Ankerpositie 27 juni: Kiska, 51º56' Noord 177º27' Oost, 12 dagen en 5 uur gezeild, 1455 mijl afgelegd op het log.
De middag is echt Alaska zeilen, grijs in honderd tinten, mistig aan de randen van ons blikveld en een koude wind. Maar we zeilen het hele stuk tot we bijna op de ankerplek zijn. Tot vlak bij het eiland zien we het niet, verborgen in de nacht en mistige nevels. We hebben verschillende kaarten open staan, met een gps-muis zien we ons bootje over het scherm schuiven. Door de "vergeten oorlog" tussen Japan en de Verenigde Staten in de tweede wereldoorlog zijn er uitstekende kaarten van alle eilanden hier. Op de Amerikaanse kaarten zijn de dieptes alleen wel in fathoms en feet aangegeven maar niet in meters. Dat wordt uitkijken en rekenen! Ik heb bewondering voor de zeevaarders van ooit voor het gps-tijdperk. Gisteren was er zon, maar er zijn ook dagen en nachten geweest zonder zon of sterren, zelfs de sextant biedt dan geen uitkomst, zie dan maar een positiebepaling te doen. Tussen de eilanden kan een flinke stroming staan tussen de Grote Oceaan en de Beringzee. Ze heten niet voor niets verraderlijk deze eilanden.
Als we Vega Baai in draaien begint het licht te worden en zien we voor het eerst de kant. Afgeronde heuvels omsluiten de baai met hier en daar een klif. De heuvels zijn vaal geel van kleur, bomen groeien hier niet. Veel alken om de boot, maar geen zwemmende dieren als welkomscommitee.
Vannacht om 01.00 Japanse tijd ankeren we in Gertrude Cove. Een mooie beschutte baai aan de zuidkant van het eiland. We liggen naast een Japans wrak uit de oorlog, 75 jaar oud, maar de boeg steekt nog boven het wateroppervlak uit.
We ruimen een beetje op, de rest komt morgen. We besluiten om toch de klok op Aleoeten tijd te zetten, zodat we tot laat in de avond daglicht hebben. We gaan 19 uur terug in de tijd, over de datum grens en mogen nog een dag extra van 27 juni genieten. Dat wordt pas een jetlag!
De overtocht is ons alles bij elkaar enorm meegevallen, maar het blijft bijzonder om op zo'n afgelegen plek aan te leggen. Ik ken eigenlijk niemand uit al onze reisverslagen die hier geankerd heeft, maar Tara ligt nu te dobberen op Kiska eiland. Dat moet nog even tot ons doordringen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
De middag is echt Alaska zeilen, grijs in honderd tinten, mistig aan de randen van ons blikveld en een koude wind. Maar we zeilen het hele stuk tot we bijna op de ankerplek zijn. Tot vlak bij het eiland zien we het niet, verborgen in de nacht en mistige nevels. We hebben verschillende kaarten open staan, met een gps-muis zien we ons bootje over het scherm schuiven. Door de "vergeten oorlog" tussen Japan en de Verenigde Staten in de tweede wereldoorlog zijn er uitstekende kaarten van alle eilanden hier. Op de Amerikaanse kaarten zijn de dieptes alleen wel in fathoms en feet aangegeven maar niet in meters. Dat wordt uitkijken en rekenen! Ik heb bewondering voor de zeevaarders van ooit voor het gps-tijdperk. Gisteren was er zon, maar er zijn ook dagen en nachten geweest zonder zon of sterren, zelfs de sextant biedt dan geen uitkomst, zie dan maar een positiebepaling te doen. Tussen de eilanden kan een flinke stroming staan tussen de Grote Oceaan en de Beringzee. Ze heten niet voor niets verraderlijk deze eilanden.
Als we Vega Baai in draaien begint het licht te worden en zien we voor het eerst de kant. Afgeronde heuvels omsluiten de baai met hier en daar een klif. De heuvels zijn vaal geel van kleur, bomen groeien hier niet. Veel alken om de boot, maar geen zwemmende dieren als welkomscommitee.
Vannacht om 01.00 Japanse tijd ankeren we in Gertrude Cove. Een mooie beschutte baai aan de zuidkant van het eiland. We liggen naast een Japans wrak uit de oorlog, 75 jaar oud, maar de boeg steekt nog boven het wateroppervlak uit.
We ruimen een beetje op, de rest komt morgen. We besluiten om toch de klok op Aleoeten tijd te zetten, zodat we tot laat in de avond daglicht hebben. We gaan 19 uur terug in de tijd, over de datum grens en mogen nog een dag extra van 27 juni genieten. Dat wordt pas een jetlag!
De overtocht is ons alles bij elkaar enorm meegevallen, maar het blijft bijzonder om op zo'n afgelegen plek aan te leggen. Ik ken eigenlijk niemand uit al onze reisverslagen die hier geankerd heeft, maar Tara ligt nu te dobberen op Kiska eiland. Dat moet nog even tot ons doordringen.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten