zondag 20 december 2015

Nieuw vaarplan: geen plan! - december

Als eerste wensen we iedereen hele fijne kerstdagen en een 2016 vol geluk, gezondheid en liefde
Beelden van 2015 om goede wensen over te brengen voor Kerst en 2016


Pohutukawa de inheemse  `kerstboom´ hier
Als tweede beginnen we dit keer maar met ons vaarplan, namelijk dat we even geen vaarplan hebben. We hebben de knoop doorgehakt: de boot blijft ruim anderhalf jaar in Nieuw Zeeland en wij gaan ons rustig voorbereiden op de volgende etappe, waar die ook naar toe mag gaan. We nemen twee zomerseizoenen de tijd om hier te reizen, onderhoud te doen en in de Nieuw Zeelandse winter gaan we een aantal maanden “naar huis”. Wat een rust, we hoeven niet al die dingen in een periode van krap 6 maanden te proppen, het is nu 18 maanden geworden. Dat klinkt een beetje lang als ik het opschrijf, maar ik weet zeker dat we nóg tijd te kort komen. Nieuw Zeeland bevalt ons namelijk uitstekend.

We hebben inmiddels onze eerste stappen gezet om ons thuis te voelen in Nieuw Zeeland. Erg moeilijk is dat laatste niet, want de mensen zijn hier erg vriendelijk en behulpzaam. We verbazen ons bijna dagelijks over hoe het hier toe gaat. Het tempo is ontspannen, toch een beetje Pacific. Aan de andere kant ook een beetje Europees en lekker efficient. Binnen 45 minuten hebben we een Nieuw Zeelandse bankrekening geopend en twee werkdagen later kunnen we de pasjes ophalen. Dat is een stuk makkelijker.

Onze ''nieuwe'' Nissan Lafesta 7pp


We hebben een auto gekocht, kersvers geïmporteerd uit Japan waar ze na 10 jaar niet meer te betalen zijn wegens extra belasting op “oude” auto's. Hier komen veel van die afdankertjes goed terecht. Met het oog op de reisplannen hebben we een ruime auto uitgezocht die er nog geweldig uitziet en als we weggaan hopen we die weer voor een redelijke prijs te verkopen. Wegenbelasting kennen ze niet, verzekeren hoeft hier niet, maar hebben we voor een habbekrats wel gedaan. Het gaat zelfs zo relaxed dat we wegrijden bij de autoverkoper zonder autopapieren! “Nee hoor, dat klopt. Als ze willen weten van wie de auto is kijken ze wel even in de kentekenregistratie...” Eén minpuntje: het navigatie systeem spreekt alleen Japans en alle knopjes hebben tekentjes, dus we kunnen alvast goed oefenen voor als we naar Japan gaan.
De eerste dag hebben we gelijk een $10,- bekeuring voor parkeren op de foute plek, dat kan iedereen overkomen. Maar wat we nog nooit meegemaakt hebben is de afrekening: omdat het bijna Kerst is mogen we een cadeautje kopen voor een kind wat niets krijgt en dat inleveren bij het gemeentehuis. Daar staat al een grote bak vol cadeaus en ik voel me net de Kerstvrouw als ik ons pakje erbij leg.

zondagswandeling naar de Whangarei falls

We hebben voorlopig een ligplaats in de binnenhaven van Whangarei en beginnen al wat mensen te kennen. De yoga/pilates klas is geregeld. Alleen de gesprekken over het onderhoud lopen achter op schema, maar nu het schema is opgerekt geeft dat minder stress. Het lijkt verdacht veel op een gewoon leven.

De Hatea rivier met rechts Whangarei
De komende weken gaat bijna iedereen in Nieuw Zeeland op zomervakantie en omdat wij ons best doen om in te burgeren gaan wij dat ook doen. Jeroen is inmiddels geland en ligt in de achterkooi zijn jetlag uit te slapen, onze dochter Anouk komt dit weekend aan. Samen met hen & vrienden gaan we Kerst en Oud en Nieuw vieren.

Het blog gaat ook op vakantie. De komende anderhalf jaar zal ik op onregelmatige tijden schrijven als we iets speciaals meemaken. Als TARA weer uitvaart komt er weer een zeilblog. Dank jullie wel voor het meeleven met onze reis, de opmerkingen en mailtjes, het lezen van het blog. Wat zou het leven kaal zijn zonder familie, vrienden, medezeilers en lezers.

De reis wordt vervolgd!
Sharron en een honderden jaren oude Kauri boom


Gesignaleerd: de kerstman 


Samen Selfie in Auckland 


Maori houtsnijwerk  








woensdag 2 december 2015

Bay of Islands 23 - 30 november

De prachtige Bay of Islands lokt ons uit Opua
Het kost moeite om ons los te maken van de gezelligheid in Opua. Veel van de boten die we kennen blijven daar nog een paar weken. Aan de andere kant willen we een auto kopen en onderhoud regelen vóór Jeroen naar ons toekomt half december. Dat kan weer beter in Whangarei. We gooien los en als we eenmaal buiten zijn lokt de prachtige baai voor ons, al varen we maar 5 mijl voor we het anker laten vallen bij Russel.

We nemen een week voor de 90 mijl van de overtocht. In de Bay of Islands waren de eerste nederzettingen van Europeanen in Nieuw Zeeland en we begeven ons op historische grond in het pittoreske Russel. Net na 1800 werd het “the Hell hole of the South Pacific” genoemd. Nu is daar niets meer van te merken, maar wel leuk om over te lezen. Abel Tasman was in 1643 de eerste Europeaan die Nieuw Zeeland ontdekte.
Een van de oudste gebouwen in Russel, 1847
De kennismaking met de Maori bevolking verliep niet goed en Tasman verloor 4 bemanningsleden aan de noordkant van het Zuidereiland. Ook op het Noordereiland lukte het hem niet om aan land te komen en water of voorraden aan te vullen. Hij voer daarna door naar Tonga. Captain Cook had meer geluk in 1769 (meer dan een eeuw later!) toen hij aankwam aan de Oostkust van het noordereiland. The Bay of Islands en in het bijzonder de baai bij Kororareka, het latere Russel, kreeg een “vijf sterren” beoordeling. Dat ging niet ongemerkt voorbij en binnen 30 jaar was het de hoofdstad en een verzamelplaats van walvisvaarders, handelaren, prostituees en wat er maar bij elkaar kan komen. Toen kwamen de missionarissen en er was genoeg werk te doen. Regelgeving en handhaving volgden. In 1840 werd aan de overkant van de baai de Treaty of Waitangi getekend door de Britse Kroon en 500 Maoristamhoofden over de legalisering van de Britse aanwezigheid. De hoofdstad werd in 1841 verplaatst naar Auckland en Russel al snel het kleine dorpje wat het nu eigenlijk ook nog is.
De concurrent de Duke of Marlborough uit 1827
We eten bij de Duke of Marlborough, gevestigd in Russel sinds 1827 en legaal sinds 1840. De oesters zijn gelukkig vers uit 2015 en we hebben een prachtig uitzicht over de baai vanaf het verwarmde terras. Ook het bezoek aan de Pompallier Missie is interessant. De Protestantse missionarissen zaten al op het vasteland van de baai toen de Katholieke missionarriseen uit Lyon aankwamen, dus zij begonnen hun missie in Russel. Ze brachten wel de eerste drukpers mee naar Nieuw Zeeland en drukten in een paar jaar minstens 6000 exemplaren met teksten uit de bijbel in de Maori taal en andere boekwerken. Voor de boekkaften werd ook een leerlooierij ingericht en de rondleiding laat zien hoe het er toe ging.
Pompallier Missie met 50 cm dikke muren en prachtige tuin
De bischop ging mee naar Auckland met de regering en de missie post werd overgenomen door particuliere bedrijfjes en het huis bewoond door andere gezinnen. Interessant vonden we ook dat de Katholieke missionarissen hier veel toleranter waren ten opzichte van de culturele uitingen van de Maori bevolking zoals tatouages, dans en zang dan de Protestanten.

