Chatham Strait en warme bronnen - oktober

We varen richting Chatham Strait, een vrij breed vaarwater tussen Chichakof, Baranof en Admirality Island. Maar eerst doen we Hoonah aan in de Icy Strait. We verwachten een interessante plaats, het is de grootste gemeenschap van de oorspronkelijke Tlingit in Alaska en de brochure ziet er veelbelovend uit. De Tlingit woonden hier al voor de Russische en Amerikaanse handelaren kwamen en de kennismaking ging niet over rozen. In tegenstelling tot de vreedzame Unangan op de Aleoeten, die onder de voet gelopen werden, waren de Tlingit geduchte tegenstanders. Zij lieten zich niet zomaar hun goede nederzettingen, vis- en jacht gronden ontnemen. Tegen kanonnen en geweren konden ze niet op en ze werden verdreven uit Sitka en van andere gunstige plekken. 

Toch hebben ze veel van hun cultuur kunnen behouden. De laatste decennia is er een opleving van traditionele kunstvormen zoals dans, houtsnijwerk, totempalen, kleding en kunstwerken met Tlingit patronen. Hoonah heeft een warm welkom voor de grote cruiseschepen die het dorp aandoen. In het gebouw van de voormalige visconservenfabriek, een eindje buiten het dorp, is een groot complex met allerlei restaurants en winkeltjes met Tlingit kunst en aanverwante zaken. Voor de adrenaline kick is er de langste zipline ter wereld gebouwd. De cruiseschepen zijn al weg en het complex waar zij ontvangen worden met zang en dans is gesloten. Wij liggen in de vissershaven in het oude dorp, maar kunnen onze draai niet goed vinden. De havenmeester is ronduit zwijgzaam, op straat komen we bijna niemand tegen. Het is maandag, misschien dat het daar aan ligt, misschien ligt het aan ons, maar een praatje maken gaat moeizaam en ook hier is veel gesloten. We proberen een auto te huren, maar ze raden ons wandelingen af omdat er zoveel beren zijn en de prijs van $120,- vinden we te hoog voor de paar kilometer asfalt die ons dan nog resten. Na een dag hebben we meer dan genoeg gezien van Hoonah. We lopen even naar de winkel om te kijken of er vers fruit is – nee dus – en op de terugweg komen we de eerste vriendelijke bewoner tegen. Hij heet ons welkom in Hoonah en hoopt dat we een goede reis hebben. Ze zijn er dus wel! Als we uitvaren schijnt de zon prachtig op de herfstbomen van het kerkhof op een apart eilandje, een vredig plekje van het dorp lijkt het.

In de Chatham Strait zien we verschillende walvis pufjes een eindje vooruit. Als we dichterbij komen zien we een hele groep bultrug walvissen in een van de baaien. Het zijn er wel een stuk of 15 en ze maken grote fonteinen. Het is net te ver weg om goed te zien wat er gebeurt. Jagen ze? Spelen ze? Als we langs varen is alles weer bedaard en zien we er nog een aantal rustig weg zwemmen.

Als we de Tenakee baai invaren zien we weer een hele groep verderop. Wat is een zeilboot toch langzaam! De baai is zeker 8 mijl lang en het duurt eindeloos voor we dichterbij zijn. Het springen en plonsen is weer afgelopen, maar aan weerszijden van de boot zien we de walvissen naar buiten zwemmen. Dat is ook al geweldig!

Tenakee is een klein dorpje op de smalle strook grond tussen de zee en de bergen. 's Zomers is het een geliefd vakantie oord, maar ook in de winter wonen er mensen en het maakt een vriendelijke indruk. 

Een van de leukste dingen is het thermale bad midden in het dorp, met natuurlijk aparte uren voor dames en heren en draaiend gehouden door vrijwilligers. Het is heerlijk! We hebben de baden gemist sinds we weg zijn uit Japan en halen hier de schade weer een beetje in. Als we rondlopen in de regen vragen we nog even of er beren zijn, maar nee hoor die zijn hier niet in het dorp. Dat is fijn, alleen als Roel later alleen naar de boot gaat, komt hij toch een grote grizzly tegen. De beer is niet erg onder de indruk van Roel, maar als er nog wat mensen komen die hard roepen en klappen loopt hij weg.

