Ushuaia 20-26 januari

Pa op wacht, veilig in het water vrouwtjes en kleintjes

Vanuit Cambaceres vertrekken we richting Isla Martillo, waar een grote pinguïn kolonie zit. We mogen niet aan land, maar zien toch de pinguïns als we langs het kiezelstrand varen. Er zitten zelfs een paar Konings-pinguïns tussen, de gele borst goed zichtbaar en een stuk groter dan de Magallanes pinguïns. We kiezen daarna voor een “kruip door sluip door” route tussen de rotseilanden. Het is een leuk stukje navigatie, met bakens op de kant en kelp als rotsverklikkers. We ankeren een nacht bij Almanza en stellen de aankomst in Ushuaia steeds een beetje uit. Hier liggen de vissers op koningskrab, maar helaas varen ze op zondag niet.

Vissershuisje in Almanza

Wel kunnen we een kilo schoongemaakte krab bemachtigen voor de 15 Euri, dus dat wordt smullen!

Aan de overkant van het Beagle kanaal ligt Puerto Williams, de “hoofdstad” van het Chileense gedeelte. Als we wandelen lopen we langs geschut wat opgesteld staat richting Puerto Williams. Het ziet er gelukkig al lange tijd ongebruikt uit, maar het geeft toch een vreemd gevoel. Stel je voor dat het anders was gelopen.

Ankerplaats in Beagle kanaal bij ALmanza

Maandag varen we dan eindelijk naar Ushuaia. Het stadje ligt prachtig aan het water met besneeuwde bergen op de achtergrond. In het oog springen gelijk de enorme cruiseschepen aan de kade, die vanuit hier naar Antarctica varen. In het stadje zelf is een futuristisch Casino met een wisselende gekleurde lichtstrook, die de omgeving een surrealistisch beeld geeft. Ik stel me zo voor dat de burgemeester het zag als een grote aanwinst toen hij de bouwtekeningen zag. Voor ons, vanaf het water, is het totaal misplaatst. We zien foto's in een van onze zeilboeken van Ushuaia 25 jaar geleden, toen Dick en Elly Koopmans hier voeren. Een dorpje met kleine huizen aan het water. Door allerlei oorzaken is Ushuaia nu een druk toeristencentrum met vliegveld, hotels, excursies, cruises enzovoort. In de hoofdstraat San Martin wisselen de winkels in dure buitenkleding, juwelen en taartjes elkaar af. De jachthaven heeft zelfs een steiger met water en elektriciteit. Dankzij de onderdelen die Pieter voor ons heeft achtergelaten, kunnen we de scheidingstransformator weer repareren en hebben we weer elektriciteit aan boord. Wat een luxe, weer warm douchewater!

Aan de steiger liggen zekere 10 Franse zeilboten, zoals we overal op deze reis veel Fransen tegenkomen. Ze trekken vooral met elkaar op, dus voor ons is het een beetje stil. Dan vaart de Finisterre binnen, een Nederlandse boot en kunnen we heerlijk ervaringen uitwisselen in onze eigen taal. We blijken veel achter elkaar aan gezeild te hebben, maar nog nooit kwam het tot een ontmoeting.

Ushuaia ( zonder Casino)

We hebben een aantal dingen te doen hier, dus we maken dankbaar gebruik van de faciliteiten. Maar als de zon schijnt nemen we snel de bus naar het nationaal park van Tierra del Fuego om een lange wandeling te maken. Het is windstil en we horen niets behalve onze voetstappen en een enkele vogel. We lopen door dicht beukenbos met een op de omgeving aangepaste groeiwijze. Langs baaien met overal groene rotsen en groen strand. Ook het water kleurt lichtgroen door de weerkaatsing van de zon op de rotsen. We zien roofvogels, witte zwanen met zwarte halzen, maar helaas niet de spectaculaire zwarte spechten met rode kuif. De bomen die ze onderhanden genomen hebben vinden we wel overal, dus we willen nog een keer terug.

We komen vrijwel geen andere wandelaars tegen, al is het hoogzomer hier. De natuur doet overigens meer voorjaarsachtig aan: typische voorjaarsbloemen en veel in de knop. Dat belooft nog wat de komende weken.

Wandeling in het park Tierrs del Fuego

Voorjaarsbloemen

Ondanks al het prachtigs om ons heen heb ik even een dip. Ik mis Nederland en vooral de familie en vrienden om bij te praten. Zelfs bellen vanuit een belhuis gaat moeizaam, om van Skype maar niet te spreken. De simpelste dingen kosten veel tijd en moeite. Na een paar dagen is het weer over. Nu ik erop terugkijk is het ook een weerslag van de afgelopen maanden waar we steeds met maar één doel voor ogen gezeild hebben in een spannende omgeving: naar het zuiden. Nu zijn we er en zijn de mogelijkheden bijna onbeperkt en moet er veel gekozen worden. Een pas op de plaats dus om de indrukken te verwerken van de tocht hierheen, te wennen aan de nieuwe omgeving en weer plannen te maken voor de komende maanden.

"menu"van restaurant Kalmo Resto

Het gaat het alweer beter. Aan het begin van avond hebben we in een fantastisch restaurant gegeten boven het centrum van de stad. Het uitzicht over de baai en het begin van het Beagle kanaal is geweldig. Een cruiseschip vaart langzaam de haven uit, het water is helemaal vlak en de zonsondergang zet alles in een gouden gloed met zachte roze tinten die weerkaatsen op de sneeuw van de bergen aan de overkant. We genieten van koningskrab en vers gevangen zeebaars, het leven hier is zo slecht nog niet.