Weer genoeg geschiedenis, we zeilen heerlijk 10 mijl verder naar Moturua Island waar we voor anker gaan in de idyllische Honeymoon bay. We lopen in 2,5 uur over het eiland, op en neer tussen de kust en de toppen. De zon schijnt en we hebben prachtige uitzichten over de baai, het stikt er van de vogels, gezang, weelderige boomvarens, bomen en bloeiende struiken. We genieten enorm maar na afloop heb ik last van mijn rug en Roel zijn enkelblessure speelt weer op.
De noordkant van Moturua Island, met palmen!
We moeten nóg meer opbouwen, maar het is moeilijk daar rekening mee te houden. Ons hoofd wil meer dan onze spieren aankunnen. Zo mooi als de zon was, zo snel trekken er mistflarden binnen en daalt de temperatuur zeker 10 graden. We varen de volgende dag om Cape Brett heen langs het gat in de rots en laten het anker zakken in de de Wakamumu baai waar ooit een walvisstation heeft gezeten. Het miezert en nodigt niet uit om lang te wandelen. Zo zakken we af naar het zuiden tot we de Hatea rivier op motoren richting Whangarei. Sharron heeft een plekje voor ons gereserveerd want het is druk in het Town Bassin. We liggen midden in het stadje naast de Franse Troubadour die we al kennen sinds Puerto Montt en zijn zo de 21e eeuw ingevaren: bedrijven, winkels, restaurants, café's je kunt het zo gek niet bedenken of het is er.

Cape Brett in de ochtend mist

We gaan op zoek naar advies voor het onderhoud aan de boot en een auto kopen voor onze reis door Nieuw Zeeland. Werk aan de winkel.
Het `kantoor´van Russel radio

De drukpers uit 1840, in gebruik

Verstilde sfeer en prachitg licht als de mist binnendrijft

Fourageren op Roturua Island, wat het is??

Weelderige natuur, prachtig om te lopen

Het gat in de rock, er kan een drie verdiepingen rondvaartboot doorheen varen

Kantzeewier op het strand van Wakamumubaai

zondag 22 november 2015

All Points Rally week in Opua 11-22 november

The Bay of Islands bij Paihia
De eerste dagen in Opua laten we alles een beetje op ons inwerken. Na dagen op zee duurt het altijd even voor we weer hele nachten doorslapen, het is net een jetlag waar we wakker worden op onze wachtijden. We lopen over het kustpad naar Paihia, een leuk plaatsje met een winkelstraat, supermarkt en toeristische dingen. The Bay of Islands is een populaire zomerbestemming, vooral de weken rondom Kerstmis is het hier erg druk. Wat we kunnen zien vanaf de kust is ook geweldig. Allemaal eilandjes, ankerplaatsen, bos en wandelpaden. Op de boot pakt Roel kleine klussen op die we nu makkelijk kunnen doen, onderdelen en materiaal in overvloed. Er draaien 4 wasmachines naast elkaar met onze was, de supermarkt is gigantisch, wat een luxe allemaal. Een vriendin in Whangarei mailt dat als we hier al van onder de indruk zijn we beter nog even kunnen wachten voor we naar Auckland gaan. De mensen die we ontmoeten zijn erg aardig en ontspannen, toch nog een beetje Pacific. Het weer is dat niet meer, we hebben nachten van 6 ºC!
Margret leeft zich uit, lekker weer bewegen

Iedere dag liggen er nieuwe boten aan de quarantaine steiger om in te klaren, vaak boten die we al eerder zagen het afgelopen half jaar. De sfeer is dan ook erg leuk. De tweede week is de All Points Rally week. Er zijn praktische seminars over onderhoud, zeilmaken, zeilen in Nieuw Zeeland en een weer seminar van Bob McDavitt. Leuk om hem in het echt te zien en hij vertelt over de El Nino perikelen van het moment. De zeewater temperatuur in het gebeid waar de cyclonen geboren worden is nog nooit zo hoog geweest sinds ze zijn begonnen met registreren. Er wordt dan ook een afwijkend patroon verwacht voor de komende maanden met veel cyclonen en afhankelijk waar je woont droogte of stortregens. Voor ons betekent het waarschijnlijk dat het koeler is in Nieuw Zeeland dan normaal. Cyclonen worden niet echt verwacht hier, dus in dat opzicht kunnen we rustig slapen en de rest? Dat zien we dan wel.

Uitzicht vanaf  het terras van Omata Vineyard
We bezoeken Omata, de eerste wijngaard van dit jaar. Eerst overvaren met de ferry en dan wijn proeven. Die valt wat tegen, maar de omgeving en de lunch op het terras maken het een heerlijk uitstapje. We lopen terug naar de ferry door een prachtig bos, erg lekker maar onze spieren zijn duidelijk niets meer gewend.
Aan het eind van de week is de feestavond met als titel “The Princess op the Pacific”. De uitnodiging is in de trant van “laat uw innerlijke prinses stralen, we weten dat ze ergens is.....”Roel twijfelt daar een beetje aan, maar zonder rokje komt hij niet binnen, dus hij speelt het spel mee. Paulien, Margret en ik zitten de hele week in onze vrije tijd te naaien en we hebben de grootste lol. We maken 6 zeemeerminnen kostuums. Roel is in de buurt dus hij mag de opeenvolgende versies passen, zo went het een beetje. De twee dollar shop is goed voor de accessoires.
De Zeemeermin Prinsessen
We verzamelen op de Unwind voor de dress- en makeup. De voorpret is geweldig. Als we met z'n zessen binnenkomen maakt het echt indruk. Iedereen heeft zich opgedoft dus er is veel te belijken. We hebben een super leuke avond met live band Two Kay, jonge knullen die Rock en Roll spelen. En geloof het of niet, maar tussen Roel en z'n innerlijke prinses is het helemaal goed gekomen, kijk maar naar de foto's. Als afsluiting winnen we de eerste prijs voor de kostuums, leuk!

Vandaag is “de day after”, iedereen is erg rustig en de zonnebrillen blijven op. De boot Matelot heeft onderweg een tonijn gevangen van 60 kilo en die gaat op de BBQ tijdens de pot luck lunch als afsluiting. Ik heb geen wijn gezien op de tafels, hoe zou dat nu komen? John en Lynn van de All Points Rally worden lekker in het zonnetje gezet voor al hun werk en dan is de feestweek afgelopen. Het leven wordt weer normaal, ik denk dat we morgen voor de afwisseling een stukje gaan zeilen.
stralend....

Josh, Saskia en Bret
Het is voorjaar hier en heel veel vogels
Zeilmaken met Roger van North Sails

Jacomine en Paulien: Hoe moet die staart nu in elkaar?




dinsdag 10 november 2015

Aangekomen in Opua - 10 november

Aankomst Opua 10 november 02.15 uur. 35º18,8' Zuid 174º07'35 Oost. Volgens het GPS log hebben we 1430 mijl afgelegd in nog geen 9 dagen, een record voor Tara.