We denken dat de buur-boot zinkt, de generator draait 24 uur per dag en de pompen werken op volle toeren. Bij navraag blijkt het een visser te zijn die zijn krabben levend houdt door ze constant te spoelen. Mmm krab en ja hoor, als de vissers aan boord zijn kan ik er één bemachtigen, een grote Dungeness krab. Zo'n lekkere hebben we in geen tijden gegeten! Later liggen er wel drie vissersboten om ons heen die 24 uur de generator aan hebben, je moet er wat voor over hebben hier!

We hebben de smaak van de thermale baden weer te pakken en varen door naar Baranof falls, een prachtige waterval en een thermaal bad in het bos. Het is puzzelen met het tij in Chatham Strait, de stroom – die kan oplopen tot 5 á 6 knopen - staat steeds anders dan wij verwachten. Er zijn gelukkig voldoende ankerplekken onderweg, dus we komen er wel.

Aan de steiger bij Baranof is het in de zomer een drukte van belang en nu zijn we de enige zeilboot. De boot van de winterbeheerder ligt er ook en af en toe zijn er vissers die hier een storm uitzingen. Het is het seizoen voor Black Codd (zwarte kabeljauw) en regelmatige komt er een tender (vrachtboot) de baai in om de vis over te nemen en naar Sitka te brengen voor verdere verwerking.

We hebben heerlijke dagen hier. We eten met de beheerder en zijn vrouw, die al jaren in dit gedeelte van Alaska zeilen en ons allerlei plekjes wijzen. We ontmoeten een onderzoeker van de Alaska Walvis Vereniging die zich inzet voor de bescherming van de walvissen. Hij laat ons prachtige filmpjes zien van walvissen die met elkaar jagen op haring door een bellen gordijn te maken, iets bijzonders van dit gebied. We kletsen met de vissers op de steiger en zo komt er ook wel eens een vis of wat garnalen onze kant op. De zwarte kabeljauw is verrukkelijk, bijna boterzacht en heerlijk om even te roken. Ik bied aan om brood voor ze te bakken en dat gaat er in als koek. Nou, dan ook nog brownies, er zijn vier jonge deckhands aan boord en die kunnen aardig wat hebben. Er is een mooie wandeling naar het meer boven de waterval en we proberen ons geluk met forellen vangen onder leiding van de vissers, erg goed zijn we er niet in – 7 stuks – maar het is leuk om te doen.

Tussendoor lopen we een paar keer naar de thermale bronnen in het bos. Het water borrelt gewoon tussen de stenen door in een bassin van gladde rotsblokken. Vlak naast het bad stroomt de waterval proestend voorbij, met herfstkleuren in de bomen, soms regen soms zon, het is prachtig! Wegen zijn hier niet, alle huizen zijn met elkaar verbonden door houten steigers die doorlopen tot in het bos. Voor wie te lui is, is er ook een badhuisje op de steiger met drie kamertjes en grote badkuipen waar het thermale water dag en nacht doorheen stroomt. Je kijkt uit op de baai en de waterval, heerlijk voor de avonden.

We laten een storm passeren en gaan dan op pad naar Sitka. De regen is nog niet voorbij en we varen in de stromende regen door Peril Strait. We overnachten onderweg in twee prachtige Cove's: Appleton en Baby Bear. Het zijn kleine baaitjes tussen bergen begroeid met Sitka sparren, overal watervalletjes, riviertjes en rotseilandjes waar we tussendoor laveren. Het weer is zo slecht dat we excursies op land achterwege laten, we hopen hier nog eens te komen in het voorjaar. We varen door Sturgis Narrows, waar de stroming erg heftig kan zijn, maar we hebben een rustig tij mee uitgekozen. Door de smalle Olga en Neva Straits, de Russische invloed wordt al sterker en zo komen we in Sitka aan. Een mooie natuurlijke baai vlakbij de Golf van Alaska en toch beschut door alle eilanden die Sitka afschermen van de oceaan. Door de laaghangende bewolking zien we er niet veel van, maar we zijn veilig in onze winter-bestemming aangekomen en dat geeft toch een goed gevoel.

Foto's boven : Glas in lood raam van plaatselijke kunstenaar in Tenakee badhuis, onder: haven  en kerkhof  van Hoonah, De bergen bij Juneau op de grens met Canada, Gewone Mure's, Walvissen bij Tenakee, Het enige stoplicht in Tenakee en de oudste winkel uit 1899, Baranof Lake, gezellig eten en lekker vissen, een feestje voor ons 40 jarig samenzijn, het badhuis, een oude vissersboot, Chatham Strait, Sturgis narrows, de ingang van Olga Strait.