Fernando de Noronha - eerste dagen

Het begint tot ons door te dringen dat we aan de overkant zijn. Dank voor jullie leuke reacties, ze spiegelen ons gevoel. We zijn nu ruim twee dagen op Fernando en we hebben al zoveel gedaan en gezien!

dorpje Remedios vanaf Fort

Fernando is een exclusief eiland: het is grotendeels natuurreservaat en er mogen maar 420 toeristen op om de natuur zoveel mogelijk te ontzien. Die 420 die zijn er nu bij lange na niet, omdat het regenseizoen is, dus die paar van dat bootje kunnen er ook nog wel bij. De eerste dag merken wij gelijk de keerzijde van exclusief: het is duur! Dat wisten we natuurlijk van te voren, maar zelfs dan. In de Lonely Planet wordt je aangeraden dikke pakken cash mee te nemen, gestolen wordt er niet op het eiland en de ATM's zijn vaak leeg. Nadat de familie van Schaik aan zijn verplichtingen voldaan heeft – met assistentie van maar liefs 6 bureaucraten – is dat zeker het geval. We hebben nog nooit in zo'n dure haven gelegen en dat met nul voorzieningen. De tax voor het eiland is progressief per persoon/per dag en dan apart nog een 10 daags entree om het natuurreservaat – 75% van het eiland – in te komen.
Nadat we van de eerste schrik bekomen zijn, huren we de volgende dag een buggy: een oude VW- kever onderstel met plastic "auto" zonder deuren maar met grote wielen. Er zijn maar twee stoelen en ik mag achterop met geweldig uitzicht over het dakje heen. Jeroen scheurt ons over het eiland. De Fernando Highway is wel 15 km lang en bijna het enige asfalt. De overige weggetjes zijn kuilen met kinderkopjes en grote plassen.

Eerste dagen: regen en zonneschijn, Picorots links 

Het hele eiland ademt in een zomerhuisjes sfeer: alles is een beetje oud of net niet af, niets is erg, met je natte badpak gewoon de bus of restaurant in, alles en iedereen leeft buiten. Ook al is het regenseizoen, niemand maakt zich druk of heeft een jas. Als het regent wordt je nat, als de zon even later weer schijnt ben je zo weer droog en zo niet dan niet. Omdat het eiland zo klein is ben je overal snel en ook zo weer terug. De natuur is geweldig mooi en super groen door de regen. Overal bloeien bomen en struiken.
Een van de hoogtepunten is de dolfijnenbaai, waar 's morgens net na zonsopgang honderden - soms wel duizend - dolfijnen komen om uit te rusten en te spelen. Wij willen dat graag mee maken en gisterenmorgen om kwart voor vijf ging de wekker. Nog niet helemaal gewend aan de snelheid waarmee we ons verplaatsen op het eiland, zijn we vervolgens een half uur te vroeg bij het bezoekerscentrum. Om half zeven mogen we het wandelpad op, een kilometer door regenwoud met onder andere manshoge bloeiende jasmijn. Op het uitkijkpunt hoog op de rotsen zien we vooral vogels, maar we zijn een beetje teleurgesteld: 25 dolfijnen komen na een uur in de regen de baai in. De ranger vertelt ons dat haar collega gebeld heeft: ze zitten vandaag in de baai bij het fort Villa de Remedios. Dus de omgekeerde weg terug, scheuren naar het fort, naar boven gelopen, schuilen voor een stortbui (de laatste voor vandaag) en dan naar de kantelen van het fort. We zien inderdaad honderden dolfijnen. Ze spelen, springen, zwemmen en dat doen ze...... op ongeveer 10 meter van onze eigen boot! Best moeilijk hoor om toerist te zijn. Maar morgen slapen we uit en gaan dan om half negen met een kop koffie op ons achterdek naar de dolfijnen kijken!

Mooie stranden

De stranden zijn topklasse, van de vier mooiste stranden van Brazilië zijn er drie op Fernando.
En dan zijn er nog 22 waar je ook je ogen uitkijkt en je met een beetje geluk in je eentje zit. Als je niet in je eentje zit, kijk je trouwens ook je ogen uit want de badmode is hier iets anders dan in Nederland. Topless bestaat niet, maar verder hebben de dames soms zo weinig aan dat het meer touwtjes met minidriehoekjes zijn dan badpak.

Ieder land is weer anders en dat merk je aan de gewone dingen. We vinden op de hand wassen heel vervelend, dus zoeken we snel een Lavandaria. Meestal gaat dat per kilo, maar hier gaat het á la carte. Ieder stukje was heeft een eigen prijs en wordt zorgvuldig gesorteerd en geteld. Het gaat goed tot de onderbroekjes. 20 stuks wassen kost ruim € 40,- ( géén typefout). Dat gaat mij te ver en ik neem ze weer mee om zelf te wassen. De rest ( twee grote AH tassen) kost evenveel, maar die mogen ze houden en komen morgen schoon weer terug: heerlijk!
In een aantal restaurants is het net andersom. Daar staat een buffet klaar, neemt waar je trek in hebt en dan wordt je bord gewogen en betaal je een prijs per kilo. Het is goed eten en zeer redelijke geprijsd. Dat komt goed uit, want er zijn hier zoveel leuke dingen te doen dat boodschappen doen en koken heel laag op de prioriteiten lijst staat.

Hagedisje wat alleen op Fernando voorkomt

In de middag snorkelen we in de Zuidoost baai, erg mooi en omgeven door hoge rotsen. We zwemmen tussen roggen, tropische vissen en enorme zeeschildpadden. Grazen met een handicap is het voor de schildpadden, want ze knabbelen zeewier en de stroming sleurt ze steeds een stukje verder. Nooit gerealiseerd dat schilpadden adem moeten halen, maar het beeld dat een enorm exemplaar (+1 meter schild) naast me naar boven zwemt om juist dat te doen, zal ik niet snel vergeten. Uit mijn ooghoek zie ik een haai (ongevaarlijk) en een trompetvis. Gisteren snorkelden Jeroen en ik in een ander gedeelte en zwommen we opeens in een school met duizenden visjes (maat sardines). Hoe bestaat het toch dat ze allemaal tegelijk bewegen? De bruine Booby's hebben ze ook gezien en duiken een paar meter verder om de beurt in het water om er op hun manier van te genieten.
We sluiten af met zonsondergang op een sterrenstrand met reuzensurfgolven. Ze hebben niets teveel gezegd: het is het mooiste strand wat ik ooit gezien heb. En dat was pas twee dagen?

Het blog gaat nog via de boordradio, internet is schaars en de foto's volgen dus later. Als we tenminste de duizend foto's van Jeroen ooit uitgezocht krijgen.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com