Als de zon ondergaat zien we nog net de kustlijn verschijnen
Vis vangen we helaas niet de laatste dag dat we zeilen. Wel gaat er van alles overboord wat vergaat in de zee en we niet mee mogen nemen. We ruimen wat op, maar veel energie zit er niet in. We kunnen alles zeilen en daar zijn we blij mee want dat schiet lekker op. Eind van de middag zien we met de ondergaande zon voor het eerst land aan de horizon. Rond 21.00 varen we tussen de vuurtorens van Cape Brett en de Cavalli Eilanden in. Dan is de wind op. Het is donker, dus we zien alleen de silouetten van de heuvels rondom ons. De betonning is geweldig, de lichten van alle boeien doen het en liggen precies waar ze volgens de kaart horen te liggen. Dat hebben we anders gezien het afgelopen half jaar en het is prettig om zo binnen te komen. Het is windstil en er staat niet veel stroming op de rivier, het afmeren aan de Quarantaine steiger is dan ook gemakkelijk.
De quarantine dock, Welcome in Opua!
We ruimen niets meer op. Lekker even douchen, wat drinken en dan naar bed. De wekker staat wel om half acht om klaar te zijn voor het inklaren. Waarschijnlijk hebben ze zoveel nadruk gelegd op de procedure en zijn we zo gespitst om het volgens het boekje te doen dat het ons reuze meevalt. Alles wat verdacht zou kunnen zijn heb ik op het keukenblok gelegd, maar bijna alles mag blijven. Ook mijn schelpen verzameling en onze souveniers van Tonga en Samoa zijn geen probleem. Ze komen wel met drie man tegelijk aan boord en maken alles open, ook al gaat het vriendelijk het is toch een beetje intimiderend.
Dan komt douane en immigratie (1 man) aan boord en krijgen we onze NZ stempels in ons paspoort en de boot haar eigen NZ papieren. Daarmee kan de boot twee jaar in Nieuw Zeeland blijven en - veel belangrijker- hoeven we geen BTW te betalen op alle zaken die we aanschaffen voor de boot, liggeld én arbeid die uitgevoerd wordt op de boot. Dat scheelt 15% op heel veel kosten, dus we zijn gelijk in een goed humeur.
Niels en Margaret liggen er al een dag, welkom in NZ
Het is moeilijk uit te leggen hoe het voelt om hier rond te lopen. Het is zó westers, goed geregeld, voorspelbaar, netjes, dat we even een omgekeerde cultuurschok hebben. Het lijkt op een van de rivieren waar we in Zuid Engeland hebben gelegen, mooie heuvels, bossen, grasland en een rivier met talloze boten aan moorings en in de haven aan goed onderhouden steigers. Het weer is ook Engels, vannacht was het heel vochtig, nu is het bewolkt met af en toe miezer, maar verder aangename temperatuur. Er zijn al veel boten die we kennen dus ook bijpraten over de oversteek en de ervaringen. Op het haventerrein is van alles voor boten natuurlijk, maar ook voor ons. Een leuk cafetje met lekkere lunches en een glas witte wijn. Een kapper! Telefoonchips, wasmachines en een pizzeria. Ik denk dat ik al weet wat we vanavond eten. Om 15.00 vallen mijn ogen dicht, we zijn er, er hoeft even niets, we hebben het goed gedaan. Dit is de laatste aflevering van de dagelijks berichten, de komende weken weer blogs in het gewone ritme.

Iedere dag liggen er weer nieuwe boten aan de Q dock

Nog even een terugblik van de weer guru Bob McDavitt in zijn wekelijkse zondagsblog over het weer van de afgelopen week. Geen wonder dat we er niet zoveel van snapten en dat het iedere dag anders was. Wij vragen met onze weerplaatjes altijd een gedeelte op van het traject waar we varen en naar toe gaan, dus hebben we geen inzicht in het totale weerplaatje. Meestal kunnen we de drukgebieden goed volgen maar nu waren er twee lagedruk gebieden! Als die met elkaar gaan "dansen" kan het alle kanten op en de harde wind kwam uiteindelijk door het samengaan van de twee lage drukgebieden.

Van Bob's 8 november blog:
Merging Lows to NE of NZ last week
The Low that crossed NZ last Wednesday (its frontal rain arrived in time
to greet the All blacks as they arrived at Auckland Airport , and its
southerly gale greeted HRH The Prince of Wales in Wellington all of
Wednesday) danced with and then was taken over by a smaller smaller low
to the north. This is what meteorologists call the Fujiwhara effect, see
https://en.wikipedia.org/wiki/Fujiwhara_effect. I wasn't able to
capture the satellite imagery, but here's the Windyty animation--- but I
suspect the models haven't captured the event as it really occurred. See
https://www.youtube.com/watch?v=TdQOmaYV508&feature=youtu.be

maandag 9 november 2015

Mijlen aftellen - 9 november

Middagpositie 9 november 34º04' Zuid 174º23' Oost, Etmaal van 160 mijl. Nog 68 mijl te gaan naar Opua. Watertemperatuur 18,3 ºC brrrr.

We hadden een goede nacht, ruim voldoende wind en toch lekker kunnen slapen. Roel kijkt wel uit naar een ongebroken nacht, maar dat is altijd zo als je er bijna bent. Met een dikke jas aan heb ik mijn wacht vannacht buiten gezeten, er was een mooie sterrenhemel en het laatste reepje van de maan kwam rood op toen het al bijna ochtend was. Vandaag een sombere dag, gelukkig is er wel wind om te zeilen, al is die wat grillig. We zitten in de fase "aftellen van de mijlen", nu nog 60 tot de aanloop boei van de Bay of Islands. Daarna is het nog zo'n 10 mijl tot de haven van Opua die binnen de baai ligt. We komen daar in het donker aan. Het zal er om hangen of we nog maandag aankomen of dinsdag zeer vroeg in de morgen. Ik denk het laatste. Jammer, want van de Nederlandse boten die er al liggen horen we dat de Bay of Islands erg mooi is met allemaal eilandjes en baaitjes. Voor ons zijn het straks vooral lichten en zorgen dat we in het kanaaltje blijven.
Vandaag staat er weer Paella op het menu
Als we ingeklaard zijn kunnen we natuurlijk in de loop van de week weer naar de eilandjes toe als we dat willen. We blijven wel in de buurt want 16 november begint de feestweek voor aangekomen jachten in Opua. De All Points Rally organiseert allerlei activiteiten en informatie over het verblijf in Nieuw Zeeland en wat er zoal te beleven is. Maar eerst aankomen, opruimen, wassen en schoonmaken/ontzouten. Of misschien: eerst aankomen en slapen. Maar nu vooral: eerst aankomen.
We hoorden net van de Zuid Afrikaanse Toccata die achter ons vaart, dat ze een mooie tonijn gevangen hebben dus wij hebben de hengel ook uitgegooid. De gele Quarantaine vlag hangt al in het want, naast een piepklein gastenvlaggetje van Nieuw Zeeland. We zijn er klaar voor, Nieuw Zeeland we komen eraan!

nog 1 aflevering te gaan...


zondag 8 november 2015

Meer kleren! - 8 november

Middagpositie 8 november 31º46' Zuid 174º11' Oost, Etmaal van 115 mijl. Nog 205 mijl te gaan naar Opua.

Na ieder laag komt gelukkig een hoog en sinds gistermiddag plukken we daar de vruchten van. De wind neemt af tot 3-4, nog wel uit het zuidwesten, dus hoog aan de wind. Ook de golfslag wordt snel minder. We kunnen weer een keer goed slapen. Wat wel wennen is, is dat de temperatuur nu duidelijk omlaag is. Was het in Tonga de laatste weken 24-30 graden, hier schommelt het rond de 20 graden en de komende dagen gaat dat nog omlaag. Dat betekent lange broeken, truien en schoenen met sokken, het was februari dat we dat voor het laatst hebben aangehad. Ook de slaapzak is opgekropen van niet, naar alleen voeten, naar middel en wordt nu weer volledig gebruikt.
Het hoog blijft nog even aanwezig, dus we zeilen met aangenaam voorjaarsweer naar Opua. Verwachte aankomst is maandag heel laat of dinsdag heel vroeg. In de tussentijd doen wij ons best om de restjes op te eten, want ze zijn erg steng in Nieuw Zeeland. Of we alles opkrijgen valt te betwijfelen, want de extra speelruimte die we hadden voor 4-5 dagen op Minerva is toch wel wat groot. Nieuw Zeeland is niet alleen streng wat betreft levensmiddelen, het hele aanmeldings- en inklaringsproces is strak geregeld met forse boetes voor de onwilligen. 14 dagen van te voren hebben we al moeten melden dat we eraan komen, dat moeten we 12 uur voor aankomst nog een keer herhalen. Natuurlijk moet de gele quarantaine vlag omhoog als je de territoriale water invaart en mag je nergens stoppen. In Opua is een speciale steiger voor het inklaren, waar je niet vanaf mag en in de tussentijd mag je geen contact met anderen hebben. Met Orion-vliegtuigen worden de zeilers goed in de gaten gehouden. Big brother is watching you!

