uitgeklaard zijn, we zijn benieuwd. Het gevolg is wel dat we met donker door de noord pas naar buiten varen. Niet ideaal maar gelukkig met goede kaarten en Google Earth goed te doen. Het is nu vrijdag en we hebben tot nu toe een heerlijke passage. Weinig swell, geen buien en een goede wind uit oost tot noordoost. In de loop van de middag neemt de wind steeds wat af om als het donker wordt weer toe te nemen. Vriend Frans volgt het weer voor ons vanuit Nederland en hij mailt dat W27 inmiddels typhoon Saola is en gelukkig ver bij ons vandaan zit. Onze gemiddelde snelheid ligt boven de 6.5 mijl per uur, voor Tara geweldig. Van de 560 mijl hebben we er al bijna 400 achter de rug. Wassende maan, veel sterren en overdag zon maar de drukkende warmte is gelukkig voorbij. Zelfs 's nachts hebben we nog steeds geen kleding nodig, daar genieten we nog maar even van. Guam here we come!
Vertrek Chuuk dinsdag 25 oktober 16.30 lokale tijd.
Positie vrijdag 27 oktober 12.00 lokale tijd 11º 34' Noord 147º 08' Oost
Watertemperatuur 30,4º C binnen 32º
Geen opmerkingen:
Een reactie posten