Precies een week geleden het vertrek uit Scheveningen, emotioneel door het afscheid van Anouk die nog een nachtje aan boord was. Het blijkt een valse start. Voor vertrek hadden we al een probleem met de dieselpomp. Op 20 mijl uit de kust gaat de motor aan bij gebrek aan wind, maar deze stopt met een duidelijke tekort aan diesel.

Wat te doen? Doorvaren de nacht in, met diverse drukke scheepvaartvaartroutes te gaan? We keren om en zijn na 12 uur varen weer terug in Scheveningen. Een heerlijk rondje gezeild dat wel, maar happy is anders.

De volgende dag zijn we in de weer met de dieseltanks, filters, anti bacteriespul etc. Maar de motor loopt nog steeds niet goed. Aan het eind van de dag ruikt alles naar diesel en voel ik me monteur in opleiding, wat ik wel leuk vind. 's Avond lopen we mogelijke oorzaken door en maken we een plan voor de volgende dag: alle dieselleidingen nalopen want er klopt iets niet, alle filters zijn schoon en we hebben nauwelijks iets van bateriedrap gevonden. Toch lijkt het haperen van de motor daar wel op. De eerste verbinding is gelijk raak! Er is, we kunnen het eigenlijk niet eens geloven, een krulsliertje rood plastic in de leiding geschoten die kleine vuiltjes verzameld heeft tot een dodelijk propje. Op de foto is het goed te zien. Hoe zoiets in de tank komt: geen idee! Zo onwaarschijnlijk is het.

Alles in elkaar gezet, de bakskist weer ingeruimd pff, we kunnen op pad.

Omdat Roel nog steeds voorzichtig is met zijn rug,  doe ik bijna al het tilwerk en krijg dus ook last van mijn rug. Ik kijk een beetje meewarig naar de foto met de zonnige,verre horizonnen die in de boekenkast staat. Als ik over reizen nadenk komen er altijd van die heerlijke beelden op, maar voorlopig kunnen deze twee kantoorwatjes beter op fitness gaan als we daar ooit willen komen.

Door al het dieselgedoe verlaten we zaterdag opgelucht de haven, erg blij eindelijk op pad te gaan.

We varen in twee dagen/nachten door naar Whitby, boven Hull aan de Engelse Kust.

De eerste middag zwemmen er dolfijnen achter de boot, duidelijk bezig met iets anders en toch geeft het een kick, zo ook de eerste Jan van Genten en stormvogeltjes. We hebben geluk met de wind: we kunnen vrijwel alles zeilen. Wel aan de wind (dus we gaan de hele tijd schuin) en de Noordenwind is koud. Ook waren we even "vergeten"  hoe druk de Noordzee is: wat komen we veel vrachtschepen, supertankers, vissersboten, ferries en boorplatforms tegen. De eerste nacht zijn we meerdere uren samen aan en onder dek om ze allemaal in de gaten te houden. Dit jaar hebben we een AIS ontvanger, waarmee we op ons navigatiescherm de schepen, hun koers, snelheid en mogelijk aanvaringsgevaar  kunnen zien. Beroepsvaart is verplicht om zo'n signaal uit te zenden en het is een gewedig hulpmiddel voor ons.

De tweede nacht is het rustiger om ons heen, we varen dan boven Hull. De temperatuur is gedaald rond de 6 graden met mistbanken: brrr, mijn koudste nachtwacht ooit en we zitten buiten met dekens en in een soort wintersportzeiluitrusting.

Het aanlopen van Whitby is spectaculair tussen de hoge pieren door, en het welkom hartverwarmend.  De Nederlandse toerzeilers hebben een clubtocht, van de 9 schepen zijn er maar 3 aangekomen door het slechte weer (?).  Iedereen is blij dat wij de Nederlandse equipe komen versterken, inclusief uitnodiging van de jachtclub voor een BBQ morgen. Met 6 graden??? Organisator Keith belooft ons beter weer, en dat is maar goed ook als we horen dat het zelfs in Schotland 20 graden is en aan de zuidkust 25!

We slapen heerlijk in de stille beschutte haven. De volgende morgen zorgt een korte woordenwisseling over iets onbenulligs als het opladen van een PC ervoor dat we een paar uur gescheiden doorbrengen. Het is heerlijk om even op mijzelf te zijn, na alle intensieve weken samen. Ook Roel geniet hiervan.

