De tocht van het eiland Santiago naar Sao Vicente is inderdaad scherp aan de wind. We wachten tot de harde wind wat afgenomen is en gaan op pad. De te zeilen afstand is 170 mijl. We varen eerst oost om Santiago heen om hoogte te winnen, dan tussen Santa Lucia en Sao Vicente door om uit noordelijke richting het kanaal in te varen naar de haven van Mindelo. De kortste weg is niet bezeild en in het kanaal tussen Sao Vicente/Santo Antao staat vaak een extra sterke noordelijke wind door het tunnel effect van de twee eilanden (met bergen) naast elkaar. Daar tegenin te gaan schijnt gekken werk te zijn: omvaren via Santa Lucia is het devies.
We verbazen ons erover dat op de kaart Santiago – Sao Vicente een kippeneindje lijkt omdat je dan de Kaap Verden in één plaatje ziet, de werkelijkheid is anders. 170 mijl is van Scheveningen naar Brighton, een afstand waar we voorheen een weekje over deden. We doen er 36 uur over en hebben een prachtige maanverlichte nacht. De tocht zelf is pittig door de koers hoog aan de wind en de golven. Ik ben helaas weer zeeziek, maar rijstwafels doen het goed.
Mindelo is de enige jachthaven van de Kaap Verden. Hier ontmoeten we ook weer zeilers op het terras en het is leuk ervaringen en plannen uit te wisselen en bij te praten. Mindelo is een zeer levendig stadje met een "oud" centrum gebouwd rond 1890, de hoogtij dagen van Mindelo. Hier kwamen de schepen kolen en verse waar laden om daarna door te varen naar Zuid Amerika. Er staan mooi opgeknapte gebouwen in het centrum, een grote overdekte markt en vele "supermarkten" die in werkelijkheid kleine winkeltjes zijn. Met een beetje zoeken is wel alles te vinden, zelfs pindakaas! Van de Margna hebben we tips gekregen voor restaurantjes, en zo belanden we in Matijim bij Christina. Een piepklein restaurantje en erg gezellig. Christina spreekt Frans, dus dat is een bijkomend voordeel. We eten er verschillende keren. Er is veel live muziek in de café's en restaurants. De leukste avonden hebben we bij Christina's waar 2x een jamsessie is met verschillende mensen die spelen voor de lol. Eén van hen is Luis, hij woont al 39 jaar in Australië maar is nu met pensioen. Luis is geboren op de Kaap Verden, heeft 10 jaar in Nederland gewoond en gewerkt en is daarna naar Australië gegaan. Nu reist hij van de ene plek naar de andere en maakt overal muziek. Muziek zit in zijn ziel en zijn oprechte plezier om te spelen is aanstekelijk. Hierna gaat hij naar Nederland, bij zijn zoon op bezoek. Zo horen we veel verhalen van Kaap Verdianen die elders gewoond hebben en terug zijn of weer hier op bezoek zijn. Via mijn oud collega Doris ontmoeten we haar oom en tante die in Nederland wonen en hier een huis hebben. Met Djon maken we een tocht over het eiland. Overal hoor je de zee en giert de wind. Het grootste deel van het eiland is woest en dor op een kleine vallei na. Op kleine terrassen wordt mais en andere groente verbouwd in de regentijd ( 3 maanden per jaar!). Het is geen gemakkelijk leven. Water is zeer schaars op het eiland en zonder water kan je weinig beginnen. Huizen hebben een eigen waterreservoir voor regenwater. In de vissersdorpjes aan de andere kant van het eiland komt een tankwagen die water verkoopt. Ook op de haven merken we dat. We hebben een chipknip waar water op staat om te tanken en ook bij de douche betaal je met je chip per liter.
Djon heeft, zoals veel "buitenlandse" Kaap Verdianen, in de loop van de jaren een huis gebouwd in Mindelo. Ieder keer een stukje en dan wordt het na verloop van tijd een ruim en prettig huis. Plannen om weer hier te wonen, of een gedeelte van het jaar? Het is duidelijk dat velen terugverlangen naar hier.
Het paasweekend brengen we door op Santo Antao, het eiland aan de overkant. We gaan met de ferry, want betrouwbare ankerplekken waar we de boot achter kunnen laten zijn er niet.