Het welkomscommitee van de prachtige natuur in Nieuw Zeeland kwam gelukkig vanmiddag als eerste langs: 5 dolfijnen die een half uur in onze boeggolf spelen. Dat belooft wat goeds.

Wordt vervolgd!

zaterdag 7 november 2015

Bye Bye tropen - 7 november

Middagpositie 7 november 29º53' Zuid 173º17' Oost, Etmaal van 161 mijl. Nog 320 mijl te gaan naar Opua. Watertemperatuur 20,4 ºC

Het goede nieuws is dat de harde wind in de loop van de nacht al afgenomen is, het slechte nieuws dat de richting van de wind precies daar vandaan komt waar wij heen willen. We maken een lange slag naar het westen zodat we alsnog bijna op het punt 30 zuid -173 oost uitkomen. 161 mijl gevaren en 33 mijl dichterbij Opua gekomen, het is niet anders. We zijn om 10.00 overstag gegaan voor een slag naar het oosten en hopelijk ook meer naar het zuiden als de wind doordraait naar het zuid westen. De weerplaatjes zijn iedere keer anders dan de dag ervoor, dus het is moeilijk om strategisch te varen op de te verwachten wind. We proberen nu dichterbij Opua te komen omdat we de afgelopen weken toch een patroon gezien hebben dat na een depressie de wind draait naar zuidwest of enige dagen wegvalt. Beiden zijn genoeg om ons in Nieuw Zeeland te krijgen.
Voorlopig zeilen we, al is de koers hoog aan de wind niet geweldig, met een reef in het grootzeil en een in de genua een koers van bijna 150º en daar zijn we tevreden mee. Om 15.00 gaan we over de 30e breedte-graad en hebben we tropen officieel achter ons gelaten. De zon schijnt, achter de buiskap is het lekker warm, we kunnen weer eten, dus het leven is goed.!

De afgelopen nacht heeft wel een slachtoffer opgeleverd. De Rutland windgenerator werd het allemaal weer te veel is nu voor de derde keer kapot. Dit keer heeft hij het volgehouden van Samoa tot hier, minder dan 2 maanden, dat is een nieuw record. In Nieuw Zeeland gaat hij van boord. We hebben er geen vertrouwen meer in en gaan op zoek naar een windgenerator die tegen wind kan. Gelukkig doen de zon en de zonnepanelen hun best om de schade te beperken en de accu´s te vullen.

Wordt vervolgd!

vrijdag 6 november 2015

Stormachtig - 6 november

Middagpositie 6 november 29º25' Zuid 175º37' Oost, Etmaal van 162 mijl. Nog 353 mijl te gaan naar Opua. Watertemperatuur 21,4 ºC

Gistermiddag zagen we de donkere lucht al van verre aankomen, maar het blijft moeilijk inschatten hoe lang het dan duurt voor het ons bereikt. Uit voorzorg reven we genua en grootzeil. Om 19.00 komt het front over. Een windshift van west naar zuid oost, alles bak, regen en veel wind. Daarna draait de wind steeds verder naar het zuiden, 2e reef in de genua en om 1 uur vannacht het 2e reef in het grootzeil. Slapen lukt matig, maar liggen is ook al fijn omdat je je dan niet tegen hoeft schrap te zetten..

Het waait nu 6 á 7 beaufort, zon en wolken en we zeilen inmiddels met 3x gereefd grootzeil en de kotterfok in een hoek van 45º aan de wind. Maar we varen wel min of meer richting Opua en lopen ruim 7 mijl per uur. Oef, dit hebben we lang niet gedaan. We denken dat de vorige keer ons oefenrondje was naar de Engelse oostkust in 2011 met Frans (de stormen voor de kust van Argentinië waren zwaarder, maar onder een andere hoek.) Toen kenden we de boot nog niet zo goed en daarna hebben we veel aanpassingen gedaan. We hebben ons toen ook voorgenomen om dit zo min mogelijk te doen. Dat is gelukt! Ik moet zeggen dat Tara en Sara (de windvaan die stuurt) het beter naar de zin lijken te hebben dan de bemanning. Gelukkig maar, daardoor kunnen wij volstaan met een minimale inspanning. We eten brood & crackertjes en drinken water, in maaltijden hebben we geen van tweeen zin. We hebben geprobeerd koffie te drinken, maar we gaan zo schuin en de boot beweegt zo onvoorspelbaar op de golven dat het kopje al half leeg was voor we zaten en een kwart alsnog in de hals terecht kwam. Koffie pogingen zijn even gestaakt. Af en toe lijken we wel een duikboot als een golf over dek komt en in een waterval uiteenspat in de kuip. Lang leve ons dockhouse, we kunnen de ingang open houden zonder dat er water binnenkomt. Als we naar buiten moeten doen we wel eerst onze warme kleren uit voor het zeilpak aangaat, alles wordt nat en we merken opeens dat de stapel warme kleding wat dun geworden is. Dit bericht typ ik met 1 hand, met de andere houd ik me vast en met mijn voeten schrap tegen de zijkant van de boot zodat ik niet wegglijdt. Maar het leidt af om even iets te doen. De vraag is natuurlijk: hoe lang duurt dit nog? Als de voorspellingen kloppen houden we deze wind nog een kleine 24 uur en daarna is het voorbij, daarna waarschijnlijk net voldoende wind om te zeilen en nog uit de goede hoek ook. Maar Opua komt wel snel dichterbij en diesel genoeg als dat nodig is.

De kans is groot dat we maandag aankomen, dat zou een hele snelle oversteek zijn. Vandaag fantaseren we al wensenlijstjes wat we het eerst gaan doen als we aankomen in Nieuw Zeeland: Een fles champagne halen om de aankomst te vieren, een telefoonchip kopen, naar de kapper en voor Roel komt daar een groot stuk lamsvlees bij.

Wordt vervolgd....

donderdag 5 november 2015

Over de helft - 5 november

Middagpositie 5 november 27º38' Zuid 177º18' Oost, Etmaal van 162 mijl. Nog 582 mijl te gaan naar Opua, via de westelijke omweg.

Zonsondergang 4 november, de wind valt weg
Tot half acht 's avonds kunnen we zeilen, dan is de wind op. De nacht is prachtig met volop sterren en later in de nacht een helder half maantje. Genoeg licht om te zien hoe glad het water is en een mooie belichting van de wolken om ons heen. 's Nachts wordt het al aardig wat frisser, dus om buiten te zitten heb ik mijn dikke fleece jack tevoorschijn gehaald. Verder een nacht om veel te slapen. Er is geen schip in de buurt, dus de wacht-wekker staat op 30 minuten en tussendoor lekker even pitten.
We zijn inmiddels ruim over de helft en tot nu toe een lekkere zeiltocht. Na het middaguur komt de wind uit het zuidwesten tot west en net genoeg om te kunnen zeilen dus de motor kan weer uit. Die hebben we de komende dagen niet nodig. De nieuwe weerberichten laten zien dat de zuidenwind verder naar het noorden komt dan we dachten, dus we verleggen onze koers nu naar zuid zodat we straks met een ruimere koers weer verder west kunnen zeilen als dat nodig is. De windkracht wordt hier morgen volgens de verwachting 4 á 5 beaufort zuid, dus dat is goed te doen, zeker als we niet aan de wind hoeven varen.
Lekker eten met rustig weer