Het is een prachtige dag, zonnig, goede temperatuur: eindelijk. Whitby is een mooi stadje gebouwd op de hoge oevers van de rivier de Esk, waar ook de haven aan ligt.

Ook hier is de visvangst zo goed als verdwenen, maar toerisme is een dankbare vervangende inkomstenbron. Het jaar rond komen er veel mensen, met een top in de zomer.

De BBQ op de club is super gezellig. De leden hebben zelf van alles klaargemaakt en het komt warm en sociaal over. Leuke gesprekken over zeilen, wat vooral de mannen doen, en andere zaken erom heen op de club, waar vooral de vrouwen zich mee bezig houden.

De eertste oversteek zit erop en we genieten van het gevoel hier even te blijven om te wandelen en zo.

Jacomine

PS als je het leuk vindt om zelf de scheepsbewegingen  op de Noordzee (en de hele wereld) te zien met AIS  kan dat op www.marinetraffic.com/ais/nl 

De laatste loodjes: en nu los!

Het wordt bijna een saai verhaal, maar dat hoort hopelijk bij de voorbereidingen! Afgelopen maand in Zeeland tussen de buien door veel gewerkt aan de boot. Anderhalve week op de kant gestaan om het onderwaterschip te verven met anti-aangroeiverf,  het "onderwater" lijstje weg te werken en gelijk de waterlijn wat hoger op het schip te zetten: kan er weer wat lading bij. Tot 15 ton weliswaar en daar zitten we al dichtbij.

 Hoe ziet een gemiddelde klusdag eruit? Vandaag: schroefas lager vervangen, maar dat wil er niet uit zoals wij denken. Dan de schroefas losmaken bij de motor, achterstevoren ondersteboven in de achterkooi. De schroefas kan er niet ver genoeg uit, het roer demonteren: Nu kan de schroefas eruit. Dan kan het schroefas lager eruit en vervangen en bouwen we alles weer in omgekeerde volgorde in elkaar. Weer twee dagen verder. Ik bespaar je de rest van de klusdagen, je snapt vast hoe het werkt. Als we in het water liggen is alles óók nog waterdicht en doet het weer. Mijn bewondering voor de klus-technische capaciteiten van Roel is inmiddels tot ongekende hoogte gestegen.

Zondag 6 mei zwaaien onze zeilvrienden in den Osse ons uit. We zijn op pad en komen helemaal tot de Stampersplaat, nog geen 2 mijl verder, waar we nog één laatste nacht genieten van de Grevelingen.

Na wat omzwervingen varen we alle bruggen van Rotterdam door, wat een feestje is het, al die bekende plekken nu vanaf het water te zien. De Erasmusbrug is het leukste. De laatste brug is de VOC brug in Delfshaven met het prachtige opschrift: Invia nulla via favente deo. Na wat zoekwerk blijkt het van een penning te komen ter gelegenheid van het 100 jarig jubileum van de VOC in 1702: "Geen pad is onbegaanbaar met de hulp van God".

De laatste dagen Rotterdam liggen we in Delfshaven, bijna waar we samen begonnen. De afhaal chinees zit er nog, verder is er veel veranderd. De unieke sfeer van Oud Delfshaven is gebleven en we genieten ervan. Roel heeft last van zijn rug, dus noodgedwongen doen we het rustig aan en dat is minder erg dan het klinkt, beetje wennen aan anders leven. We krijgen veel mail/post en sms-jes met wensen, erg bedankt allemaal, het is fijn om te lezen.

12 mei: nog één keer zien we familie en vrienden bij een Vaar-wel Party. Het is super gezellig en hartverwarmend. Ik zag er een beetje tegenop, maar het is gewoon fijn. Het moment dat we aan boord gaan en iedereen uitzwaaien op de brug heel bijzonder. We sluiten 37 jaar Rotterdam hier af en gaan op pad.

Gelukkig blijven Jeroen en Anouk nog een nachtje en hebben we samen een "day after"

Eigenlijk hebben we al dagen "day after" gehad en het is nu woensdag! Genoeg? Genoeg! Het is heel gek, we leven hier al jaren naar toe en nu het zover is, is er toch een drempel om te gaan.

We liggen te teuten: nog even dit en dat. Nog even het blog, filmpje is klaar maar komt later en ook de foto's volgen.

