De goede kant op 11 januari

Positie 17.00 boordtijd (21.00 in Nederland) 53º13' Z 67º04' W
watertemperatuur 9 gr, buitenlucht ongeveer 13 gr max

We blijven ons verbazen over het weer. Voor vannacht waren alle weergoden het eens: NW5. Wel, we beginnen als een haas eerst het 2e en daarna gelijk het 3e reef er weer in te zetten, want op zijn plat Nederlands: de stront waait van de dijk. 30 minuten later is het windstil en moet de motor aan. Dat windstille hebben we de hele nacht zo gehouden, dus we hebben uitstekend geslapen. Een prettige bijkomstigheid hier is dat de golf zich makkelijk opbouwt, maar even makkelijk weer afneemt. Dat is een groot verschil met de Noordzee of het IJsselmeer, waar als je pech hebt de golf zelfs na 24 uur nog koppig doorstaat.
Vanmorgen kwam dan eindelijk die NW5 en sinds die tijd surfen we voor de wind met drie reven en een kotter of kleine genua met een lekkere snelheid de goede kant op. Het is nat buiten, we hebben zelfs een tijdje ordinaire regen. Aangezien de laatste regen 4 weken geleden is en alle touwwerk door het stof en zout zo hard geworden is als staal, vinden we het niet eens erg. De wind is immers zo stabiel en we kunnen de boel zo goed instellen, dat wij lekker binnen zitten. Luiken dicht, want met wind van achteren wordt het duidelijk frisser, we hebben zelfs enige tijd de kachel aan! Schepen zien we niet of nauwelijks.
In de tussentijd passeren we de beroemde of eerder beruchte Straat van Magellanes, vernoemd naar de Portugees die in 1520 als eerste een doorgang naar Indië wist te vinden. Berucht omdat het door het slechte weer en de tij-verschillen oplopend tot 13 meter een niet erg aanlokkelijke doorgang was. De Nederlands Schouten en LeMaire hebben in 1616 het Beagle kanaal en Kaap Hoorn gevonden. Als Schouten en LeMaire uiteindelijk in Batavia aankomen, worden ze niet geloofd en op transport naar Nederland gezet door de VOC die niets moet hebben van concurrentie. Uiteindelijk wint de route van Schouten en Lemaire aan populariteit. De Kaap Hoorn route is beter te zeilen voor schepen uit die tijd en daardoor aantrekkelijker. Al heeft deze route niet voor niets de klank van gevaar in zich voor zeevaarders, van toen en van nu. Het blijft een onvoorspelbaar gebied.

In de middag klaart het op en is het met een dikke jas aan aangenaam toeven buiten. We ruimen wat op, prutsen nog wat aan de zeilen, proberen wat spullen te drogen en kijken naar onze huisalbatros die ijverig zijn rondjes draait. We kunnen buiten ons dagelijkse happy hour vieren. Nog 130 mijl, dus morgen in de middag hopen we Stateneiland te bereiken.

Wordt vervolgd...

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com