Het is een productief keukendagje. Ik maak vast twee maaltijden voor de komende dagen, dat is lekker makkelijk. Vandaag eten we spagetti vongole en een salade met alles erop en eraan. Lekker hoor, maar met een glas witte wijn erbij zou het nóg beter zijn, Vanmiddag gaan we lekker niets doen en lezen. Roel gaat nog een broodje bakken, ik verheug me nu al op de geur. Verder staat alles vast en is het opgeruimd, laat de wind maar komen!

wordt vervolgd
Zonsopkomst 5 november, helemaal glad


woensdag 4 november 2015

De halve wereld om! - 3 november

Middagpositie 4 november 26º08' Zuid 178º34' OOST, Etmaal van 180 mijl! Nog 690 mijl te gaan naar Opua, via de westelijke omweg. Watertemperatuur 22,2 ºC

Gisteravond om 20.40 lokale tijd zijn we van het westelijk naar het oostelijk halfrond gegaan. Half mei 2012 gingen we de 0º meridiaan over van oost naar west op weg naar Schotland, we hebben dus de halve wereld over gezeild! Volgens ons zijn er geen rituelen bij het overgaan van west naar oost zoals de passage over de evenaar, maar aan boord houdt het ons bezig. Oost, betekent dat nu dat we op de terugweg zijn naar Nederland? Ons plan ging eigenlijk niet verder dan Patagonië en daarna de Pacific over richting Afrika. Nu weten we het niet meer. Op weg naar huis trekt ons nog niet! We willen heel graag nog een keer de Pacific over, maar ook Japan, Alaska en de Westkust van Canada en de US zijn op een verlanglijstje gekomen. Daar is wel een rondje van te maken, maar vraagt ook heel wat van de boot, bemanning en tijd. We moeten weer groot onderhoud doen aan de boot, we willen naar Nederland én Nieuw Zeeland verkennen. Dat knelt een beetje. De dagen op zee zijn heerlijk om te mijmeren, tenminste als het zulke dagen zijn als vandaag. We laten onze gedachten de vrije loop, wat als alles kan en mag, hoe zou het plaatje er dan uit kunnen zien....?

Aan de logstand is al te zien dat we gisteren een super dag hadden, 180 mijl is absoluut een record! Vandaag is de zee bijna glad, windkracht 3, zonnig, en we varen heerlijk met de genaker en grootzeil en maken nog steeds 5 á 6 knopen per uur. Als het zo blijft laten we hem zelfs vannacht staan, dan maar een keer extra uit bed als we moeten strijken. Het alternatief is de motor aan en op een dag als vandaag is dat wel het laatste waar we aan denken. We hebben opeens ook geen haast meer want het lage drukgebied bij de kop van Nieuw Zeeland is aan het uitdiepen en daar staat de komende dagen wind tegen met snelheden waar we niet graag in zeilen. We varen dus rustig door richting ons punt 30º Zuid/173º Oost, tot de wind gaat draaien.

Vanmorgen tijdens ons Nederlandse netje ook van de andere boten alleen goede berichten en lekkere menu suggesties. Je moet toch wat als het weer niet zo spannend is en zo snel verandert dat je over het weer van morgen nog niet hoeft te praten. Vandaag wordt het bami met lekkere hapjes erom heen. Heerlijk dat alles opeten scenario: we hebben net creamcheese taart gehad bij de koffie en de happy hour borrelhapjes staan in te trekken. Dit houden we nog wel een paar dagen vol.

Morgen weer een dag!

dinsdag 3 november 2015

Weerguru's - 3 november

Middagpositie 3 november 24º27' Zuid 179º03' West, Etmaal van 165 mijl, nog 855 mijl te gaan naar Opua, via de westelijke omweg

Een buitje in zicht net voor de avond
Gisteravond zijn we een zone met wisselend en bewolkt weer ingevaren. Soms wat regen, maar veel was het niet, genoeg om het zout van weken van de boot te spoelen. De wind draaide meer naar het noorden, viel een paar uur weg en kwam toen weer terug uit zuidoost. Prima voor ons, maar van het weerbericht klopt helemaal niets. Vandaag zou een dag zijn van windstilte, maar we hebben prima gezeild. Later deze week krijgen we vast het omgekeerde. We hadden vandaag ook flink en onverwacht stroom mee, dus allemaal meevallers en we zetten dan ook 165 mijl op de teller. Vanuit de tropen vertrekken rond deze tijd honderden boten naar Nieuw Zeeland of Australie om het orkaan-seizoen te ontvluchten en we schreven al over de overbelastte frequenties om de mail op te halen. Iedereen haalt weersinfo op of mailt met zijn weerguru. De meest bekende hier heet Bob McDavitt, op verzoek en tegen betaling maakt hij ook prive routes. Maar er zit ook een Commander in de US, sommige boten hebben prive guru's of computergestuurde route voorspellers, alles is mogelijk. Op de radio netjes horen we dan ook: "Bob heeft gezegd dat we nu moeten vetrekken", "Gulf Harbour radio zegt dat we naar dat en dat punt moeten zeilen", "Ik zal zo even met Commander mailen en dan kom ik erop terug" etc. Als de verbinding dan niet goed werkt, is het dus lastig als iemand je moet vertellen wat je moet doen. Wij zijn dat niet gewend uit Zuid Amerika, onze guru heet gewoon gribfile. Symbooltjes die op de kaart geprojecteerd worden met windsterkte, windrichting, luchtdruk en inmiddels ook neerslag en golfhoogte per tijdvak. Maar zelfs als je het zelf doet, is het zonder informatie lastig. We hebben onze verzoeken terug gebracht tot een minimum, dan is de kans dat we het op tijd het binnen kunnen krijgen groter. Het weer is grillig de komende dagen, er is opeens een serieus lage druk gebied bijgekomen, wat voor onze neus over de noord kaap van Nieuw Zeeland trekt met drie dagen wind uit het zuiden. Daar willen we dus niet zijn! We kiezen voor de voorzichtige route: eerst een flink stuk naar het westen tot ongeveer 30 Zuid/173 Oost, laten het lage druk gebied onder ons door passeren en aan de achterkant daarvan hopen we dan snel naar Nieuw Zeeland te piepen met een mooi zuidwesten windje. Het zou ons overigens niet verbazen als het weerplaatje er morgen weer anders uitziet, maar wie dan leeft wie dan zorgt. Voorlopig gaat het goed aan boord en gaan we de goed kant op!

Voor wie mee wil kijken met de weerplaatjes en wat leuke info over de route en boten wil zien, kan op bezoek bij Yachts In Transit (www.yit.co.nz). Tara is daar aangemeld, maar of onze updates binnen komen weten we niet. Als we nog voor anker liggen in Tonga, dan weten jullie dat het niet gelukt is ;-))

Tot morgen!

maandag 2 november 2015

Prachtige zeildag - 2 november

Middagpositie 2 november 32º17' Zuid 177º24' West, etmaal plus 3 uur van 185 mijl, nog zo'n 900 mijl te gaan in een directe lijn naar Opua.

Omdat het de laatste zeilreis is van dit seizoen is probeer ik iedere dag een berichtje te maken. Het verzenden is soms lastig, er zijn veel boten onderweg. Dus geen bericht is vast ook goed bericht.

