Vast in Puerto Deseado 3-7 januari

Grijze aalscholver met jongen

We zijn bijna een week verder en liggen nog steeds in Puerto Deseado, wachtend op een goed weervenster om verder te kunnen. Het weer heeft er helaas geen zin in. Het is ongelofelijk frustrerend om de dagen zo voorbij te zien gaan, iedere dag is de kans kleiner dat we Pieter gaan zien in Ushuaia. Het leek zo ruim bemeten, maar het weer houdt zich hier niet aan kansberekening. En om uit te varen met voorspelling 8+ vinden we te risicovol. De ervaring leert dat de zuidwesten wind vaak nog iets harder waait dan de gribfiles laten zien en dan zit je op 9 á 10. Het traject van hier naar de ingang Straat LeMaire is 500 mijl, 4 dagen op zee.

Zelfs een korter traject van 1 etmaal naar San Julian, 100 mijl zuidelijker zit er niet in. Dan zouden we namelijk weer een stukje van de totale afstand afknabbelen en hebben we een korter weervenster nodig om naar Straat LeMaire te varen. San Julian is al lastig aan te lopen met grote zandbanken voor de deur, de havens zuidelijker daarvan zijn voor zeilboten een gevaar op zich in plaats van een veilige haven.

De zwarte, met kuifje

De meest gebruikte strategie is vanaf Deseado de kust volgen tot voorbij San Julian en dan oversteken naar de ingang van Straat LeMaire, als het weer het toelaat, dus zonder stormvoorspelling. Als er meer wind voorspeld wordt: onder de kust blijven varen ivm golfhoogte. Dat traject is wel langer, dus ook weer langer op zee.

Ook op de ankerplaats waait het natuurlijk en al houdt Tara zich goed, we hebben regelmatig zorg over stroom, wind, anker en ketting. Na een paar dagen willen we toch even van boord en varen we naar de haven. Ankeren lijkt echt een waagstuk en we zijn blij als de wacht van de sleepboot Yamana gebaart dat we langszij mogen komen. Het hoogste waterpeil ooit in de haven vertelt hij later.

Enrique is erg aardig en helpt ons later weer aan boord als het waterpeil 5,5 meter gezakt is.

Wat een rust om Tara daar achter te laten.

Even langszij de Yamana

Het dorpje is klein. Het is zo rond 1900 gebouwd en de huizen zijn van een praktisch soort: plat vierkant beton met kleine ramen. Er zijn 2 dorpsstraten met winkels, maar veel is er dicht door de vakantieperiode rond kerst/oud en nieuw. Internet vinden we in het hotel/restaurant met uitzicht over de rivier. Aan alle tafeltje zitten internetters en we maken grapjes over het beste internetcafé waar we ooit gezeten hebben. Heerlijke koffie, uitstekende bediening en 2pp lunch voor 20 euro.

Schouten en Le Maire, de ontdekkers van de doorvaart om Kaap Hoorn, lagen in 1615 ook in Puerto Deseado met hun schepen de Hoorn en de Eendracht. Helaas is de Hoorn niet verder gekomen dan Deseado. Tijdens het afbranden van de aangroei op de romp vatte door een onverwachte windvlaag het want vlam en is het schip vrijwel geheel afgebrand. De reis werd voortgezet met de Eendracht. Op de pentekeningen die we vinden op internet liggen de schepen op precies dezelfde plek in de rivier als wij nu liggen. Ook de Beagle heeft hier gelegen en Darwin verkende de rivier monding tijdens de zoektocht naar zoet water. Het is leuk om hun belevenissen te lezen en hoe weinig er hier veranderd is.

Niets geleerd van de Hoorn: hier nog op het voordek

Het is niet alle dagen rozengeur en maneschijn. Na een nacht van ankeralarmen hoor ik in de ochtend een ander alarm, ik denk het batterij alarm van de CO2 melder en dat klopt. Dan gaat het gasalarm, maar we kunnen geen lekje vinden. Het blijft afgaan dus gas afsluiten, want we zijn met iets anders bezig. De looplamp doet het niet, want de omvormer doet het niet en knippert rood??? Wat is hier aan de hand? Onderspanning of overspanning zegt het boekje. Wat? De accu's staan op 17 volt! (in plaats van de 12-14 volt die normaal is). De schakelkast van onze geweldige windvaan had gisteren kuren en kennelijk is zijn beveiliging doorgebrand. We zetten de windvaan uit, de accu's normaliseren en lijken geen schade te hebben.

Magelhaan penguin aan onze voeten

De omvormer doet het weer en ook het gasalarm had last van de overspanning: pff gelukkig geen lek. Dan maar de vloerbedekking van de kajuit afmaken, we willen het dit keer netjes doen en leggen het stuk op het voordek om af te meten met de vloerplaten. In een onbewaakt ogenblik komt er een windvlaag en weg is het vloerkleed. We kunnen het bijna niet geloven, zo stom. Dit lijkt op de Hoorn! We stoppen, we doen niets meer vandaag. We zetten de verwarming aan en gaan een borreltje drinken. Na 10 minuten stopt de kachel ermee, foutboodschap 2 en kortsluiting. We balen als een stekker. We gaan vandaag ook niets meer open maken! We kijken “Lock stock and two smoking barrels” onder een deken en lachen ons een bult om hun geblunder.

De kachel doet het nu weer met hulp van onze geweldige achterwacht in Nederland, maar de windvaan is echt kapot en zal moeten wachten tot Ushuaia.

De iets grotere Papúa Penguin

Gelukkig zijn er ook andere dagen! We laten ons ophalen door Darwin tours en maken een excursie naar het natuurgebied op de rivier, zo'n 500 meter verder. Geweldig! Verschillende aalscholvers, waaronder de prachtige grijze, 80% van de broedende paartjes in Patagonië zit hier en een blauwoog aalscholver . Een rots vol zeeleeuwen en een Comerson dolfijn. Magelhaan pinguïns en 1 Papúa pinguïn als dwaalgast. Sterntjes en meeuwen. We kijken onze ogen uit. Jammer dat de rivier verderop zo ondiep is met laagwater dat we er niet kunnen ankeren. Maar nu we de dieren gezien hebben “zien” we er ook meer om de boot. Achter de boot strekt de pampa zich uit, geen boom te zien alleen gras zover het oog kijkt. Soms zien we schapen of paarden grazen langs de waterkant, een desolate omgeving.

We wachten en wachten......