Verwachte positie 17.00 boordtijd: 54º46'90 Z 64º24'19 W Binnenbaai Puerto Hoppner, Staten Eiland
watertemperatuur 9 graden, buitenlucht rond de 12 graden
De NW wind houden we tot vanmiddag 12.00 uur en we zeilen heerlijk. Meestal met voorzeil over stuurboord en grootzeil over bakboord, al naar gelang de wind worden de zeilen gewisseld. Vandaag in de loop van de ochtend neemt de wind af en rond 12.00 valt de wind vrijwel weg. We willen graag met daglicht Staten Eiland aanlopen, dus de motor gaat aan. We varen langs Vuurland, genoemd naar de vuren van de indianen die de eerste ontdekkers daar zagen. Waar Patagonië aan deze kant zo plat is als een dubbeltje, is Vuurland een uitloper van de Andes en zou prachtige toppen moeten hebben. Wij zien vrijwel niets van het land door de bewolking. Tijdens mijn avondwacht heb ik wél een geweldige, gloedvolle zonsondergang. Het lijkt één groot vuur boven het land.
Wederom een rustige nacht en nu onder zeil. Dat is nog beter, want dan is het stil en hoor je alleen de beweging van het schip op de golven en in de wind. Het is zo rustig dat Roel door zijn wekker heen slaapt tijdens zijn wacht, maar ik word wel wakker van de piepjes. Er is overigens helemaal niets te zien buiten. Het zicht is beperkt en sinds ons vertrek uit Puerto Deseado hebben we 1x een containerschip gezien op de plotter en bij Straat Magallanes een onderzoeksschip. Maar goed, wacht blijft belangrijk. Ik hoor dat de wind verandert en ga naar buiten. Het is niet de wind die verandert, maar de boot is helemaal van koers. Een verbinding van het blok waar de lijntjes van de windvaan doorlopen is finaal afgebroken: 6mm staal! Ik stuur op de hand terwijl Roel een nieuwe constructie in elkaar knutselt. Dat was het meest spectaculaire van deze nacht.
Tara en Sara kunnen het grotendeels zonder ons en redden het prima samen.
We zijn dicht bij Straat Lemaire en je voelt aan het water dat we langs een stroomgat varen. Zelfs nu het bijna doodtij is en de getijverschillen relatief klein zijn. Jammer genoeg hebben we Pieter gemist in Ushuaia, hij vliegt vandaag naar huis. Daarom hebben we geen enkele reden om daar nu naar toe te willen. Beter missen met een week dan met een dag, want wat hadden we hem graag gezien.
We koersen nu op Staten Eiland, waarvan Schouten en Lemaire overigens dachten dat het Statenland was. De wetenschappers uit die tijd hadden berekend dat om de wereld in evenwicht te houden, er op het zuidelijk halfrond een grote landmassa moest liggen. Het was voor iedereen gissen hoe het precies zat, maar de ontdekkers probeerden het plaatje zo goed mogelijk in te vullen.
Staten Eiland ligt in het verlengde van Vuurland en is de laatste uitloper van de Andes aan deze kant. De laatste ijstijd heeft diepe fjorden gemaakt en in een van die fjorden hopen wij straks te liggen. De binnenbaai van Puerto Hoppner is erg beschut voor alle winden, het is ook echt een muizengaatje. We kunnen daar wandelen en de berg opklimmen, dat lezen we althans in onze pilot. We kunnen Staten Eiland al zien en het is ongelofelijk, alsof we straks Oostenrijk binnen varen. Op de scherpe, hoge pieken ligt sneeuw. Het is een bijzonder gevoel dat Schouten en Lemaire hetzelfde gezien hebben 400 jaar geleden, wat een opwinding zal dat geweest zijn.
We zijn ook opgewonden en opgelucht dat we er bijna zijn. 5 dagen en bijna 600 mijl gevaren sinds Puerto Deseado. Om onze vreugde kracht bij te zetten hebben we zo'n 10 dolfijnen om de boot die rare capriolen uithalen en talloze zeevogels, heerlijk.
De bergen om de ankerplaats heen zijn zo hoog dat we waarschijnlijk geen bereik meer hebben met onze boordradio. We zijn dus een paar dagen uit de lucht en vandaar deze vooruitlopende blog. De barometer is sinds gistermorgen al met 16 punten gedaald, meestal een voorbode van veel wind, dus na het vieren van de aankomst zal het weer wachten worden op goed weer voor het laatste stukje naar Ushuaia. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat we ons daar dit keer best mee kunnen verzoenen.