Santo Antao heeft een hoge bergketen van vulkanisch gesteente. Daardoor blijven er meer wolken hangen dan op Sao Vicente en is het eiland "groen". Ik denk gelijk aan volle, sappige weiden groen. Hier betekent het dat in de valleien op meerdere plaatsen met veel moeite en zorg iets verbouwd kan worden. Alles handwerk want machines kunnen er niet komen. We maken twee prachtige wandelingen. Wat een mooi eiland om te lopen! Verrassend en afwisselend. We komen door dorpjes die aan een berghelling zijn vastgekleefd, sommigen lang geleden verlaten. Langs steile afdalingen, enorme droge rivierbeddingen (voor die enkele keer dat het regent, want dan gaat het ook gelijk hard) en groene stukjes waar koffie, bananen en suikerriet verbouwd worden. De wandeling aan de kust lopen we over een smal pad op de grens van oersteen en oceaan. Wat een natuurgeweld!
We onmoeten onderweg alleen vriendelijke mensen. In Fountainas hopen we om 10 uur een kop koffie te scoren bij een lokaal winkeltje waar iedereen in en uit loopt. Helaas de "winkel" heeft alleen wijn achter de toonbank. Dat is aan ons niet besteed zo vroeg. Zijn dochter gaat speciaal voor ons een kop Nescafé maken: heerlijk!
We slapen in Ponta del Sol, een vissersdorpje in het noord westen. Het aan wal brengen van de visboten in de hoge golven is een waar spektakel, de vis wordt gelijk schoongemaakt en verhandeld. Iedereen is in Paasstemming en het straatfeest 's avonds is gezellig met muziek, hapjes en dans. Het is opvallend hoe veel jonge mensen er zijn en vaak zelf alweer kinderen hebben. Er wordt heel liefdevol met de kleintjes omgegaan, ook door vrienden of buren. Alles gaat relaxed. Opvallend is ook dat iedereen er zo leuk uitziet, mooie shirts, bijpassende schoenen of accessoires, meisjes met vlechtjes en talloze kraaltjes in de kleuren van hun kleren. Heel verzorgd en vrolijk.
In "de Zwarte Kat" is het goed eten en lekkere live muziek. De (Italiaanse!) uitbaatster heeft zelfs voor jonge mannen gezorgd om met de gasten te dansen. Er zijn zoveel aantrekkelijke jonge blonde vrouwen dat ze aan een jong-oud besje zoals ik niet toekomen, maar het ziet er wel erg leuk uit. Roel laat het dansen liever over aan de lokale mannen, dus ben ik muurbloempje deze avond.
Wij genieten van de sfeer en het "op vakantie" gevoel.
Op Sao Vicente komt zoon Jeroen aan boord om de oversteek naar Brazilië te maken. We verkennen samen de stad, doen inkopen voor een paar weken en de laatste voorbereidingen voor de grote oversteek. Brasil, here we come!
Foto's volgen later als we weer aan land zijn
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
We verbazen ons erover dat op de kaart Santiago – Sao Vicente een kippeneindje lijkt omdat je dan de Kaap Verden in één plaatje ziet, de werkelijkheid is anders. 170 mijl is van Scheveningen naar Brighton, een afstand waar we voorheen een weekje over deden. We doen er 36 uur over en hebben een prachtige maanverlichte nacht. De tocht zelf is pittig door de koers hoog aan de wind en de golven. Ik ben helaas weer zeeziek, maar rijstwafels doen het goed.
Mindelo is de enige jachthaven van de Kaap Verden. Hier ontmoeten we ook weer zeilers op het terras en het is leuk ervaringen en plannen uit te wisselen en bij te praten. Mindelo is een zeer levendig stadje met een "oud" centrum gebouwd rond 1890, de hoogtij dagen van Mindelo. Hier kwamen de schepen kolen en verse waar laden om daarna door te varen naar Zuid Amerika. Er staan mooi opgeknapte gebouwen in het centrum, een grote overdekte markt en vele "supermarkten" die in werkelijkheid kleine winkeltjes zijn. Met een beetje zoeken is wel alles te vinden, zelfs pindakaas! Van de Margna hebben we tips gekregen voor restaurantjes, en zo belanden we in Matijim bij Christina. Een piepklein restaurantje en erg gezellig. Christina spreekt Frans, dus dat is een bijkomend voordeel. We eten er verschillende keren. Er is veel live muziek in de café's en restaurants. De leukste avonden hebben we bij Christina's waar 2x een jamsessie is met verschillende mensen die spelen voor de lol. Eén van hen is Luis, hij woont al 39 jaar in Australië maar is nu met pensioen. Luis is geboren op de Kaap Verden, heeft 10 jaar in Nederland gewoond en gewerkt en is daarna naar Australië gegaan. Nu reist hij van de ene plek naar de andere en maakt overal muziek. Muziek zit in zijn ziel en zijn oprechte plezier om te spelen is aanstekelijk. Hierna gaat hij naar Nederland, bij zijn zoon op bezoek. Zo horen we veel verhalen van Kaap Verdianen die elders gewoond hebben en terug zijn of weer hier op bezoek zijn. Via mijn oud collega Doris ontmoeten we haar oom en tante die in Nederland wonen en hier een huis hebben. Met Djon maken we een tocht over het eiland. Overal hoor je de zee en giert de wind. Het grootste deel van het eiland is woest en dor op een kleine vallei na. Op kleine terrassen wordt mais en andere groente verbouwd in de regentijd ( 3 maanden per jaar!). Het is geen gemakkelijk leven. Water is zeer schaars op het eiland en zonder water kan je weinig beginnen. Huizen hebben een eigen waterreservoir voor regenwater. In de vissersdorpjes aan de andere kant van het eiland komt een tankwagen die water verkoopt. Ook op de haven merken we dat. We hebben een chipknip waar water op staat om te tanken en ook bij de douche betaal je met je chip per liter.