We hebben een goddelijke dag om te zeilen: zuidoostelijke wind rond de 15 knopen dus we varen halve wind, weinig golfslag en zonnig. De snelheid blijft nog steeds rond de 6 mijl per uur, het is volop genieten.
Vanmorgen om 10 uur de Unwind, Bounty en Betty Boop gesproken over de SSB radio. De laatsten zijn al een paar dagen onderweg dus veel verder dan de andere schepen, zij hebben veel wind en schieten lekker op. Niels van Unwind kijkt uitgebreid naar het weer, hij heeft jaren op de meteo afdeling van de Marine gewerkt en brengt die expertise mee in de afweging van de route. Nu naar Minerva rif gaan betekent dat we daar een paar dagen moeten blijven en dan komt er weer een volgend hoog en wellicht geen wind. Doorvaren betekent dat we op het laatst hoogstwaarschijnlijk twee dagen tegenwind krijgen, al is het niet veel in sterkte. De komende dagen ziet doorvaren er het meest gunstig uit en we besluiten, net als de Unwind en de Bounty, door te varen. Geen Minerva rif dus! We verleggen de koers iets in zuidelijke richting zodat we ook het zuidelijk Minerva rif ruim kunnen passeren de komende nacht. De koers is 210 graden (zuid west) omdat we de komende dagen nog moeten beslissen hoeveel west we gaan om een bezeilde koers te hebben naar Opua.

Het rustige weer is lekker in de keuken, vanmiddag staat er Paella op het menu en een salade. Nu we in één keer doorvaren betekent het ook minder dagen onderweg, dus we kunnen de lekkere menutjes eruit halen zolang het weer het toelaat om te koken. Om de boot cirkelen twee grote zwarte zeevogels op zoek naar een maaltijd. Onze hengel is niet uitgegooid, we hebben nog te veel eten aan boord. De Bounty had vanmorgen weer een Mahi Mahi, dus ze zitten er zeker wel. De zoutwater douche ligt klaar, het water is nog steeds 25 graden, wat lezen en muziek luisteren en zo glijdt de dag voorbij.

Tot morgen...

zondag 1 november 2015

Onderweg naar Nieuw Zeeland - 28 oktober - 1 november

De laatste dagen voor anker bij Pangaimotu zijn erg leuk. Al het werk is gedaan, nu alleen de wind nog. Het begint al aardig zomer te worden hier en de temperaturen lopen overdag op tot dik 25 graden C. We doen mee met een volleybal toernooitje. Het animo valt wat tegen er zijn alleen 9 Nederlandse/Zuid Afrikaanse spelers. Simon van Big Mamma zorgt voor een even aantal. Voor ons is het lekker om even uit te leven, en winnen doen de twee teams gelijk op. Zaterdag viert Mamma haar verjaardag met een feestje. Er hangt een goed weervenster in de lucht dus het is gelijk afscheid van de meeste boten. Ze heeft een prachtige Tongaanse maaltijd voorbereid, het is smullen. Er is een leuke live band, zeker 40 zeilers en de stemming is prima. Alle boten krijgen een lidmaatschap van de Big Mamma Yachtclub aangeboden. Ze hebben er echt iets van gemaakt!
Intussen krijgen we een mailtje van de All Points Rally dat het eerste goede moment om te vertrekken uit de tropen komende week is. Dat hadden we dus goed gezien! Wel is de verwachting dat er licht weer komt in het middelste gedeelte dus werk voor de motor. Fijn dat de dieseltanks en jerrycannen gevuld zijn, we hebben 340 liter bij ons en kunnen desnoods ongeveer de helft van het traject op de motor varen. We moeten er niet aan denken!

Het traject van Tonga naar Nieuw Zeeland staat in de top 3 van lastige overteken voor wereldomzeilers, samen met Zuid Argentinie en Zuid Afrika. Van onder Australie komen dikke depressies die bij voorkeur boven Nieuw Zeeland langs willen. En de steenboks- en kreeftskeerkring zijn geen menselijke bedenksels, maar de scheiding van de tropische en sub-tropische weersysteem en dat wil nog wel eens botsen. In het verleden was de aanpak steeds om je met de zuid-oost passaat een flink stuk te veel west te laten brengen om vervolgens met de zuid-westelijke winden weer te zorgen dat je in Nieuw Zeeland uitkwam. 2-3 dagen omvaren dus! Met de verbeterde weersinfo, de beschikbaarheid daarvan en de snellere schepen komt het scenario langs om de directe route te varen, als je het geduld kunt opbrengen om te wachten op een geschikt weer-window. Dat lijkt zich nu aan te dienen, maar heeft ook een risico in zich: als de weersvoorspelling anders uitpakt mag je 2-3 dagen tegen de wind inknokken en dat is weinig aantrekkelijk.

Zondagmorgen rond negen uur gaat het anker op. Ik loop te hinke-pinken want met volleybal heb ik mijn knie verdraaid, maar verder ziet het er goed uit. We varen voor de wind de lagune uit, nog één laatste blik op Nuku'alofa, het paleis, de haven en dan is het achter de rug. De herinneringen aan twee heerlijke maanden in Tonga zitten in ons hoofd. We hebben zin om naar Nieuw Zeeland te gaan en de laatste zeiltocht van dit jaar vraagt nu alle aandacht. We hebben zo'n 1300 mijl voor de boeg, we hopen dat in 9 á 12 dagen te doen, afhankelijk van de hoeveelheid wind en de richting.
Als we om Duff Reef heen varen verlaten we de beschutting van het eiland. De wind draait daar bijna 90 graden naar zuid en trekt aan tot 24 knopen, aan de wind varen dus. Er varen nu zoveel zeilboten om ons heen dat we een seintje krijgen van de Tocata voor we bij Duff Reef zijn. Onze reven zitten er dan al in en we scheuren lekker met 7 knopen door de golven. In de loop van nacht neemt de wind af. Ik rol de genua uit, maar dat was iets te vroeg en een kwartier later sta ik het de eerste reef er weer in te rollen. De wind blijft grillig, om 3.00 valt hij helemaal weg en motorsailen we anderhalf uur tot hij weer terug is. Daarna varen we in ieder geval weer een paar uur constant rond de 6,5 knoop. We varen richting het Minerva Reef, eventueel kunnen we daar nog een paar nachten overblijven als het weer dat nodig maakt. Als de nieuwe weersinformatie goed is, varen we in één keer door naar Opua in de Noorden van Nieuw Zeeland.
Het is nu 2 november bijna 6.00, ik mag zo voor de tweede keer voor een paar uur naar bed. Heerlijk!
De positie is: 22 14,55 Zuid, 176 50,25 West, in 20 uur al 143 mijl afgelegd, kon het zó maar blijven.

Wordt vervolgd!

woensdag 28 oktober 2015

Kelefasia, het laatste Ha'apai eiland - 20-27 oktober

Kelefesia vanaf het hoogste punt, het blijft prachtig!
Wordt je nu nooit moe van al die idyllische eilandjes met strand en palmbomen? Eh, nee eigenlijk niet, vooral niet als de zon schijnt.... en dat doet hij volop op Nomuka eiland. Het grappige is dat we ons wel afvragen of al die palangi's (witte mensen) die op deze eilanden hun heenkomen zoeken, op den duur wel gelukkig zijn. Wij moeten er niet aan denken om in een hutje op het strand te wonen van een vrijwel onbewoond eiland en iedere 2-3 jaar na een orkaan weer overnieuw te moeten beginnen. Maar ook op het strand van Nomuka woont een Australisch gezin die het hectische leven in Fremantle ingeruild heeft voor Tonga. Hun catamaran ligt nog voor het strand en gaat straks naar Vava'u om veilig te zijn voor het orkaan seizoen. In de Lonely Planet staat een verhaaltje dat de bewoners van Tonga zeggen dat op ieder strand van Tonga een palangi's droom begraven ligt, ik snap nu een beetje wat ze bedoelen. Voor ons blijft een zeilend huis het optimum van reizen en wonen.