Foto's en filmpjes volgen later, want wat is er veel te zien!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
watertemperatuur 9 graden, buitenlucht rond de 12 graden
 |
| De contouren van Staten Eiland vanaf 10 mijl |
De NW wind houden we tot vanmiddag 12.00 uur en we zeilen heerlijk. Meestal met voorzeil over stuurboord en grootzeil over bakboord, al naar gelang de wind worden de zeilen gewisseld. Vandaag in de loop van de ochtend neemt de wind af en rond 12.00 valt de wind vrijwel weg. We willen graag met daglicht Staten Eiland aanlopen, dus de motor gaat aan. We varen langs Vuurland, genoemd naar de vuren van de indianen die de eerste ontdekkers daar zagen. Waar Patagonië aan deze kant zo plat is als een dubbeltje, is Vuurland een uitloper van de Andes en zou prachtige toppen moeten hebben. Wij zien vrijwel niets van het land door de bewolking. Tijdens mijn avondwacht heb ik wél een geweldige, gloedvolle zonsondergang. Het lijkt één groot vuur boven het land.
 |
| Staten Eiland vanaf 5 mijl |
Tara en Sara kunnen het grotendeels zonder ons en redden het prima samen.
We zijn dicht bij Straat Lemaire en je voelt aan het water dat we langs een stroomgat varen. Zelfs nu het bijna doodtij is en de getijverschillen relatief klein zijn. Jammer genoeg hebben we Pieter gemist in Ushuaia, hij vliegt vandaag naar huis. Daarom hebben we geen enkele reden om daar nu naar toe te willen. Beter missen met een week dan met een dag, want wat hadden we hem graag gezien.
We koersen nu op Staten Eiland, waarvan Schouten en Lemaire overigens dachten dat het Statenland was. De wetenschappers uit die tijd hadden berekend dat om de wereld in evenwicht te houden, er op het zuidelijk halfrond een grote landmassa moest liggen. Het was voor iedereen gissen hoe het precies zat, maar de ontdekkers probeerden het plaatje zo goed mogelijk in te vullen.
Staten Eiland ligt in het verlengde van Vuurland en is de laatste uitloper van de Andes aan deze kant. De laatste ijstijd heeft diepe fjorden gemaakt en in een van die fjorden hopen wij straks te liggen. De binnenbaai van Puerto Hoppner is erg beschut voor alle winden, het is ook echt een muizengaatje. We kunnen daar wandelen en de berg opklimmen, dat lezen we althans in onze pilot. We kunnen Staten Eiland al zien en het is ongelofelijk, alsof we straks Oostenrijk binnen varen. Op de scherpe, hoge pieken ligt sneeuw. Het is een bijzonder gevoel dat Schouten en Lemaire hetzelfde gezien hebben 400 jaar geleden, wat een opwinding zal dat geweest zijn.
We zijn ook opgewonden en opgelucht dat we er bijna zijn. 5 dagen en bijna 600 mijl gevaren sinds Puerto Deseado. Om onze vreugde kracht bij te zetten hebben we zo'n 10 dolfijnen om de boot die rare capriolen uithalen en talloze zeevogels, heerlijk.
De bergen om de ankerplaats heen zijn zo hoog dat we waarschijnlijk geen bereik meer hebben met onze boordradio. We zijn dus een paar dagen uit de lucht en vandaar deze vooruitlopende blog. De barometer is sinds gistermorgen al met 16 punten gedaald, meestal een voorbode van veel wind, dus na het vieren van de aankomst zal het weer wachten worden op goed weer voor het laatste stukje naar Ushuaia. Op de een of andere manier heb ik het gevoel dat we ons daar dit keer best mee kunnen verzoenen.
 |
| Binnenbaai van Puerto Hoppner |
Foto's en filmpjes volgen later, want wat is er veel te zien!
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Jammer voor jullie dat je Pieter niet hebt ontmoet in Ushuaia. Goed dat jullie pauzeren op Staten eiland. Even rusten en genieten van jullie verblijf daar. Behouden vaart naar Ushuaia. Groeten, L/E
BeantwoordenVerwijderenhallo Roel en Jacomine,
BeantwoordenVerwijderenLeuk jullie verslag te lezen van jullie reis naar Stateneiland als meest zuidelijke punt van Argentinië. Een mooi avontuur met fantastische ervaringen. Fijn te horen dat het allemaal goed gaat en jullie echt genieten van deze wereldreis.
Vanmiddag hebben wij weer de traditionele Stockpaertborrel. Natuurlijk missen wij jullie aanwezigheid daar, maar wij denken aan jullie.
Binnen de club speelt natuurlijk het nodige met de ziekte van Peter de Koning en Joke van Mill. Laten wij er het beste van hopen en hen kracht en beterschap toewensen.
Met Marleen en mij en onze kinderen gaat alles gelukkig goed.
Jullie nog heel veel vaarplezier en mooie reiservaringen toegewenst.
Heel hartelijke groeten en liefs,
Rolf en Marleen