Middagpositie 18 juni - 44º01' Noord 150º53 Oost, etmaal van 133 mijl op het log en 128 mijl dichterbij ons doel, nog 1012 mijl te gaan. De watertemperatuur schommelt een beetje tussen de 10 en 7,5 ºC.
Vanmorgen om half vier was er eindelijk de beloofde wind. Roel was net naar bed voor zijn tweede slaapwacht, dus die wilde ik niet wakker maken. Voor de eerste keer heb ik samen met Ray (de autopilot) de zeilen gezet en dat ging prima. Van de week ook al een keer alleen alle zeilen binnengehaald toen Roel sliep, dat geeft zelfvertrouwen. Het is ook de reden waarom we in Nieuw Zeeland toch een elektrische autopilot geïnstalleerd hebben naast de windvaan. Zonder dat kan je eigenlijk in je eentje geen grote zeilmanoevres doen op volle zee. Tara blijft niet lang genoeg met de kop in de wind liggen daarvoor. Maar ook voor kleine dingen is het handig. In een nachtwacht verschoof een blokje van de windvaan, even Ray erbij , gereedschap pakken, vastzetten en we kunnen weer verder.
Alles bij elkaar hebben we 28 uur gemotord. Vandaag en de komende twee dagen hebben we wind uit een gunstige hoek. We varen halve wind, vrijwel geen golven, koers rond de 60 graden, soms bijna 7 knopen, soms 5. Het weer is grijs, maar droog en geen mist, dus wij prijzen ons gelukkig. Het is comfortabel aan boord. Nu de boiler nog heet water heeft kunnen we douchen, uitgebreid lunchen, filmpje kijken, lezen en de weerberichten uitpluizen voor de beste taktiek voor de komende depressie.
We zijn het gebied waar de beruchte drijvende netten voorkomen uit, zonder er één gezien te hebben. Vissers zijn er ook niet meer, alleen vrachtverkeer op de grootcirkel route van Amerika naar Japen en China en terug. De schepen, tot nu toe een stuk of 10 per dag, zien we vaak alleen op ons beeldscherm, AIS kan verder kijken dan wij, Het is indrukwekkend om te zien dat ook deze snelle jongens toch nog 3-4 weken onderweg zijn naar hun volgende bestemming. Dat geeft toch een beetje het gevoel van ''wat stampen we samen op de brug'''.
Wordt vervolgd
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Vanmorgen om half vier was er eindelijk de beloofde wind. Roel was net naar bed voor zijn tweede slaapwacht, dus die wilde ik niet wakker maken. Voor de eerste keer heb ik samen met Ray (de autopilot) de zeilen gezet en dat ging prima. Van de week ook al een keer alleen alle zeilen binnengehaald toen Roel sliep, dat geeft zelfvertrouwen. Het is ook de reden waarom we in Nieuw Zeeland toch een elektrische autopilot geïnstalleerd hebben naast de windvaan. Zonder dat kan je eigenlijk in je eentje geen grote zeilmanoevres doen op volle zee. Tara blijft niet lang genoeg met de kop in de wind liggen daarvoor. Maar ook voor kleine dingen is het handig. In een nachtwacht verschoof een blokje van de windvaan, even Ray erbij , gereedschap pakken, vastzetten en we kunnen weer verder.
We zijn het gebied waar de beruchte drijvende netten voorkomen uit, zonder er één gezien te hebben. Vissers zijn er ook niet meer, alleen vrachtverkeer op de grootcirkel route van Amerika naar Japen en China en terug. De schepen, tot nu toe een stuk of 10 per dag, zien we vaak alleen op ons beeldscherm, AIS kan verder kijken dan wij, Het is indrukwekkend om te zien dat ook deze snelle jongens toch nog 3-4 weken onderweg zijn naar hun volgende bestemming. Dat geeft toch een beetje het gevoel van ''wat stampen we samen op de brug'''.
Wordt vervolgd
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com
Die uitspraak: Wat stampen we samen op de brug. Die begrijp ik toch niet echt. Mooi reizen langs al die eilanden.
BeantwoordenVerwijderenHa Evert, Dat kot van het verhaaltje van de muis en de olifant die samen over een brug lopen en dan zegt de muis tegen de olifant, wat stampen we lekker samen he? ;-)
BeantwoordenVerwijderen