Kelefesia Eiland vanaf de ankerplaats
Don van de tweemaster verderop komt langs. Hij heeft de naam Bounty gezien op de boot van René en Paulien en hij is "Muiterij van de Bounty" expert. Hij heeft zelfs in een sloep de geuzenreis van kapitein Bligh gevaren van deze eilanden naar Timor in Indonesië. Vrijwel zonder eten, water of navigatiemiddelen. Hij vertelt van het rif naast de ankerplaats en dat ze bezig zijn met een wrak wat er ligt. Hij wil ons de locatie wel aanwijzen, normaal doet hij dat nooit! Zelfs met de goede plek zien we met alle wil van de wereld alleen maar een stuk wrakhout wat uit het zand steekt. Kennelijk zijn we niet erg geschikt voor schatgravers. Maar het koraal is wel mooi met prachtige vormen en kleuren. Vissen zijn er niet zo veel helaas.
Lekker zeilen met onze genaker

We maken nog één oversteek in de Ha'apai eilanden naar het meest zuidelijke eiland Kelefesia. De ankerplaats is spectaculair tussen twee rifformaties in, waar de branding fanatiek op stukslaat. Ook vrij open, dus alleen prettig met rustig weer. Het weer is kalm en we varen heerlijk van Nomuka naar Kelefesia. Roel haalt zelfs de regenboog genaker te voorschijn, die is lang niet bovendeks geweest! De wind is er goed voor, er is geen swell van betekenis en met twee boten in de buurt is er altijd iemand om eindelijk die mooie foto's te maken. Na een paar uur ratelt de hengel alweer! Nu zijn we er sneller bij en we halen een mooie Mahi Mahi binnen. Ook het schoonmaken gaat aanzienlijk beter dan de eerste keer. Iedere vis heeft toch zijn eigen anatomie die ontdekt moet worden. Ik denk wel eens dat als iedereen zelf moest vissen/dieren vangen je veel bewuster met het eten omgaat. Hoe blij we ook zijn met de vangst, het moment om de vis dood te maken blijft moeilijk en we gebruiken dan ook alles wat eetbaar is.
Kalefesia, wat kan ik hier nog aan toevoegen?

Kelefesia is een erg mooi eiland en de ingang valt reuze mee, het is een eitje vergeleken bij sommige Tuamotu's of Maupiti. Het eiland is totaal anders dan de andere motus: witte,gele en rossige kalksteen formaties in lagen tot 125 meter hoog. Daar bovenop groeien palmbomen en eromheen is een prachtige lagune van donkerblauw/lichtblauw/turkoois water, branding en het witte strand. Het eiland is onbewoond, er is wel een vissershut maar de visser is vast gaan vissen.
We maken een verkenningsrondje en klimmen naar boven voor mooie foto's. Het bevalt zo goed dat we nog een dag blijven. Eerst snorkelen op het rif om de boten heen, prachtig koraal en hier en daar ook vissen. Bij onze ankerketting hangt een hele rij pijlstaart inktvissen te wapperen. Prachtig!!! Niels en René maken een kampvuur voor de Mahi Mahi van gisteren. Iedereen neemt wat mee en zo hebben we een koningslunch op een van de mooiste plekjes waar we tot nu toe gelegen hebben. De wind trekt wat aan en die nacht liggen we aardig te klotsen, dus we gaan vroeg anker op voor de 45 mijl naar Tongatapu.
Weer vangen we een Mahi Mahi van 9 kilo! We hebben een briefje aan de haak gedaan: "Wahoo", want dat lijkt me ook wel eens lekker, maar de vis kan helaas niet lezen. Later bedenk ik me dat de vis wel kan lezen, maar dat ík de goede taal niet spreek. Het is overduidelijk dat op dit aas met koeienletters staat: lekker hapje voor Mahi Mahi!
Op de ferry van Big Mama naar Nuku'alofa

Weer een koelkast vol vis en soep! De Unwind vangt een blauwvin tonijntje en de Bounty ook een Mahi Mahi. We eten heerlijke sashimi als we bij Pangaimotu voor anker liggen. De Nederlandse Betty Boop ligt er ook dus het is bijpraten met z'n achten. Zij liggen er al een week te wachten op goed weer voor de oversteek naar Nieuw Zeeland. Na drie dagen is het aantal boten aangegroeid tot bijna 30. De oversteek is het gesprek van de dag. De weermodellen en gribfiles vliegen je om de oren zodra je voet aan wal zet bij Big Mamma. Ook zij doet goede zaken want ze weet wat zeilers nodig hebben. Gasflessen, diesel, water, benzine, de was, alles wordt zonder problemen en snel geregeld in ruil voor paanga's. De kleine ferry zoeft heen en weer van Pangaimotu naar het dorp. De bemanningen brengen halve dagen door onder het schip, want de boodschap van de Nieuw Zeelandse Bio Security is duidelijk: Als het schip niet schoon is, gaat het daar de kant op en maken zij het voor je schoon. Je krijgt dan alleen de rekening gepresenteerd.
Mahi Mahi nummer twee gaat al een stuk beter
De zin om nog wat sight seeing te doen is weg, alles staat nu in het teken van "de" oversteek. Voorlopig is er hier géén wind en boven Nieuw Zeeland te veel, dus we wachten even af. In de tussentijd ruimen we de boot op, geven weg wat je niet mee mag nemen (alles wat kan kiemen onder andere), gaan we lekker koffie drinken bij café Friends en struinen we de markt af.
Roel is nu naar de kant om uit te klaren, het luistert hier niet zo nauw en als er dan een weervenster komt zijn we ook gelijk weg. Zo bouwt de spannig zich langzaam op al liggen we heerlijk in de zon achter ons anker. Hopelijk heet het volgende blog: "onderweg".

Voor Don's verhaal van de reis in de voetsporen van Kapitein Bligh: www.taliskerbountyboat.com
Margret van Unwind, even alleen in blauw en wit 

Stone vaart de ferry, is erg aardig en kan tegelijk: poseren, varen en sms'en!

dinsdag 20 oktober 2015

Eiland hoppen in Ha'apai - 13-20 oktober


Portugees Oorlogsschip kwalletje, gestrand én giftig
We blijven nog een paar dagen op Foa in de buurt van de Matafonua Lodge van Darren en Nina. In de loop van de dagen horen we ook hun verhaal. Ze woonden in de US, hadden een vliegveld, werk en geld maar waren ongelukkig. Nina zag een advertentie "resort te koop" en binnen 6 weken waren ze verhuisd met hun gezin naar Foa Island. Happy zijn ze zeker hier, in het seizoen hard werken, maar een enorm gevoel van vrijheid om zo in de natuur te leven met hun gezin. We zien een video hoe orkaan Ian het resort met de grond gelijk maakt. Het was trouwens in 2014, Ian nam in een paar uur toe van klasse 3 naar klasse 5 en het centrum kwam precies over de Ha'apai eilanden.
Letterlijk uitwaaien op de strandwandeling om Uoleva
Door de ligging van de fale's (bungalowtjes) aan de zeekant zijn ze extra kwestbaar, maar ook het huis met keuken en restaurant gaat helemaal tegen de vlakte. Een half jaar zijn ze bezig om alles weer op te bouwen, we hebben echt bewondering voor hun doorzettingsvermogen, want het ziet er nu goed uit.
Voor een kijkje bij hen binnen: www.matafonua.com of www.facebook.com/matafonualodge
Toni, gepensioneerd en runt nu een resort op Uoleva

We maken een mooie duik en snorkelen in de pas. Ik ga een dag walvis kijken, maar het loopt al tegen het eind van het seizoen en de walvissen hebben geen zin om met ons te zwemmen: jammer!
Het weer gaat omslaan en we varen naar Uoleva eiland met een betere beschutting tegen de harde wind die voorspeld wordt. We lopen in een paar uur het eilandje rond, prachtig strand met koraal aan de zeekant en palmen aan de binnenkant. Ook hier zijn een paar resortjes met fale's aan het strand. Twee met backpackers "sterren" en één luxer resort. Maar gasten zien we bijna niet en het eilandje is verder onbewoond. De dagen daarna hebben we stromende regen en klussen we vooral in de boot. Roel verbetert de isolatie van het motorruim en ik oefen op een geleende zeilmakers naaimachine met de huik en maak een tas voor de bijboot. Een machine maakt je nog geen zeilmaker, dus het blijft amateurwerk maar het is leuk om te doen. Roel heeft meer succes met zijn werk, als we verder varen is de motor al een stuk stiller en het is nog niet eens af!
Fale in  Backpackers resort op Uoleva, aan het strand