Het weer gaat om en wij gaan ook. Morgen op weg naar Engeland.

lieve groet voor allemaal.

Nog één afscheidsfeestje

Speech van Roel's moeder

14 afscheidslunches& etentjes, 3 dagen en 2 afscheidsweekeinden: deze maand is het raak. We belanden in de volgende fase van dit avontuur, het afscheid nemen van kinderen, familie en vrienden. En die laten dat niet ongemerkt voorbij gaan. Ze verwennen ons, speechen, zingen, komen de boot bewonderen, wensen goede reis en zeggen dat ze ons zullen missen. Als alle beloften dat ze ons onderweg komen bezoeken  ook uitgevoerd worden, dan hebben wij binnenkort een charter- annex  reisbureautje. Dat lijkt ons wel wat.

1e dag van de rest van ons leven.....

De laatste dag in werkpak

We kijken elkaar een beetje beduusd aan op donderdagmorgen 1 maart: dit is het dan, die eerste dag, maar het voelt iets anders dan we ons voorgesteld hadden.....We dachten aan iets feestelijks, nu voelt het meer als een enorme sprong in het diepe.

De week hiervoor hebben we afscheid genomen van ons werk. Voor Roel is het geleidelijk gegaan omdat hij de laatste maanden al minder werk had en hij sluit 17 jaar Cap af met een aantal collega's. Voor mij is het tot het laatst druk. Het is een geweldig afscheid met veel collega's van MEE en de scholen. Leuke woorden, inventieve én praktische cadeaus, super om mee te maken! Ik mag mijn telefoon en token nog een week houden om af te kicken, maar dan is het echt afgelopen.

Het is wel duidelijk dat we even om moeten schakelen. Zonder werk valt een groot deel van ons ritme weg en zijn we aangewezen op onze eigen kracht.

Blog van start

Dit is het eerste blogbericht, weer een stap gezet! 

De voorgaande berichten zijn mailberichten die we eerder verstuurd hebben

Jacomine

Nazomer 2011 Leiden-Amsterdam

Met zwager Chiel op weg naar Alphen

Gaan we terug naar Spaarndam? Nee, het wordt Leiden en wat was dat leuk! We liggen vlakbij het centrum, het weer is heerlijk. Wij maken het warmste 3 oktober feest ooit mee tijdens de viering van Leiden's Ontzet en genieten met vele anderen van de festiviteiten. De familie van Roel woont in en om Leiden en ook dat maakt het fijn. 

We halen ons duikbrevet tussendoor en de eerste buiten duiken zijn in ijskoude meertjes rondom Eindhoven: brrr. Het uitbreiden van onze duikervaring stellen we onmiddellijk uit tot warmer oorden.

De laatste week van oktober varen we naar Alphen aan de Rijn, waar de mast eraf gaat om voorzien te worden van nieuwe verstaging (de draden die de mast overeind houden) en een rolsysteem op ons tweede voorzeil zodat we met zwaar weer niet meer naar voren hoeven. Nu mast er toch af is vervangt Roel alle bedrading, verlichting, antennes, etc etc.

Herfst 2011 mei - september Scheveningen/Engeland/Noorwegen

Half mei vertrekken we glimmend en wel naar Scheveningen en dromen van avonden aan het strand, zeilen op de Noordzee etc. Het weer werkt niet mee en we krijgen aardig wat kou, wind en regen over ons heen. Het strand hebben we niet veel gezien en als we er waren werden we gezandstraald.

Deben haven bij laag water: een en al modder!

Met Hemelvaart varen we met Frans naar Woodbridge aan de Deben rivier in Oost- Engeland. Een oefentocht en dat wordt het ook: Op de heenweg varen we in recordtijd naar de overkant. Helaas voor ons maar in het donker de Deben rivier opvaren is echt niet verantwoord. Van 12 uur ’s nachts tot 6 uur ’s morgens "liggen we bij" voor de aanloop naar de Deben. "Bijliggen" wil zeggen dat je de zeilen en het roer zo zet dat je bijna op dezelfde plek blijft liggen op het water.1 nacht in Woodbridge en dan weer terug. Nu ander oefenweer: harde wind uit het Oosten, 24 uur lang heel hard werken en laveren (zigzag koers) varen we tegen de wind in. Veel geleerd over wat we nog moeten doen aan het schip!