Rikitea, Mangareva - 20-27 april

Rikitea, zo groen alleen de kathedraal steekt er bovenuit

Wat gaat de tijd snel voorbij in het 'paradijs'... en toch gaat het leven hier langzaam. Er is 28 km min of meer verharde weg, daarop rijden enkele pickups. Verder vooral brommertjes en fietsen, want de enigen die zich te voet verplaatsen zijn buitenlanders. Je kunt hier nergens naar toe, dus dan heb je ook minder haast lijkt het. Ik zeg met opzet lijkt het, want om 6.30 worden bij ons tegenover aan de kade de parelschoonmakers opgehaald. Je krijgt namelijk alleen maar mooie ronde parels als de netjes waar ze in zitten regelmatig gepoetst worden zodat er geen alg op neerslaat die vervolgens in de schelp kan komen.

overal bloemen, ook in het haar

Hoe vaker er gepoetst wordt hoe gaver de parel. Eind van de middag komen ze pas terug. Gisteren was het zondag we zagen tijdens onze wandeling overal de was buiten hangen, duidelijk van een hele week. Ik vraag het vanmorgen aan Mina in het winkeltje, annex internet café, annex restaurant, annex ontmoetingsplaats. Het klopt, want de meeste vrouwen werken hier 6 dagen per week dus op zondag is er tijd om de was te doen. Dus de rust is ook betrekkelijk, al lijkt niemand haast te hebben.

De ingang van de Kathedraal

Dat zondag een bijzondere dag is merk je aan alles. De winkels zijn dicht, behalve de bakker 's morgens zeer vroeg. Er wordt gesport door de jongeren in de hal tegenover de boot en op zondagmorgen gaat het dorp naar de kerk. Wij gaan ook en lopen er een half uur van te voren heen. De kerk is ook ontmoetingsplek voor het eiland. De dienst is bijzonder. Half in het Frans half in het Mangarevaans en er wordt veel en met plezier gezongen met begeleiding van een gitaar. De teksten worden geprojecteerd op een groot scherm naast het koor en de dirigent. We krijgen er een soort karaoke gevoel bij, maar het helpt om toch in ieder geval het refrein mee te zingen. De vrouwen zijn mooi aangekleed met bloemen in het haar of zelfs een bloemenkrans.

De dienst, prachtige ornamenten van schelpen en koraal

De kerk zit vol. Ik schrijf nu kerk, maar het is eigenlijk een kathedraal en wel de eerste in heel Frans Polynesie. De eerste en tweede reis van de grote Pacific ontdekker Cook zijn in 1769 en 1772 . Gambier wordt de bakermat genoemd van het Katholicisme in Frans Polynesië, eind 1700 komen de eerste missionarissen. Hier staan de oudste kerken. 

Napraten na de dienst op het kerkplein

De kathedraal is uit 1830, het is bijzonder dat er 30 jaar later al zulke grote kerken gebouwd werden op de eilanden. Toch veranderen er ook hier dingen, er is geen preister meer in de archipel en de dienst wordt geleid door een lekenbroeder.

Strandje bij de aanlegsteiger van de dinghy

Er zijn verschillende winkels waar van alles te koop is en hoe langer het geleden is dat de boot geweest is, hoe minder er te koop is. Wat je koopt is over het algemeen duur. 12 eieren, 3 stokbrood, 5 croissants en een fles Andy: 30 euro. Wij kunnen alleen dollars wisselen bij het postkantoor. We hadden beter euro's mee kunnen nemen want de dollar koers wordt extra belast. In plaats van de 110 franc voor 1 dollar krijgen we er 90. Gelukkig hoeven we maar weinig te kopen want het meeste krijg je gratis, alle fruit, broodvruchten om frietjes van te maken en groenten zoals courgette vind je langs de weg.

Overvloed

De koksnoten liggen voor het oprapen en met wat werk heb je dan lekker te knabbelen.

De huizen zien er welvarend uit en de mensen ook, iets té over het algemeen. De opbrengsten uit de parelvisserij zullen daar een grote bijdrage aan leveren want van de toeristen moeten ze het niet hebben. Er gaat regelmatig een vliegtuig naar Tahiti maar dat is kostbaar, en dichterbij is voor toeristen ook veel moois te vinden.

Kamerplantje in het bos, Kirimoro wandeling

Er zijn wel verschillende zeilboten die de Gambier eilanden aandoen. Naast ons ligt een boot met vier Franse jonge knullen van rond de 25. Ze voeren een experiment uit: ze varen rond de wereld zonder enige andere energie dan wind en zon. Daarnaast doen ze ook nog allerlei ander onderzoek. Onderweg geven ze op scholen presentaties en verzamelen ze aller lei onderzoeksgegevens. In hun motorruim staan twee elektrische motoren, met laag toerental kunnen ze er bijna 3 dagen mee varen, of langer als de zon schijnt. De havens in en uit is geen probleem. Ze zijn dit project begonnen na hun studie en hopen dat er een bedrijf uit voort komt als ze weer terug zijn in Frankrijk.

De ankerplaats van Rikitea nu met 3 boten

De lagune aan de westkant van het eiland met parelkwekerijen

Vanuit het bedrijfsleven is er veel belangstelling en zij hebben ook de speciale uitrusting geleverd. Kijk ook op www.ecosailingproject.com

Het is een grappig contrast met onze boot die er tamelijk netjes uitziet, hun boot lijkt op een studentenflat. Toilet of koelkast hebben ze niet en zo ontbreekt er nog wel het een en ander. Wel een vliegende camera en veel andere snufjes die wij weer niet hebben. Ze zijn erg open en actief en worden overal uitgenodigd, energie geen gebrek. Misschien gaat Katleen met hen meevaren naar hun volgende bestemming: de Marquesas.

De armbanden en Ludovic die ze gemaakt heeft

Katleen geeft ons een parelarmband van het eiland als aandenken, gemaakt in de graveerschool op het eiland. Later gaan we op bezoek bij de school. Er zijn leerlingen vanuit heel Frans Polynesië en naast ambachtsschool fungeert het ook als internaat voor jongens en meisjes. Met veel geduld maken ze van schelpen souvenirs. Jammer dat ze niet wat modernere sieraden maken, ik kan mij voorstellen dat daar wel een markt voor is.

Tara in groen en turkoois

Wij gaan de andere eilandjes van de archipel te bekijken voor we weer verder gaan.

precisiewerkje het graveren

Laatste jaars leerling met eigen ontwerp in parelmoer

Het bestuderen van traditionele ontwerpen

Zeilreparatie met de hand, niet ideaal maar het werkt


Voor zeilen in de Gambier Archipel hebben we gebruik gemaakt van de uitstekende Gambier Guide van het zeiljacht Pitufa, te vinden op www.pitufa.at