We hebben zin in een dorpje en wat afleiding en zeilen door naar Ha'afeva. Ook daar liggen we aardig beschut tegen de harde wind, want het lijkt wel herfst hier. Gelukkig is het droog en dat nodigt uit om te gaan wandelen en het eiland te verkennen. Er wonen rond de 200 mensen. Natuurlijk zijn er zeker 5 kerken en die zien er goed uit. We praten met Netti de gezondheisdwerker in een mooi kliniekje gebouwd met Australische hulp. Veel werk is er niet voor haar, ongeveer 3 patienten per dag, maar het is belangrijk voor het eiland. We laten wat overtollige verbandmiddelen en medicijnen achter. Het is onduidelijk wat er wel en niet aangeboden wordt aan zorg voor de bewoners, maar het lijkt erop dat ze niet hoeven te betalen. Er hangen posters met statistieken over geboortes, tiener zwangerschappen, geboortebeperking en dergelijke. Ook hangt er een poster over diabetes en het voorkomen van risicofactoren o.a. overgewicht. Diabetes is binnen 5 jaar dodelijk staat er op de poster. Insuline, meetapparatuur en gespecialiseerde zorg ontbreken dus. Wat hebben wij het goed dat Roel, ondanks de diabetes, al jaren rond de wereld kan zeilen in goede gezondheid!

Schoolkinderen op Ha'afeva, een lekker stel!
Dan ontmoeten we Pita (spreek uit als Peter) en hij laat ons niet meer in de steek tijdens de rest van ons bezoek. Ook al worden we omgeven door tientallen kinderen, bezoeken we hun school en lopen zeker een uur door het dorp. Pita blijft trouw bij ons want hij wil ons meenemen naar zijn groententuin zodat we uit kunnen kiezen wat we nodig hebben. We lopen langs verschillende kostgrondjes met groente en fruit naar zijn stukje land. Iedere familie krijgt een stukje grond om een huisje te bouwen en tuingrond om in eigen eten te voorzien. Op Vava'u leeft ongeveer 60% van de mensen op deze manier en dus zonder geld.
Overal zijn vlinders, deze landt op Niels'sweater
Je ruilt eten voor diensten en iedere familie heeft genoeg te eten. Het zou me niet verbazen als hier alle mensen zo leven, want werkgelegenheid hebben we niet gezien. We krijgen verse bosuitjes, groene tomaatjes, in het voorbijgaan nog een paar onrijpe mango's en van een collega van Pita een tros bananen voor de drie boten. Het vervoer per kruiwagen van de bananen naar de stijger is bij de prijs van 20 paanga inbegrepen. Iedereen is het er over eens dat dit veel leuker is dan Albert Heijn, het kost alleen een beetje meer tijd. Pita heeft wel een telefoon en daar moet beltegoed op dus we geven hem 10 paanga voor de groenten. Het lijkt een goede prijs want hij straalt. Als we morgen weer komen, willen we misschien een biertje meenemen voor zijn vader?
Van links naar rechts: Pita, vader, broer, zus en moeder Veini
Dat doen we natuurlijk en ook één voor hemzelf. Het blijft stormen, dus we blijven nog een dag en maken plannen voor de kerk op zondag. Netti gaat naar de Methodist Church en we gaan met haar mee. Opvallend is ook hier dat de voorganger ons tijdens de dienst in het Engels welkom heet. Hij is blij dat we de bijbellezing met de gemeente en hem willen delen. De lezing is in het Tongaans, dus we moeten wel een beetje interpreteren. Er wordt veel en uit volle borst gezongen, erg mooi. Pita nodigt ons uit voor de lunch bij hem thuis na de kerk. Zijn moeder Veini heeft voor ons gekookt in de umo-oven: een half olievat wat is ingegoten in beton. Stenen en hout onderin en daarop gaan de pakketjes taroblad met kokosmelk, vis of kip ingepakt in banaanblad, een brood vrucht en yam wortels. Verder heeft ze papayamoes gemaakt.
Pita en moeder Veini aan het werk in de keuken
We eten in hun keukenhut aan een lange tafel. Het is erg primitief, maar het onthaal is zo gastvrij dat ik me afvraag of wij wel de goede keuzes maken. Bij ons zijn de huizen picobello, maar ik heb nog nooit iemand gevraagd die door mijn straat loopt of hij en zijn vrienden komen eten. Het eten is lekker en gaandeweg steken er meer familieleden hun hoofd om de hoek. We zijn er al aan gewend geraakt dat wij te eten krijgen maar dat de familie later eet als wij weg zijn. Ik heb een grote doos havermoutkoekjes gebakken als desert en dat valt gelukkig in goede aarde, de familie eet enthousiast mee. We hebben allemaal iets meegebracht om te bedanken voor het eten, een +2 leesbril is duidelijk het topstuk. Veini kan nu de bijbel weer lezen! Ze vraagt of we ook een parfumpje hebben voor haar, om lekker te ruiken als ze naar de kerk gaat. Dat komt goed uit want Pita zit al te vlassen op een bezoek aan de boten dus hij gaat graag mee.
Nog een EU project, het installeren van watertanks op H'afeva
We printen wat foto's, hij scoort nog een paar schoenen voor zijn blote voeten op de Unwind, wat t-shirts én natuurlijk het geurtje voor zijn moeder. Paulien van de Bounty heeft een zak met monstertjes en op alle eilanden is het een zeer geliefd cadeau. Pita is zo bij met alles, maar het blijft onduidelijk wat hij nu vindt van de bezoeken aan de boten. Het is zo'n andere wereld. Ik vraag me af of hij ooit al eens in de Tongaanse hoofdstad Nuku'alofa is geweest en wij reizen de halve wereld over. Ze kennen wel mensen die in Nieuw Zeeland, Australie of de US wonen. Iedere familie heeft wel een kind/broer/zus of neef die overseas woont en werkt. Het zijn vaak de slimme kinderen die een beurs krijgen of waar de familie schoolgeld voor betaalt. Tot de 6e klas is het onderwijs gratis en op alle eilanden aanwezig. In de Ha'apai provincie moeten de kinderen daarna naar de provincie hoofdstad Pangai voor de middelbare school. Ze wonen daar in een schoolpension tijdens de schoolweken, maar dat is niet weggelegd voor iedereen. De familieleden die overseas werken sturen wel allemaal geld naar hun familie in Tonga, de familieband is en blijft sterk. Ruim de helft van het nationaal inkomen komt van de in het buitenland wonende Tonganezen!
Mahi Mahi voor Roel's verjaardag

Het weer is heerlijk opgeknapt en op Roel's 60e verjaardag zeilen we 25 mijl naar Nomuka eiland. We hebben geluk, aan de hengel hangt een mooie Mahi Mahi (Dorade) van iets meer dan een meter. Het is een prachtige vis en Neptunus is ons dit keer goedgezind, we krijgen hem zonder problemen aan boord. Mahi Mahi's hebben een sterke staartslag waarmee ze al van menig hengel afgekomen zijn, ook de onze. Het is een prachtig verjaardagscadeau en we zijn een paar uur bezig voor hij als filet en vissoep in de koelkast ligt en de kuip weer toonbaar is. De buren Bounty en Unwind komen op verjaarsvisite met taart en brengen eigengemaakte cadeau's mee: een polo "Sexy 60", een Dro(m)e met sigaren en wijn. De vis ligt 's avonds op de braai bij de Unwind en Margret heeft zelfs nog een fles chamagne gevonden! Het is een feestelijke, gezellige dag samen.
We hebben een meeeter, waarschijnlijk een Cookie Cutter shark

De verjaardagsvisite komt aan boord






Sexy Sixtie ;-))