Djon heeft, zoals veel "buitenlandse" Kaap Verdianen, in de loop van de jaren een huis gebouwd in Mindelo. Ieder keer een stukje en dan wordt het na verloop van tijd een ruim en prettig huis. Plannen om weer hier te wonen, of een gedeelte van het jaar? Het is duidelijk dat velen terugverlangen naar hier.
Het paasweekend brengen we door op Santo Antao, het eiland aan de overkant. We gaan met de ferry, want betrouwbare ankerplekken waar we de boot achter kunnen laten zijn er niet.
Santo Antao heeft een hoge bergketen van vulkanisch gesteente. Daardoor blijven er meer wolken hangen dan op Sao Vicente en is het eiland "groen". Ik denk gelijk aan volle, sappige weiden groen. Hier betekent het dat in de valleien op meerdere plaatsen met veel moeite en zorg iets verbouwd kan worden. Alles handwerk want machines kunnen er niet komen. We maken twee prachtige wandelingen. Wat een mooi eiland om te lopen! Verrassend en afwisselend. We komen door dorpjes die aan een berghelling zijn vastgekleefd, sommigen lang geleden verlaten. Langs steile afdalingen, enorme droge rivierbeddingen (voor die enkele keer dat het regent, want dan gaat het ook gelijk hard) en groene stukjes waar koffie, bananen en suikerriet verbouwd worden. De wandeling aan de kust lopen we over een smal pad op de grens van oersteen en oceaan. Wat een natuurgeweld!
We onmoeten onderweg alleen vriendelijke mensen. In Fountainas hopen we om 10 uur een kop koffie te scoren bij een lokaal winkeltje waar iedereen in en uit loopt. Helaas de "winkel" heeft alleen wijn achter de toonbank. Dat is aan ons niet besteed zo vroeg. Zijn dochter gaat speciaal voor ons een kop Nescafé maken: heerlijk!
We slapen in Ponta del Sol, een vissersdorpje in het noord westen. Het aan wal brengen van de visboten in de hoge golven is een waar spektakel, de vis wordt gelijk schoongemaakt en verhandeld. Iedereen is in Paasstemming en het straatfeest 's avonds is gezellig met muziek, hapjes en dans. Het is opvallend hoe veel jonge mensen er zijn en vaak zelf alweer kinderen hebben. Er wordt heel liefdevol met de kleintjes omgegaan, ook door vrienden of buren. Alles gaat relaxed. Opvallend is ook dat iedereen er zo leuk uitziet, mooie shirts, bijpassende schoenen of accessoires, meisjes met vlechtjes en talloze kraaltjes in de kleuren van hun kleren. Heel verzorgd en vrolijk.
In "de Zwarte Kat" is het goed eten en lekkere live muziek. De (Italiaanse!) uitbaatster heeft zelfs voor jonge mannen gezorgd om met de gasten te dansen. Er zijn zoveel aantrekkelijke jonge blonde vrouwen dat ze aan een jong-oud besje zoals ik niet toekomen, maar het ziet er wel erg leuk uit. Roel laat het dansen liever over aan de lokale mannen, dus ben ik muurbloempje deze avond.
Wij genieten van de sfeer en het "op vakantie" gevoel.
Op Sao Vicente komt zoon Jeroen aan boord om de oversteek naar Brazilië te maken. We verkennen samen de stad, doen inkopen voor een paar weken en de laatste voorbereidingen voor de grote oversteek. Brasil, here we come!
Foto's volgen later als we weer aan land zijn
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten